عمو مسعود مهربان در رادیو ورزش

کافی است موج رادیو را روی رادیو ورزش تنظیم کنیم. آن وقت اولین چیزی که گوش را نوازش می‌دهد، صدای مسعود اسکویی است. با این که سن و سالی از او گذشته و در آخرین روزهای بهار سال 1318 در تهران به دنیا آمده، اما صدایش همچنان طراوت یک جوان سی ساله را دارد. نسل‌های قدیم در روزگاری که تلویزیون نقش پررنگی در پخش مسابقات ورزشی نداشت، صحنه‌های مسابقات ورزشی را با صدای مسعود اسکویی تجسم می‌کردند، انگار که با این خیالپردازی، خودشان هم در سالن مسابقات حضور دارند.

ویژگی صدای اسکویی، گیرا بودن و منحصربه‌فرد بودنش است. او اشراف زیادی به ورزش ایران و دنیا دارد و همیشه در فواصل گزارش، اطلاعات بسیار خوبی درباره بازیکنان در اختیار شنوندگان می‌گذارد. این اتفاق گاهی از سوی دیگر گزارشگران ورزشی رخ می‌دهد، اما اسکویی با دانش و تجربه فراوانی که در این عرصه دارد، به بهترین شکل این کار را انجام می‌دهد.

داستان عشق و علاقه مسعود اسکویی به گویندگی و گزارشگری به دوران نوجوانی‌اش برمی‌‌گردد. او از مقطع دبیرستان به گویندگی تمایل زیادی داشت، بویژه گویندگی در بخش خبر و دوبله فیلم‌های سینمایی و تلویزیونی تا این که آذر سال 1345 به استخدام تلویزیون درآمد و از بین شرکت‌کنندگان زیادی که برای گویندگی امتحان داده بودند، انتخاب شد.

گرچه او لیسانس مدیریت دارد، اما وارد دنیای ورزش شد. مسعود اسکویی اولین گزارشگر تنیس، اتومبیلرانی و سوارکاری در ایران است. البته همان زمان مسابقات فوتبال، بسکتبال و وزنه‌برداری را هم گزارش می‌کرد، اما رشته تخصصی‌اش والیبال است. او علاقه زیادی به ورزش و برنامه‌‌های ورزشی دارد و اعتقاد دارد، ورزش یعنی تحرک، نشاط، سرزندگی و انرژی.

آنچه باعث شده مسعود اسکویی در میان شنوندگان رادیو محبوب باشد، این است که برای کار و مخاطبانش ارزش و احترام زیادی قائل است. او هنگام گزارشگری از اعماق وجودش گزارش می‌دهد، به طوری که مخاطب خودش را کنار زمین مسابقات احساس می‌کند. از همان جوانی برایش مهم بود که کلمات فارسی را هنگام گزارش درست ادا کند و اشتباهی از او سر نزند.

مسعود اسکویی تعصب و علاقه زیادی به رادیو ورزش دارد و با همین عشق و علاقه در طول این سال‌ها به کارش ادامه داده است. او معتقد است، یک گوینده خوب علاوه بر داشتن صدای شاخص و قابلیت در گویندگی باید تحصیلات عالیه هم داشته باشد و مطالعه کردن را فراموش نکند.