راهکارهایی برای پایان دادن به خشونت های خانگی دوران قرنطینه

اکنون که مسئله خشونت خانگی به بحران تبدیل شده است راهکارهای متعددی برای آن عنوان می شود. مینا احمدوند روان شناس و مشاور خانواده در این رابطه در گفت و گو با جام جم آنلاین ، عنوان کرد: خشونت خانگی شامل موارد مختلفی است. خشونت فیزیکی مهم ترین آن به شمار می رود هرچند تنها عامل تعریف کننده ناهنجاری های موجود در خانواده به شمار نمی رود. این خشونت خانگی دربرگیرنده موارد دیگری همچون روانی، جنسی و کلامی هم هست.

احمدوند گفت: عوامل زیادی در به وجود آمدن خشونت خانگی نقش دارند. مسائل فرهنگی و تربیتی و حتی سنتی، نوع تربیت و فرهنگ، وجود بیماری های روانی، خصوصیات منفی رفتاری همانند خودپسندی و استبداد، پایین بودن آستانه تحمل، تضادهای فرهنگی و اخلاقی، آشنا نبودن با مسائل ارتباطی، میزان سابقه خشونت خانوادگی و اعتیاد مهم ترین عوامل به وجود آورنده خشونت خانگی هستند.

این مشاور خانواده در رابطه با این موضوع که چگونه می توان خشونت های خانگی را تقلیل داد بیان داشت: بحث آموزشی باید بستری را فراهم کند که افراد از همان سنین کم و در جریان حضور در مدارس رفتار درست را یاد بگیرند و درک درستی نسبت به قبح خشونت خانگی داشته باشند. این اقدامات پیشگیرانه را نه تنها از طریق مدارس که از طریق رسانه ها و ارگان های مختلف دولتی و غیردولتی هم می توان انجام داد. در کل باید بگویم آموزش نقش بسیار مهمی در جلوگیری از خشونت های خانگی دارد. هر چند سنین پایین تر برای این منظور مناسب تر است اما در سنین بزرگسالی هم می توان این آموزش ها را به افراد داد.

وی افزود: تا زمانی که آگاهی عمومی نسبت به انواع خشونت خانگی بالاتر نرود نمی توان انتظار داشت که در سطح جامعه شاهد خشونت خانگی نباشیم. شگفت آور این است که در برخی از خانوارها خشونت خانگی به عنوان یک امر الزامی شناخته می شود و کسی به عنوان ناهنجاری به آن نگاه نمی کند. حتی به فردی که مورد خشونت قرار گرفته از سوی بستگانش توصیه می شود تحمل کند. فرهنگ غلطی در برخی از خانواده ها وجود دارد که این فرهنگ غلط باعث می شود تا ناهنجاری شوم خشونت خانگی مدام بالاتر برود.

این مشاور با اشاره به افزایش خشونت خانگی این روزهای جوامع مختلف در پی قرنطینه اجباری گفت: در رابطه با خشونت خانگی بین زوجین مسئله باید به طور جداگانه بررسی شود. هر چند خشونت از سوی هر دو طرف اعمال می شود اما ناگفته پیداست که این خشونت بیشتر از طرف مردان است. به هر حال همه زوجینی که با مسئله خشونت خانگی روبرو می شوند باید مورد مشاوره قرار بگیرند. در طی این جلسات باید نسبت به کنترل خشم، نحوه گفت و گو، روش های مسالمت آمیز، احترام به طرف مقابل، نشان دادن محبت آگاه شوند. اگر آنها راه درست ارتباط را بدانند هرگز کارشان به خشونت کشیده نمی شود. بهتر است این آموزش ها قبل از ازدواج داده شود.

احمدوند با اشاره به بی قراری های کودکان در دوران قرنطینه که در نهایت در برخی موارد منجر به خشونت می شود نیز اذعان داشت: یک کودک می تواند هم مورد خشونت قرار بگیرد و هم خودش نسبت به دیگران خشونت را اعمال کند. طبیعی است که وقتی کودکی نسبت به دیگران قلدری می کند و آنها را می زند به این نتیجه برسیم که او از رفتار والدینش الگوبرداری کرده است. مشاوره در رابطه با کودکان نیز بسیار مهم است و آنها به این درک می رسند که خشونت یکی از رذایل اخلاقی است که باید حذف شود. کنترل خشم کودک و مدیریت آن چیزی است که بیشتر از هر کسی از سوی والدین برمی آید.

این روان شناس یادآور شد: کنترل خشم و دوری از خودخواهی و زورگویی خشونت خانگی را با انواعش از بین می برد. کسی که قادر به کنترل خشم خود باشد کمتر مرتکب خشونت می شود. او باید یاد بگیرد اگر مسئله ای او را ناراحت می کند باید به شکلی معقول و جدی آن را بیان کند نه اینکه به سراغ بدترین رفتار برود و نسبت به دیگران این خشم را نشان بدهد. گاهی اوقات در رابطه با خشونت خانگی لازم است اقداماتی انجام شود که از بروز انواع خشونت جلوگیری می کند. مثلا وقتی بحث بالا می گیرد بهتر است یکی از طرفین به محض اینکه متوجه شد این بحث به جایی نمی رسد و در نهایت به خشونت ختم می شود اقدام به ترک اتاق کند. بعدا می تواند به سراغ همان فرد برود و با آرامش و لطافت مشکل را حل کرد.

احمدوند در پایان گفت: خشونت از مصادیق جرم است. افراد باید بدانند که وقتی فردی را مورد خشونت فیزیکی و کلامی و البته جنسی و روانی قرار می دهند در واقع مرتکب جرم شده اند که این جرم می تواند مورد پیگیرد قضایی قرار بگیرد. پس بهتر است فکری کرد و با اصلاح رفتار خود و دیگران از بروز این اتفاقات جلوگیری کرد.