بیکاری هنرمند را افسرده می‌کند

بیشتر که صحبت می‌کند از خلال گفته‌‌هایش معلوم می‌شود حال روحی‌اش خوب نیست، سربسته می‌گوید بیشتر احساس افسردگی می‌کند ! وقتی هنرمند خانه‌نشین می‌شود به مرور روحش خسته شده و دیگر حوصله‌ای برایش نمی‌ماند.

نادر رجب‌پور در دهه‌های 60 و 70 پرکار بود هم در تئاتر و هم در تلویزیون و سینما. بنا به درسی که خوانده بوده و تخصصی که داشت در کنار بازیگری، تنها فردی بود که برای سریال‌های تاریخی از جمله سربداران، تنهاترین سردار، طاغوت، امام علی (ع) و فیلم‌هایی مانند روز واقعه، هامون، هبوط، مسافر ری و... حرکات فرم و رزم را طراحی کرده و به بازیگران آموزش می‌داد که چگونه آنها را اجرا کنند اما رجب‌پور چند سالی است که فعالیتش در تئاتر متمرکز شده و بیشتر با پری صابری همکاری می‌کند که آثارش نزدیک به اُپراست و حرکات فرمی زیادی دارد.

آخرین همکاری رجب‌پور با صابری در نمایش کوروش کبیر بود که اردیبهشت امسال روی صحنه رفت.رجب پور در سال 94 بعد از فاجعه مِنا، نمایش پله پله تا ملاقات خدا را به روی صحنه برد که با حرکات فرم شهادت زائران ایرانی را روایت می‌کرد. با این هنرمند همصحبت شدیم تا از هنری بگوید که این روزها خریدار چندانی ندارد.

از دنیای بازیگری چه خبر؟ در آثار نمایشی کمتر شما را می‌بینیم؟

چند سالی است که بازی نمی‌کنم از من گذشته و حالا نوبت جوان‌هاست که بازیگری را تجربه کنند.

یعنی در حرفه بازیگری اعلام بازنشستگی کرده‌اید؟

بازنشسته که هستم! پست سازمانی‌ام در اداره ارشاد بازیگری ثبت شده و چند سالی است که بازنشسته شده‌ام و حقوق بگیر دولت هستم.البته حرفه اصلی‌ام طراحی حرکات فرم و رزم برای آثار نمایشی است و همه می‌دانند بعد از پیروزی انقلاب، اولین نفری بودم که این حرفه را سر و سامان دادم.

در تئاتر فقط خانم صابری نمایش‌های بزرگ و فرمیک را روی صحنه می‌برند‌ در سینما هم که اثر تاریخی ساخته نمی‌شود و تولید سریال‌های تاریخی که به طراحی حرکت نیاز داشته باشد، فعلا منتفی است، با این شرایط، امورات زندگی چگونه می‌گذرد؟

با همان حقوق بازنشستگی به مبلغ یک میلیون و 60 هزار تومان ! هر چند خیلی کم است اما خدا را شکر که به اصطلاح همین آب باریکه هست، چون خیلی از همکارانم بیکار هستند و شرایط خیلی سختی دارند، بیکاری خیلی بد است و به مرور هنرمند را افسرده می‌کند.گاهی هم سر کار می‌رویم اما تهیه‌کننده پول ندارد که بدهد ! سن و سالم بالا رفته و نمی‌توانم تدریس کنم. چون تدریس حرکت، سخت است و مربی باید پا به پای هنرجو حرکت کند.

65 سال سنی نیست که شما اینقدر احساس پیری کنید؟

عوامل مختلف دست به دست هم داد و مرا گوشه‌ گیر کرد، مدتی درگیر آرتروز زانو بودم که بشدت اذیتم کرد و بی‌حوصله‌ شدم.اما اردیبهشت امسال که با خانم صابری در تئاتر کوروش کبیر همکاری کردم دوباره روحیه‌ گرفتم که نه انگار هنوز می‌توانم، کار کنم و حتی تدریس کنیم.

در دهه‌های 60 و 70 در آثار بزرگی مانند سریال‌های سربداران و امام علی (ع) تنها اسم شما را به عنوان طراح حرکت می‌دیدیم به نظر می‌رسد اگر شما این کار را ادامه ندهید شاید در کشور ما منسوخ شود!؟

نه ! شاگردهایم کار می‌کنند؛ آقای سعید داخ یکی از بهترین‌هاست.آقایان براتی و سروش کریمی هستند که کار می‌کنند.خدا را شکر چند نفری را آموزش داده‌ام که این حرفه را ادامه خواهند داد. دلیل دیگر بیکاری ‌ام این است که تهیه‌کننده‌ها و کارگردانان فکر می‌کنند من دستمزدم خیلی زیاد است به همین دلیل اصلا سراغم نمی‌آیند اما بعضی وقت‌ها دوست دارم با کارگردانان جوان همکاری کنم تا کارش خوب شود و دستمزد اصلا برایم مهم نیست.ذهنم طراحی شده برای حرکت.نمایش مکتوب را که می‌خوانم ناخودآگاه برای روایت آن حرکت طراحی می‌کنم و این توانایی را دارم که پیام متن را با حرکت به مخاطب منتقل کنم.تجربه چنین کاری را در دهه 70 دارم که با یک گروه کار بلد حوادث انقلاب را به صورت فرم و حرکت روایت کردیم و بازتاب خوبی هم داشت.اما مدت‌هاست هیچ مرکز هنری و فرهنگی از این‌گونه کارها حمایت نمی‌کند نه شهرداری و نه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و...

برای آثار تاریخی مثل امام علی (ع) و فیلم روز‌‌واقعه حرکات رزمی طراحی کرده‌اید که مبنای آنها شمشیر است، برای این آثار شمشیرزنی اعراب را مطالعه کرده‌اید؟

مبنای بیشتر رقص‌های محلی کشور ما مثل رقص چوب، تربت جام، رزم است.در شهرستان زابل رقص شمشیر اجرا می‌شود و در مناطق دیگر کشور هم رقص‌های محلی داریم که اجرای آنها مانند رزم است و من برای طراحی حرکت آثار تاریخی مثل روز واقعه یا سریال‌هایی مانند سربداران و امام علی(ع) از آنها کمک گرفتم.