دام فضای مجازی، پیش پای کودکان

شاید در نگاه اول، عده ای این موضوع را به عنوان افزایش سواد رسانه‌ای کودکان تلقی کنند و از آن خرسند باشند، اما واقعیت این است که حضور کودکان در فضای مجازی می تواند آسیب های جدی را هم به سلامت جسمی و روانی کودکان وارد کند.

واضح ترین تاثیر منفی حضور کودکان در فضای مجازی، کم شدن ارتباطات خانوادگی در بین خانواده هاست؛ طوری که با افزایش قدرت نفوذ فضای مجازی، فرهنگ گفت و گو بین کودکان و والدین، روز به روز آب می رود و ارتباطات میان فردی کودک نیز مختل می شود.

کار به جایی رسیده که دیگر خیلی از کودکان با والدین خود همسفره نمی شوند و فرهنگ غذا خوردن خانوادگی هم که روزگاری به عنوان یک ارزش در جامعه مطرح بود، حالا به وادی فراموشی سپرده شده است، زیرا خیلی از کودکان و نوجوانان تمایل دارند به جای حرف زدن با والدین و غذا خوردن با اعضای خانواده، وقتشان را در فضای مجازی بگذرانند.

افزایش ضریب نفوذ اینترنت بین افراد کم سن و سال موجب شده خیلی از آنها، سطحی بار بیایند و در مباحث مختلف، عمیق نشوند و حتی گاهی مورد سوء استفاده برخی افراد بزرگسال نیز قرار بگیرند. درواقع اعتیاد به اینترنت موجب شده کودک از بصیرت و آگاهی مورد نیاز برای حضور در جامعه محروم شود و مهارت های اجتماعی را یاد نگیرد. حتی در این بین، سلامت جسمی کودک هم به مخاطره می افتد، چون کودک غرق در فضای مجازی می شود و دیگر وقت و علاقه ای برای ورزش، تحرک و بازی ندارد.

بنابراین اگر می خواهیم کودکان ما از کودکی خود به شکل مطلوب تری بهره ببرند و فرآیند تکامل را بدرستی طی کنند، نیاز است مدیریت درستی روی استفاده کودک از اینترنت به عمل آید؛ به گونه ای که ساعت های استفاده کودک از فضای مجازی و نوع محتواهایی که می بیند، از سوی والدین محدود و کنترل شود.

دکتر عباس اسدی - کارشناس فضای مجازی، دانشیار ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی