امکانات بدهند تا در جاکارتا هم مدال بگیریم/ المپیک رویا نیست

به گزارش جام جم آنلاین، درگذشت زینب ساسانیان عضو 19 ساله تیم ملی بانوان خبر غم انگیزی بود اما در کنار این تراژدی، دو خبر خوب هم شنیدیم. نخست صعود یک دختر دوچرخه سوار به قله دماوند و سپس قرار گرفتن نام فرانک پرتوآذر در صدر رنکینگ برترین های رشته دوچرخه سواری کوهستان آسیا. این برای نخستین بار بود که یک بانوی دوچرخه سوار از ایران به چنین موفقیت بزرگی می رسد. فرانک 28 ساله اما به این قانع نیست. او در گفت و گو با جام جم آنلاین از اهداف خود برای فتح رقابت های آسیایی و حضور در المپیک می گوید.

رسیدن یک دوچرخه سوار زن ایرانی به صدر رنکینگ آسیا اتفاقی بی سابقه بود. برای اینکه چنین موفقیت بزرگی برای شما رقم بخورد چه روندی طی شد؟

حضور در رقابت های دوچرخه سواری قهرمانی آسیا و البته کسب مدال برنز تیمی این رقابت ها تاثیر بسیار زیادی در صعود من به صدر رنکینگ آسیایی داشت. زمانی که متوجه خبر فدراسیون آسیایی دوچرخه سواری و صعود خودم به صدر رنکینگ برترین رکابزنان رشته کوهستان شدم خوشحالی زیادی وجودم را گرفت.

چند سال است به طور حرفه ای دوچرخه سواری می کنید؟

از سال 93 به صورت حرفه ای رکاب می زنم. از همان سال به تیم ملی دعوت شدم و در تمامی رقابت های قهرمانی کشور نیز مقام نخست را به دست آوردم.

در مدت زمان کوتاهی هم به تیم ملی رسیدید و هم آنچنان پیشرفت کردید که اکنون در صدر رنکینگ آسیا قرار گرفته اید. این پیشرفت سریع و قابل توجه چگونه در این مدت زمان کم حاصل شد؟

من قبل از آن هم دوچرخه سواری انجام می دادم اما نه حرفه ای. یعنی با این رشته بیگانه نبودم اما از سال 93 در مسیر حرفه ای قرار گرفتم. هم تمرین زیادی داشتم و هم از استعداد خوبی برخوردار بودم. همه چیز را به صورت جدی دنبال کردم.

دوچرخه سواران معمولا برای تمرین کردن مشکلات زیادی دارند ، این مشکل برای بانوان دوچرخه سوار بیشتر دیده می شود. شما در اینباره چه نظری دارید؟

بله قطعا برای بانوان سخت تر است. زمانی که من خودم دوچرخه سواری را شروع کردم اوضاع حتی بدتر هم بود. باید صریح بگویم که تهران جای مناسب تری برای تمرین کردن بانوان دوچرخه سوار است. البته تمرینات جاده ای در هر جایی خیلی خطر دارد. به همین دلیل خانواده ام هم نگران بودند و اوایل شروع به کارم در این رشته مخالفت می کردند اما وقتی سخت کوشی و موفقیت هایم را دیدند حتی من را تشویق هم کردند. متاسفانه مشکلات برای دوچرخه سواری هنوز هست و در برخی از شهرها بیشتر از نقاط دیگر دیده می شود.

در آسیا مقام آورده اید و به صدر رنکینگ برترین های رشته کوهستان آسیا هم رسیدید. حالا هدف بعدی شما در دوچرخه سواری چیست؟

نخستین هدف من مدال آوری در رقابت های آسیایی 2018 اندونزی است. این مهم ترین هدف من به شمار می رود. مدال آوری در این رقابت ها برای من اهمیت بسیار زیادی دارد و اکنون برنامه ریزی من بر همین اساس است.

درباره المپیک چه نظری دارید؟ حضور در این رقابت ها همچنان باید یک رویا برای دوچرخه سواری بانوان ایران باقی بماند؟

نه. المپیک قطعا جز برنامه های ما هست و برای رسیدن به آن تلاش می کنیم. چیزی نباید در حد رویا باقی بماند. برای واقعی شدن آن باید تلاش کنیم.

اکنون شرایط دوچرخه سواری بانوان را در ایران چطور می بینید؟

دوچرخه سواری باید توام با امنیت باشد. اگر بانوان بدانند که این رشته برای آنها خطری نخواهد داشت استقبال از آن بیشتر هم می شود. به نظر من هر چقدر تعداد بانوان دوچرخه سوار بیشتر شود به همان اندازه پیشرفت می کنیم. استعداد زیاد است، فقط باید آنها را پیدا کنیم.

اخیرا خبر ناگواری درباره یکی از دوچرخه سواران تیم ملی شنیده ایم. زینب ساسانیان متاسفانه در یک سانحه رانندگی درگذشت. با او آشنایی داشتید؟

بله. این خبر من را بسیار اندوهگین کرد. زینب سن و سالی نداشت، او 19 ساله بود. من این ملی پوش را چندین بار در اردوهای تیم ملی دیده بودم. البته اردوی تیم آنها با ما مشترک نبود اما او را می شناختم. وقتی شنیدم در یک سانحه رانندگی فوت کرده است شوکه شدم.

اکنون بزرگ ترین خواسته نفر اول رنکینگ کوهستان آسیا چیست؟

ما سال آینده رقابت های آسیایی را در پیش داریم. این رقابت ها نیاز به یک برنامه ریزی جدی دارد. فدراسیون تا امروز خیلی خوب پیش رفته و امیدواریم اینبار هم فدراسیون با همکاری وزارت ورزش بهترین برنامه را برای ما در نظر بگیرد. مدال آوری در آسیا نیاز به اردوهای مداوم دارد. در صورت فراهم شدن این خواسته موفقیت ما تضمین می شود.

هیلدا حسینی خواه