مراقب پروژه تعلیق باشیم!

یکی دیگر از این عبرت ها، سناریوی دشمن برای عملیات روانی و درگیر کردن مستمر افکار عمومی ما با این موضوع و بهره برداری های متعدد و متنوع از این درگیری ذهنی است.

طرح اتهام واهی انحراف در برنامه هسته ای ایران به سمت ساخت سلاح اتمی که تقریبا شانزده سال از آن می گذرد، از ابتدا یک پیوست عملیات روانی داشت که درگیر کردن ذهن مسئولان کشور از مسائل اساسی به سمت یک سناریوی ساختگی و طولانی مدت و بازداشتن از اولویت ها از محورهای آن بود.اما پس از چندی این عملیات از سطح مسئولان کشور به کل مردم تعمیم پیدا کرد و موجب شد ذهن آحاد مردم درگیر این اتهام بی پایه و اساس شود. سناریوهای کشدار و طولانی، برای فعال نگه داشتن ذهن مخاطب و ترغیب و تهیبج وی برای پیگیری قسمت های بعدی، از تکنیک تعلیق یا سوسپانس استفاده میکنند؛ این تکنیک که آمیخته ای از ترس و امید با پایانی نامطمئن است،در برجام نیز به نحو موثری مورد استفاده دشمن قرار گرفت!

عنصر تعلیق با هدف فرصت سوزی از ملت ایران و درگیر نگه داشتن ذهن و روان مردم و مسئولان، قبل،حین و بعد از برجام به اجرا گذاشته شده است.

تعیین مهلت هایی متناوب برای تصمیم گیری (تمدید یا عدم تمدید تحریم ها)

رئیس جمهورآمریکا و رفت و برگشت ها بین کاخ سفید و کنگره آمریکا، بکارگیری همین تکنیک تعلیق است که منجر به بلا تکلیف نگه داشتن بسیاری تصمیمات حتی در حوزه های مختلف بخش خصوصی ،بی ثبات نگه داشتن بازار،تحریک بازار ارز و طلا و...شده است.

مدتی است دوباره 22 اردیبهشت بعنوان زمان تصمیم رئیس جمهور آمریکا برای ماندن یا نماندن در برجام برجسته شده است.اظهار نظر و رفت و آمد مقامات اروپایی نیز برای گرم کردن فضا و واقعی نمایاندن نگرانی از خروج آمریکا هر روز در صدر اخبار ایران و جهان است و همه اینها در ذیل پروژه تعلیق!

تصور کنید امروز 22 اردیبهشت است و آمریکا از برجام خارج شده،چه اتفاقی خواهد افتاد؟! آمریکا پس از برجام چه امتیازی به ایران داد تا با خروجش آن امتیاز سلب شود؟

برجامی که به گفته رئیس کل بانک مرکزی آورده اش برای ایران «تقریبا هیچ» بوده و به گفته دکتر ظریف «نه تنها روح بلکه جسمش از سوی ترامپ(آمریکا) نقض شده است»، خروج آمریکا از آن چه زیان قابل توجهی می تواند به ایران وارد کند؟ بنابراین باید دریافت که همه اینها بیش از آنکه سهمی از واقعیت داشته باشد ناظر به طراحی عملیات روانی است.

به قول دوستی، امروز بیش از آنکه برای خروج آمریکا از برجام فکر کنیم و دنبال گزینه باشیم باید به فکر این باشیم که اگر آمریکا بیرون نرود چه کنیم!

هدف از این عملیات روانی چیست؟

این عملیات همزمان دو هدف را دنبال میکند؛نخست، همانطور که گفته شد درگیر کردن ذهن مردم و مسئولان (با توجه به پی آمدهای آن که اشاره شد) و دوم، فشار برای گرفتن امتیازهای بیشتربا عنوان اصلاح و تکمیل برجام و ایجاد محدودیت در توانمندی‌های دفاع موشکی و نفوذ منطقه ای ایران.

چرا آمریکا و همپیمانان اروپایی اش روی پروژه فشار حساب باز کرده اند؟

علاوه بر خوی استکباری و زیاده خواهی،آنچه آمریکا و متحدان اروپایی اش را ترغیب و امیدوار به فشار کرده است،احساس نتیجه بخش بودن آن است و پشتوانه این احساس‌، فضای مذاکرات منتج به برجام و برخی اظهار نظرهای داخلی از سوی برخی مسئولان و چهره ها و جریان های سیاسی حتی پس از تجربه برجام است. روانشناسی دشمنان ایران عزیز به وضوح به ما اثبات میکند که هر چه در ما بیشتر احساس ضعف کنند فشارشان را بیشتر خواهند کرد و اشتهای پایان ناپذیر امتیاز خواهی‌شان بیشتر تحریک می شود. تنها راه برون رفت از این تنگنا، دادن پیام روشن، قاطع و یکپارچه و متحد به دشمن مبنی بر ایستادگی و کوتاه نیامدن است.و هر کس در دادن این پیام کوتاهی کند و یا خللی در قاطعیت یا یکپارچه بودنش وارد سازد بداند یا نداند،شریک جرم دشمن در فشار به نظام و ملت بزرگ ایران است.

راهکار رهایی از تکنیک تعلیق چیست؟

برای مقابله با تکنیک تعلیق و خنثی کردن آثار آن در پروژه برجام باید فکر و تدبیر جدی‌تری کرد؛در عین حال مسلط بودن مخاطب بر خود‘آگاهی از اینکه آنچه شاهد آنست یک نمایش است و سهمش از واقعیت(چه بیم و چه امید) هیچ یا نزدیک به هیچ و در نتیجه بی تفاوت بودن نسبت به نتیجه این نمایش،می‌تواند کارگردان نمایش را ناکام بگذارد.

مهدی فضائلی - کارشناس ارشد رسانه