چرا قابلیت‌های دختران بسکتبال بروز نمی‌کند؟

جام جم آنلاین -منشأ شکل‌گیری این پرسش نتایج بازی‌هاست و اینکه به لحاظ دیداری، بین بازی دختران ایران و دیگران تفاوت زیادی نیست. شاید آلمان به عنوان کشوری پیشرفته، فرضیۀ از پیش باختن را ایجاد کند، اما وقتی مغولستان بر ژرمن‌ها پیروز می‌شود این فرضیه را باطل می‌کند. مغولستان از دیدگاه منطق نژادی در بسکتبال سه نفره تعریف می‌شود که با وجود ضعف‌های فراوان آموزشی و تشکیلاتی در بسکتبال، در بازی سه نفره جزو تیم‌های برتر است.

چرا ما نباشیم؟ چرا تیم‌های پسران ایران همچنان با رنک پایین، فاقد صلاحیت حضور در تورنمنت‌های سه نفره هستند؟

یکی از مهمترین مواردی که در این دوره از بازی‌ها به عنوان کاستی و نقصان بزرگ در بازی دختران دیده شد، ضعفِ ارتباط بین قابلیت‌ها با مهارت‌ها بود. دختران مستعد ایران (این نکته جای کار دارد که اصولاً استعدادیابی و پرورش استعداد چه فرایندی را باید تا رسیدن به سطح مسابقات جهانی طی کند)، از حریفان کم نداشتند اما وجه غالب بسکتبال سه نفره، آموزش و یادگیری است که نقش اساسی در بسکتبال هر فرد دارد.

بازیکن چگونه آموزش ببیند و اولویت‌های اولیه، کدام‌اند؟ در بازی دختران ایران اغلب مهارت‌ها در قالب حرکاتی که گویی از آموزش ناآگاهانه بوده باشد، دیده شده است. قابلیت‌های خوب جسمانی (دو نفر) اما اجرای مهارت‌ها ناقص. همین موضوع مبحث محتوای آموزش بسکتبال سه نفرۀ دختران را پیش روی ما باز می‌کند.

فردی دارای قابلیت‌های خوب جسمانی چگونه به یک بازیکن خوب تبدیل می‌شود؟

در بسکتبال سه نفرۀ دختران در یکی دو سال گذشته متأسفانه تأکید از روی نکات اساسی‌تر برداشته شده و شاهد نوعی مدارا کردن با یکسری و اصرارهای لجوجانه علیه یکسری دیگر هستیم. در حالی که آموزش آگاهانه زیر نظر افراد مجرب و استفاده از همۀ ظرفیت‌های آموزش، باید مد نظر قرار بگیرد.

متأسفانه کاری که در دوران مدیریت فدراسیون کنونی، بسکتبالِ مردان را به ورطۀ بی‌تفاوتی کشانده، در بسکتبال دختران هم همین اوضاع حاکم است تا ارتباط صحیح بین قابلیت‌ها با مهارت‌ها برقرار نباشد.

تجویز راهبردی

از سویی دیگر مشکلات کنونی آموزش، ارتباط بین قابلیت و مهارت در بسکتبال ایران، در قالب اجتماعی نیز جای بحث و بررسی فراوان دارد. بازیکنان و مربیان مورد توجه به جای رقابت در بسکتبال، «مدارا با بسکتبال» و ارکان تصمیم گیرنده را برگزیده‌اند بنابراین نه نیروی تازه‌ای تولید می‌شود و نه گروه مدارا کننده از جانب نیروهای دیگر به چالش کشیده می‌شود چون تنزل (بازیکن - مربی که فعالیت برجسته ندارد) یا ارتقاء ( نیروهای انگیزشی که فعالیت‌شان دیده نمی‌شود)، وجود ندارد.

بر این اساس قبل از بررسی مشکلات دختران بسکتبال در یک میدان بین‌المللی و بازی با آلمان و رقبای دیگر، باید از داخل شروع کرد. معیار‌های کلیدی بروز قابلیت‌های دختران بسکتبال سه نفره، آموزش صحیح مهارت‌هاست، در کنار به چالش کشیدن سطح قابلیت‌های بازیکنان و مربیان از طریق رقابت و ایجاد فرصت‌های برابر نه اینکه فقط با ترویج فرهنگ مداراکردن برای عده‌ای خاص در اردوگاه آزادی موقعیت‌های ویژه‌ای ساخته شود.

افشین رضاپور / روزنامه‌نگار