عشایر کرمانج

عشایر کرمانج حدود چهارصد سال است که در شمال شرقی ایران سکونت دارند.آنها در زمان شاه عباس صفوی وظیفه ی دفاع از مرزها را داشته اند.قلمرو آنها از مراوه تپه (گلستان) تا سرخس (خراسان رضوی) است و برای ییلاق به سمت گلستان و قشلاق به سمت خراسان حرکت میکنند.در تعریف عشایر آمده : جامعه عشایری شیوه زیستی متفاوت و جدای از شیوه زیست شهری و شیوه زیست روستایی است. این جامعه عبارت است از جامعه انسانی نسبتاً خوداتکا و خودبسنده که ساخت اجتماعی قبیله‌ای دارد و عموماً زندگی خود را از دامداری اداره می‌کنند. اما امروز با توجه به نزدیک بودن عشایر به شهر، زندگی آنها بی تاثیر از شرایط اطراف نبوده و گذران زندگانی آنها جدا از تکنولوژی ، حمل و نقل ، ارتباطات و .. نیست. این مردم شیوه ی زیستی خود را «زندگی» نمی نامند، بلکه آنرا «شغل» می نامند و بر این باورند که در شهر برای آنها شغلی وجود ندارد و بر این وضع موجود محکوم هستند . آنها با نام عشایر کوچنده ،در قرن بیست ویکم به شغل دامداری مشغول اند .