یلی: یک هزار تومانی هم پاداش نگرفته ایم / آرزو دارم در ایتالیا بازی کنم

به گزارش جام جم آنلاین ، پوریا یلی در رقابت های والیبال نوجوانان جهان به معنای واقعی ستاره بود. او خوش درخشید و کمک شایانی به قهرمانی تیم ایران در این رقابت ها کرد. پوریا در این رقابت ها به تنهایی 185 امتیار گرفت، کاری که فقط از این پسر 18 ساله برآمد. این قطر پاسور تیم ملی اما در پایان رقابت ها شاهد این بود که اجحاف بزرگی در حقش شد چرا که در عین تعجب و شگفتی جایی در میان برترین های این رقابت ها پیدا نکرد و جایزه ای هم نبرد. اما به هر حال او و امیرحسین اسفندیار پدیده های غیر قابل انکار والیبال ایران هستند. این دو به تیم ملی بزرگسالان هم دعوت شده اند.

با او در شرایطی همکلام شدیم که راهی مشهد بود، جایی که قرار است از او تجلیل به عمل آید.

رقابت های قهرمانی نوجوانان جهان را چطور دیدید؟

در رقابت های نوجوانان جهان تیم هایی مثل برزیل، لهستان و روسیه همیشه برای قهرمانی می آیند اما تیم ایران توانست همه این تیم ها را با قاطعیت شکست بدهد. والیبال یک ورزش گروهی است و نمیتوان گفت کدام یک از بازیکنان تیم ملی درمصاف با این حریفان و سایر رقبا بهتر بودند اما من و امیرحسین اسفندیار چون در رقابت های جهانی هم شرکت کرده بودیم تجربه بیشتری داشتیم. رقابت های جهانی جوانان را اصلا نمی توان با نوجوانان مقایسه کرد چرا که بخش جوانان واقعا رقابت های سطح بالایی دارد.

در پایان رقابت های قهرمانی نوجوانان جهان همه انتظار داشتند شما یکی از عناوین انفرادی را به خود اختصاص بدهید و جایزه بگیرید اما چنین نشد. این اتفاق شما را ناراحت نکرد؟

خیر ناراحت نشدم. فدراسیون جهانی والیبال برای خودش یک ایده خاص دارد و بر اساس همان ایده ها برترین بازیکنان رقابت های جهانی نوجوانان را مشخص می کند. سال گذشته روسیه قهرمان شد اما پشت خط زن برتر رقابت ها از تیم چهارم برگزیده شد. امسال نیز ما قهرمان شدیم اما باز هم برترین بازیکن این پست از تیم چهارم رقابت ها که کره جنوبی بود انتخاب شد. البته من یاد گرفتم باید همیشه مبارزه کرد و با تلاش به کار ادامه داد. به نظر من همه بازیکنان ایران لایق کسب عنوان جوایز برترین های هر پست بودند. همه آنها در کسب قهرمانی سهیم بودند اما همانطور که گفتم من و امیرحسین (اسفندیار) تجربه بیشتری داشتیم.

یادمان می آید دو سال پیش صحبت از این بود که به پروجای ایتالیا بروید، چه اتفاقی افتاد که نرفتید؟

آن زمان آقای شایگی سرمربی تیم خراسان بود. او خودش در ایتالیا رفت و آمد داشت و در مورد من با مسئولان باشگاه پروجا صحبت کرده بود. پیشنهاد هم شد اما به دلیل مشکل سربازی نتوانستم بروم و هنوز هم این مشکل را دارم. البته حالا که با تیم نوجوانان قهرمان شده ایم معاف می شوم. آرزو دارم روزی در یکی از تیم های سری آ ایتالیا بازی کنم.

الگوی شما در والیبال کیست؟

الگویی ندارم اما بازیکن محبوب من در پست قطر پاسور سوکولوف بازیکن معروف لهستانی است. در ایران هم بازیکن محبوب من شهرام محمودی و رضا قرا هستند و از هر یک از اینها چیزهایی جدید و نکات مثبتی هم یاد می گیرم.

فصل جدید در چه تیمی به میدان می روید؟

با پیکان قرارداد سه ساله دارم. باید ببینم نظر آنها چیست ولی می خواهم جایی باشم که بیشتر بازی کنم.

پاداش قهرمانی شما و سایر بازیکنان تیم نوجوانان به دلیل قهرمانی در جهان چه چیزی می تواند باشد؟

ما در تیم ملی برای پرچم بازی می کنیم اما تا الان که یک هزار تومانی هم پاداش نگرفته ایم.

شهر ما شهری برای ورزش کشتی با جوخه است، چطور شد که شما والیبالیست شدید؟

به این دلیل که در سال های اخیر در این شهر تاسیسات خوب ورزشی راه اندازی شد اما من از مسئولان این شهر تقاضا دارم به همان کشتی با جوخه بیشتر برسند.

شما با مربیان زیادی کار کردید، کدام یک در کار شما بیشتر نقش مثبتی داشت؟

مربیانی مثل بهروز عطایی و یا پیمان اکبری که جای خود دارند اما رضا مومنی واقعا طلاست. او برای من خیلی زحمت کشید.

شما به تیم امید هم دعوت شدید اما نرفتید. چه دلیلی داشت؟

بر اساس قوانین فدراسیون جهانی والیبال هر بازیکن در طول یک سال حداکثر در دو رده سنی می تواند بازی کند نه بیشتر به همین دلیل من که در تیم نوجوانان و جوانان حضور داشتم نمی توانستم در تیم امید هم به میدان بروم.

در پایان رقابت های جهانی نوجوانان هر یک از بازیکنان تیم ملی قهرمانی شان را به یک نفر اهدا کردند. شما این قهرمانی را به چه کسی اهدا می کنید؟

من این قهرمانی را به پدرم قدیم می کنم که نخستین مربی در والیبال به شمار می رفت. او برای من خیلی زحمت کشید و باعث پیشرفت من شد.

جمشید حمیدی