میلاد اسلام‌زاده، مجری برنامه «حال خوب» و کارشناس حوزه آی‌تی:

تربیت کودکان را به فضای مجازی نسپاریم

با حسین محجوب؛ بازیگر سینما و تلویزیون

ترجیح می‌دهم بیکار باشم تا نقش‌های سطحی بازی کنم

امروز 68 سالگی را به پایان می‌رساند و وارد سال جدیدی از عمر خود می‌شود. بازیگری که برخی از بهترین نقش‌های سینمایی و تلویزیونی ایران را بازی کرده و به جرات می‌توان او را جزو بازیگرانی صاحب سبک دانست که برای حرفه خود شان و منزلت زیادی قائل است.
کد خبر: ۱۰۵۷۶۰۰
ترجیح می‌دهم بیکار باشم تا نقش‌های سطحی بازی کنم

آنهایی که با حسین محجوب کار کرده‌اند از او خاطرات زیادی داشته و متفق‌القول بر این باورند که او با تحلیل کامل نقش مقابل دوربین می‌رود و علاوه بر خواندن و تحلیل فیلمنامه در طول کار با کارگردان نیز درباره نقش‌های دیگر و نماهای قبل و بعدی که می‌خواهد بازی کند، صحبت کرده تا بتواند نقش را باورپذیر و درست اجرا کند.

محجوب، فن بیان و صدای خوبی هم دارد که به او در اجرای نقش‌هایش کمک می‌کند؛ صدایی که واقعا محجوب است و به او معصومیت خاصی می‌دهد، حتی اگر در فیلم‌هایی مانند مادیان، رنگ خدا و سریال‌هایی مثل در مسیر زاینده رود و زمانه نقش‌هایی به اصطلاح منفی یا خاکستری را به عهده داشته باشد. البته این صدا که صلابت ویژ‌ه‌ای هم دارد به او در اجرای برخی نقش‌ها کمک بسزایی کرده؛ مثل نقش‌هایی که در سریال صاحبدلان یا عمارت فرنگی (در نقش شهید مدرس) به عهده گرفت و آنها را درخشان بازی کرد.

در آستانه ورود محجوب به سن 69 سالگی با او گپ کوتاهی زدیم. با بازیگری که معمولا از گفت‌وگو و مصاحبه پرهیز می‌کند، حتی اگر برای بازی در آثاری مانند رنگ خدا، من ترانه پانزده سال دارم، طبل بزرگ زیر پای چپ و ... جایزه گرفته یا نامزد دریافت سیمرغ باشد.

او به سوالات، جواب‌های مختصر و مفید می‌دهد و گویا ترجیح می‌دهد آثارش توضیح‌دهنده کارهایش باشند.

از راهی که انتخاب کرده و روزگاری که سپری کردید، راضی هستید؟

ان‌شاءالله خدا راضی باشد !

اگر خدا راضی نبود که این همه سال نقش‌های خوب به شما پیشنهاد نمی‌شد و شما بازیگری را ادامه نمی‌دادید؟

چه راضی باشم و چه نباشم امروز به اینجا رسیده‌ام. زندگی امری ناگزیر است و به جلو حرکت می‌‌کند.

اما چندان هم ناگزیر نبوده‌اید، چون راه و کار را خودتان انتخاب کرده‌اید؟

در رابطه با کار دقیقا همین‌طور است، اما آنچه تا امروز پیش آمده و من به اینجا رسیده‌ام، کار خداست نه من !

می‌گویند خدا هرچه بنده بخواهد همان را به او می‌دهد.

قطعا همین‌گونه است!

پس شما نقش‌های خوب را از خدا خواسته‌اید که به شما داده شده است؟

شکر خدا همین‌گونه است و البته هنوز آغاز راه است.

و شما امیدوار به زندگی ادامه می‌دهید؟

مساله امید نیست! مساله آن‌چیزی است که پیش روست و باید اعلا و خوب باشد.

برخی آدم‌‌ها از میانسالی که عبور می‌کنند تقریبا خود را تمام شده می‌دانند و می‌گویند بعد از این هرچه پیش آید، خوش آید اما شما گویا در انتظار بهترین‌ها هستید؟

به آنچه مهم است هنوز مانده که برسم. منتظر نقش‌های خوب بوده، هستم و خواهم بود.

نقش‌های زیادی بازی کرده‌اید؛ مثبت و منفی، خودتان کدام را بیشتر دوست دارید؟

تا جایی که برایم مقدور بوده تلاش کرده‌ام نقش‌هایی را انتخاب کنم که دوستشان‌ داشته‌ام. نمی‌توانم بگویم کدام را بیشتر دوست دارم، اگر نقشی را دوست نداشته باشم آن را قبول نمی‌کنم.

تصمیم دارید بازیگری را ادامه دهید؟

نمی‌دانم! بستگی به شرایط و نقش‌های پیشنهادی دارد. کارهایی را که فعلا پیشنهاد می‌شود، نمی‌پسندم برای همین آنها را نمی‌پذیرم. ترجیح می‌دهم بیکار باشم تا نقش‌های سطحی را که دوستشان ندارم بازی کنم.

طاهره آشیانی - جام‌جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها