به گزارش
جام جم آنلاین به نقل از روزیاتو، هر ساله کشتی های جنگی جدیدی ساخته می شوند تا اطمینان حاصل شود که در صورت بروز جنگ این سدهای دفاعی غول پیکر در همه جای دریا و در هر نقطه ای از اقیانوس پهناور بتوانند از خود و دیگر ناوگان های دریایی محافظت کنند. در ادامه قسمت قبلی این مقاله به تعدادی از کشتی های جنگی و زیردریایی پیشرفته اشاره کردیم که بدون شک چهره جنگ های آینده را تغییر خواهند داد، توجه شما را به قسمت دوم و پایانی این مطلب جلب می کنیم.
یو اس اس انترپرایز (USS Enterprise (CVN-80)
ساخت این ناو غول پیکر قرار بود در سال ۲۰۱۸ به پایان رسیده و پس از آن به آب انداخته شده و به رفقایش “یو اس اس جرالد فورد” (USS Gerald Ford) و “یو اس اس جان اف کندی” (USS John F. Kennedy) ملحق شود. ناو هواپیمابر “یو اس اس انترپرایز” سومین کشتی با نام “جرالد فورد” است که به استخدام نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا در می آید. قرار است که این ناو در سال ۲۰۲۷ آماده انجام ماموریت های دریایی باشد پس باید منتظر آن بمانیم.
یو اس اس جرالد آر فورد (USS Gerald R Ford)
اگر فکر کرده اید که ناو “اچ ام اس ملکه الیزابت” بزرگ ترین ناو هواپیمابر دنیاست اشتباه می کنید. ناو هواپیمابر “یو اس اس آر فورد” که به افتخار رییس جمهور فورد نامگذاری شده است می تواند بیش از ۷۰ ماشین جنگی پرنده را با خود حمل کند. سناتور جان وارنر در سال ۲۰۰۶ پیشنهاد کرد که بودجه دفاعی در سال ۲۰۰۷ تعدیل شده و نام این ناو از “CVN-78” به “یو اس اس جرالد فورد” تغییر پیدا کند. جرج دبلیو بوش نیز در سال ۲۰۰۶ این لایحه را امضا کرد.
یو اس اس آمریکا (The USS America)
ناو هواپیمابر “یو اس اس آمریکا” مانند دایه کشتی های جنگی بوده و می تواند کشتی های کوچک تری را در خود جای دهد. این ناو عرشه بزرگی برای فرود و نگهداری هلی کوپترها دارد و بیمارستانی نیز در آن تعبیه شده است. کمپانی سازنده این ناو ” هانتینگتون اینگالس” (Huntington Ingalls Industries) بوده و لنگرگاه آن در بندر سن دیگو ایالت کالیفرنیا قرار دارد. این ناو در حالت آماده به سر می برد و شعار آن ” آماده برای جنگ یا صلح” است.
یو اس اس آنکریج (USS Anchorage)
به نظر می رسد که نیروی دریایی ایالات متحده از داشتن کشتی های جنگی متعدد سیر نمی شود. “یو اس اس آنکریج” یک کشتی جنگی دو منظوره دیگر است که می تواند ۴ هلی کوپتر و ۲ هاورکرافت را با خود حمل کند. این کشتی در سال ۲۰۰۷ به آب انداخته شد و در سال ۲۰۱۱ اولین ماموریت خود را آغاز کرد. بخشی از هزینه های ساخت این کشتی توسط آنت کانوی (Annette Conway) همسر ژنرال جیمز تی کانوی (James T. Conway)، فرمانده سابق نیروی دریایی ایالات متحده، تامین شده است.
کشتی اسکورت روسی بویکی (Russian Corvette Boikiy)
این کشتی کوچک اما قدرتمند از سال ۲۰۱۳ تاکنون در نیروی دریایی ارتش روسیه حضور دارد و طراحی سبک آن باعث شده که گزینه مناسبی برای پشتیبانی ساحلی باشد. کشتی ” کاوت بویکی” علی رغم جثه کوچک خود می تواند ۲ اژدر انداز را با خود حمل کرده و یک هلی کوپتر مدل KA-27 را در خود جای دهد. این کشتی در سال ۲۰۰۵ به آب انداخته شد و در سال ۲۰۱۱ به استخدام نیروی دریایی روسیه درآمد. کشتی “کاوت بویکی” در مارس سال ۲۰۱۲ برای بررسی های نهایی در اختیار ناوگان دریای بالتیک قرار گرفت و پس از مدت کوتاهی عملیاتی شد.
اینس ماکار (INS Makar)
این کشتی متعلق به نیروی دریایی هند برای پشتیبانی ساحلی ساخته شده است اما در صورت لزوم می توان از آن برای انجام عملیات نجات و دفاع از ساحل نیز استفاده کرد. کشتی “اینس ماکار” در واقع اصلی ترین کشتی کلاس ماکار به شمار می آید. این کشتی در سال ۲۰۰۸ به آب انداخته شد و در سال ۲۰۱۰ اولین ماموریت خود را به انجام رساند. کشتی ۱۷۴ فوتی (۵۲ متر) “اینس ماکار” در سال ۲۰۱۲ به پایگاه دریایی سیبرد (Seabird Naval base) در شهر ساحلی کاروار (Karwar) هند تحویل داده شد.
سی ان اس کانمینگ (CNS Kunming)
کشتی “سی ان اس کانمینگ” که به ارتش آزادی بخش چین تعلق دارد یک قاتل دریایی است که می تواند یک هلی کوپتر، لانچر اژدر انداز، موشک های سطحی و بسیاری دیگر را در خود جای دهد.
سی ان اس لین یی (CNS Linyi)
کشتی جنگی “سی ان اس لین یی” نیز در استخدام نیروی آزادی بخش جمهوری خلق چین بوده و توانایی حمل ۲ هلی کوپتر را دارد. از دیگر ویژگی های جالب این کشتی جنگی می توان به قابلیت حمل و پرتاب موشک های زیرسطحی و اختلال در هدف گیری موشک های دشمن اشاره کرد. کشتی جنگی “سی ان اس لین یی” ۵۱۲ فوت (۱۵۴ متر) طول داشته و با سرعت ۳۰ گره دریایی (۵۵.۵ کیلومتر) در ساعت حرکت می کند. در تابستان سال ۲۰۱۲ قرار شد که دو فروند دیگر از این کشتی ها در کارخانه کشتی سازی چانگ ژینگ دائو- جیانگنان (Changxingdao-Jiangnan Shipyard) ساخته شود که هنوز عملیات ساخت آن ها به اتمام نرسیده است.
بی ان اس ریاکوِلو (BNS Riachuelo)
این زیردریایی پیشرفته حقیقتاً نشانه ای از تغییر در نبردهای آینده به شمار می رود. زیر دریایی “بی ان اس ریاکولو” با ۷۵ فوت (۲۲.۵ متر) طول در حال ساخت برای نیروی دریایی برزیل بوده و ادعا شده که سرعت آن به ۲۱ گره دریایی (۳۹ کیلومتر) در ساعت خواهد رسید. سوخت این زیردریایی تهاجمی دیزلی و الکتریکی بوده و تنها برای شارژ مجدد نیاز به آمدن به سطح آب دارد.
تی سی جی هِیبلیادا (TCG Heybeliada)
ماموریت کشتی “تی سی جی هیبلیادا” نبرد با زیردریایی ها و حملات هوایی دشمن متخاصم است. این کشتی باندی بزرگ برای فرود و نگهداری ۲ هلی کوپتر و قابلیت انجام سوخت گیری هوایی را نیز دارد. کشتی “تی سی جی هیبلیادا” مهم ترین کشتی جنگی کلاس آدا (Ada class) به شمار آمده و به خاطر جزیره هیبلیادا که یک مرکز آموزشی نیروی دریایی ترکیه در آن قرار دارد چنین نامگذاری شده است. این کشتی در ابتدای سال ۲۰۰۷ به آب انداخته شد و در سپتامبر سال ۲۰۱۱ ماموریت های رسمی خود را آغاز نمود.
جی دی اس هیوگا (JDS Hyuga)
این کشتی غول پیکر ژاپنی عمدتاً در عملیات نجات شرکت می کند اما از آن جا که به خوبی مسلح شده است می تواند از خود نیز در برابر نیروهای مهاجم دفاع کند. کشتی “جی دی اس هیوگا” در سال ۲۰۰۶ به آب انداخته شد و در سال ۲۰۰۹ به مرحله عملیاتی شدن رسید. لنگرگاه این کشتی در بندر شهر مایزورو (Maizuru) قرار دارد که در سال ۱۹۴۳ ساخته شده و در مدخل دریای ژاپن واقع است. طول این کشتی بیش از ۶۴۶ فوت (۱۹۴ متر) برآورد شده که بسیار بلند به نظر می رسد.
اچ ام سی اس چیکوتیمی (HMCS Chicoutimi)
زیردریایی “اچ ام سی اس چیکوتیمی” در سال ۱۹۹۸ توسط نیروی دریایی کانادا از نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا خریداری شد. اگرچه هدف از ساخت این زیردریایی با توجه به محدودیت کاربرد در آب های کم عمق، محافظت از خطوط ساحلی بوده اما قابلیت حمل ۶ اژدرانداز را نیز دارد. قرار بود این زیردریایی جایگزین زیردریایی های کلاس اوبرون (Oberon class) شود. زیردریایی “اچ ام سی اس چیکوتومی” در اواخر سال ۲۰۱۵ در رزمایش مشترکی به فرماندهی نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا در آب های کالیفرنیای جنوبی شرکت داشت.
اینس مایسور (INS Mysore (D60)
کشتی “اینس مایسور” ویرانگر در خدمت ناوگان دریایی هند قرار دارد. این کشتی در حال حاضر فعال بوده و در مکان نامشخصی لنگر انداخته است. کشتی فوق در شهر بمبئی ساخته شده و در سال ۱۹۹۳ به آب انداخته شد. کشتی “اینس مایسور” تاکنون در ۴ عملیات نظامی عمده شرکت داشته است.
یو اس اس لاسن (USS Lassen (DDG-82)
این کشتی نابودگر که جزئی از ناوگان دریایی ایالات متحده به شمار می آید به افتخار فرمانده کلاید اِوِرت لاسن (Clyde Everett Lassen) نامگذاری شده است. کشتی “یو اس اس لاسن” در می سی سی پی ساخته شده و در اکتبر سال ۱۹۹۹ به آب انداخته شد. این کشتی لنگرگاه های متعددی دارد اما در حال حاضر در پایگاه دریایی میپورت (Naval Station Mayport) در میپورت فلوریدا پهلو گرفته است.
اینس کارموک INS Karmuk( (P64)
کشتی “اینس کارموک” در ناوگان دریایی هند از کشتی های کلاس کورا (Kora-class) به شمار می آید. این کشتی همراه با ۳ کشتی جنگی هندی دیگر بیشتر زمان فعالیت خود را در دریای چین و شمال غربی اقیانوس آرام گذرانده است. کشتی “اینس کارموک”در سال ۲۰۱۲ در اولین رزمایش دریایی مشترک با ژاپن به آب انداخته شد. این کشتی در حال حاضر پس از اتمام ماموریت در دریاهای شرقی به آب های هند بازگشته است.
یو اس اس پورت رویال (USS Port Royal (CG-73)
کشتی جنگی “یو اس اس پورت رویال” قابلیت حمل موشک های کروز را داشته و در کلاس خود آخرین نسخه (نسخه ۲۷) به شمار می آید. این کشتی جنگی زیبا در سال ۱۹۹۲ به آب انداخته شد و لنگرگاه آن بندر پرل هاربر (Pearl Harbor) در هاوایی است. کشتی “یو اس اس پورت رویال” یکی از سریع ترین کشتی های حاضر در ناوگان دریایی ایالات متحده آمریکا به شمار می آید. شعار این کشتی نیز “تلاش برای برنده شدن” است. کشتی “یو اس اس پورت رویال” اکنون در حال گشت زنی در دریای چین بوده و مسئولیت حفاظت از منافع آمریکا و حفظ نظم در این منطقه را بر عهده دارد.
یو اس اس کایِرسارژ (USS Kearsarge (LHD-3)
کشتی جنگی و تهاجمی “یو اس اس کایرسارژ” از کشتی های ناوگان دریایی ایالات متحده و در کلاس وَسپ (Wasp-class) به شمار می آید. این کشتی که توانایی حمل انواع مختلفی از جنگ افزارها و سربازان را دارد در سال ۱۹۹۲ به آب انداخته شد و از آن زمان تاکنون بارها به دلیل خدمات ارزنده اش به نیروهای نظامی ایالات متحده مورد تقدیر قرار گرفته است. کشتی “یو اس اس کایرسارژ” یکی از کشتی هایی بود که در زمان انقلاب لیبی به سواحل این کشور اعزام شد.
پایان
