انتقاد از کم توجهی جشنواره فجر به فیلم مقاومت

مهرداد خوشبخت در گفتگو با جام جم آنلاین، با اشاره به فضایی که در لوکیشن فیلم از یک ایستگاه رادیویی تصویر شده است اظهار داشت: همه فیلم در یک جای کوچک که رادیو است می گذرد و تنوع لوکیشنی چندانی ندارد اما قصه این فیلم مقاومت مردمی در دفاع مقدس را از زاویه دید متفاوتی به تصویر می کشد که ارتباط خوبی هم با مخاطب و حتی جوانانی که جنگ را ندیده بودند برقرار کرد.

خوشبخت با اشاره به حضور این فیلم در میان پنج نامزد آرای بهترین فیلم مردمی تصریح کرد: این نکته خیلی ها را هم شگفت زده کرد که البته به تاثیر موضوع و زحمت همکارانم در فیلم ربط دارد که مورد توجه قرار گرفت.

وی اضافه کرد: از این دست موضوعات بسیار است که فیلمسازان می توانند سراغ آنها بروند البته جشنواره هم می تواند با حمایت و توجه از این آثار فیلمسازان را مجاب کند.علی رغم اینکه ما جزو معدود فیلم هایی بودیم که نقد منفی نداشتیم و به طور مثال منتقدان و متخصصان به کیفیت و ظرفیت های فیلم در بخش های مختلف اشاره کردند اما جشنواره فجر امسال به این فیلم دفاع مقدسی کم توجهی کرد.

این کارگردان سینما با طرح یک دلخوری عنوان کرد: جشنواره می توانست فیلم را در حوزه های فنی_ هنری مثل صدا، موسیقی، طراحی صحنه و... به عنوان نامزد معرفی کند. حتی اگر سیمرغ نمی گرفت و فقط کاندیدا می شد می توانست موجب دلگرمی شود.

وی اضافه کرد: هرچند تندیس سردار شهید سلیمانی افتخاری بود که نصیب ما شد ولی نمی دانم اگر این تندیس برای اولین بار در این جشنواره رونمایی نمی شد ان وقت مسئولان و داوران جشنواره این کم توجهی به موضوع مقاومت مردمی در دفاع مقدس را چگونه جبران می کردند. با همه اینها این فیلم راه خود را باز کرد و این در حالی است که این فیلم و فیلم درخت گردو تنها فیلم های مرتبط با فضای دفاع مقدس بودند درخت گردو درباره فاجعه شیمیایی سردشت است و فیلم ما درباره مقاومت مردم در دوران دفاع مقدس بود.

خوشبخت درباره تصویر کردن این مقاومت از طریق یک ایستگاه رادیویی عنوان کرد: من اهل ابادان هستم و سوژه های زیادی در ذهن دارم اما وارد این فضا شدم چون این فیلم با چنین فضایی قابلیت بهتری برای تولید داشت. از طرفی به نظرم الان تاثیر رسانه در سطح جهانی نقش بسزایی دارد و برای اینکه بتوان ما به ازایی برای به روز کردن داستان پیدا کرد سراغ روایت ماجرا در ایستگاه رادیویی رفتیم.

وی در پایان درباره اینکه چقدر می توان در سریال های تلویزیونی چنین سوژه هایی را به تصویر کشید، گفت: یک ضرورت همین است که باید در تلویزیون به موضوعاتی پرداخته شود که تاکنون کمتر پرداخته شده است تا همه مردم ببینند. در همه دنیا چنین کاری می کنند یعنی موضوعاتی را که می خواهند همه گیر شود در تلویزیون می سازند و به تصویر می کشند.