تحرک داشته باشید تا شادتر باشید

فعالیت بدنی مداوم و طولانی به عنوان عاملی برای کاهش افسردگی و اضطراب شناخته شده است و معمولا برای پیشگیری یا درمان شرایط منفی روانپزشکی تجویز می‌شود. تحقیقات جدید نشان می‌دهد فراوانی و حجم فعالیت‌های فیزیکی، دو عامل اصلی رابطه بین فعالیت بدنی و شادی هستند.

کد خبر: ۱۱۳۸۴۱۵

با این حال، تاثیر فعالیت بدنی بر شرایط سلامت روانی مثبت، مانند احساس شادی و رضایت کمتر شناخته شده است. وایون چن، استاد دانشکده زیست شناسی دانشگاه میشیگان، می‌خواست بداند آیا ورزش همان‌گونه که باعث افزایش سلامت روانی مثبت می‌شود، منفی بودن سلامت روانی را نیز کاهش می‌دهد یا نه. محققان این که کدام جنبه‌های فعالیت بدنی با شادی همراه است و کدام دسته از افراد احتمالا بیشتر از اثرات آن بهره‌مند خواهند شد را مورد بررسی قرار دادند. به همین منظور، چن و همکارش، 23 مطالعه انجام شده در مورد رابطه شادی و فعالیت بدنی را مورد بررسی قرار دادند. در مجموع 15 مطالعه مشاهده‌ای نشان دادند ارتباط مستقیم یا غیر مستقیمی بین شادی و ورزش وجود دارد. ولی هشت مطالعه مداخلاتی نتایج متناقضی را نشان دادند. این مطالعات شامل اطلاعات بهداشتی از هزاران بزرگسال، سالمند، نوجوان، کودک و بازماندگان سرطانی از چند کشور بود. چن می‌گوید: یافته‌های ما نشان می‌دهند فراوانی و حجم فعالیت‌های فیزیکی عوامل مهمی در رابطه بین فعالیت بدنی و شادی هستند. مهم‌تر از همه، حتی تغییر کوچکی در فعالیت جسمانی، تفاوت قابل توجهی در شادی به وجود می‌آورد. یافته‌ها، آستانه اثر بین رابطه شادی و فعالیت بدنی را نشان می‌دهند. مطالعات متعددی نشان داده‌اند سطح شادی، خواه برای مردمی که در طول هفته 300-150 دقیقه ورزش می‌کردند و خواه برای افرادی که بیش از 300 دقیقه در هفته ورزش می‌کردند، یکسان بود.

فعالیت و شادی

یکی از مطالعات در این زمینه نشان داد جوانانی که یک بار در هفته در فعالیت ورزشی شرکت می‌کنند در مقایسه با کسانی که اصلا ورزش نمی‌کنند، اگر وزن آنان طبیعی بود، 4/1برابر شانس شاد بودن داشتند و در صورتی که اضافه وزن داشتند، از 5/1 برابر شانس برخوردار بودند. مطالعه دیگری نشان داد نوجوانانی که از لحاظ جسمانی حداقل دو بار در هفته فعال بودند، در مقایسه با همتایان خود که یک بار یا کمتر از یک بار در هفته فعال بودند، به طور قابل توجهی بیشتر از شانس شاد بودن برخوردار بودند. یک مطالعه دیگر نشان داد آن دسته از دانشجویانی که در فعالیت بدنی شرکت کرده بودند، نسبت به همسالان خود، 3/1 برابر شانس بیشتری برای خوشحال بودن داشتند. سه مطالعه، در مورد شادی و فعالیت در بزرگسالان مسن‌تر بود. یک مطالعه نشان داد ورزش در بزرگسالان شادی به همراه می‌آورد. مطالعات دیگر دریافتند کل لحظات تمرین در هفته مستقیم با شادی مرتبط است. با این حال، سایر یافته‌های پژوهشی نشان می‌دهند احساس شادی با وضعیت سلامت یا عملکرد اجتماعی نیز مرتبط است. سه مطالعه، مربوط به توده‌های خاص بود. در میان نجات یافتگان از سرطان رحم، 150 دقیقه فعالیت بدنی متوسط تا شدید به طور معنی داری با سطح شادی ارتباط داشت. در کودکان و نوجوانان مبتلا به فلج مغزی (cerebral palsy)، فعالیت بدنی با افزایش سطح شادی پیش بینی شده بود و میان معتادان مواد مخدر، تعداد جلسات تمرینی هفتگی، صرف نظر از شدت، با شادی همراه بود. در مطالعات مداخله‌ای، فعالیت بدنی شامل فعالیت هوازی و ورزش‌های کششی و تعادل یا 30 تا 75 دقیقه از یک تا پنج بار در هفته به مدت
هفت هفته تا یک سال بود. چهار مطالعه مداخله‌ای نشان داد تفاوت‌های معنی داری در سطح شادی میان کسانی که ورزش می‌کنند و کسانی که فعالیت بدنی کمی دارند، وجود دارد.