نسیم ادبی: چرا از فضای مجازی استفاده نکنیم؟!

به گزارش جام جم آنلاین، این بازیگر که تجربه بازی و کارگردانی تئاتر در فضای مجازی را دارد در گفتگو با ایسنا تاکید می‌کند که اجرا در فضای مجازی لازمه زندگی امروز و مدیومی تازه است که قرار نیست جایگزین اجرای صحنه‌ای تئاتر شود.

ادبی می‌گوید: به نظر می‌رسد که داریم وارد دوره تازه‌ای می‌شویم که مختصات خاص خود را دارد همچنانکه روزگاری مردم برای دریافت اخبار، روزنامه‌ می‌خواندند و روزنامه‌ها تیراژ بالایی داشتند ولی حالا بیشتر مردم خبرها را در فضای مجازی دنبال می‌کنند. اینها لازمه زندگی جدید است ولی شاید الان پذیرش آن برای‌مان آسان نیست و نیاز به گذشت زمان دارد.

او اضافه می‌کند: بشدت با اجرای آنلاین موافقم و این فضای تازه ربطی هم به کرونا ندارد بلکه راهکاری جدید برای اجراست که اصولا نمی‌توان آن را تئاتر نامید، بلکه کاری است که در صفحات مجازی انجام می‌شود مانند سریال‌هایی که در اینستاگرام ساخته می‌شوند که مختصات خود را دارند.

ادبی با بیان تفاوت‌های میان اجرای صحنه‌ای تئاتر و اجرا در فضای مجازی یا تئاتر آنلاین خاطرنشان می‌کند: بحث بدی یا خوبی مطرح نیست چون هر کدام یک مدیوم خاص هستند که مزایا  و محدودیت های خود را دارد و مقایسه آنها با یکدیگر درست نیست.

این بازیگر که سال گذشته با نمایش «خانم آنلاین» به کارگردانی آریان رضایی تجربه بازی در اجرایی آنلاین را داشت، بر لزوم اجرای تئاتر آنلاین تاکید دارد و می‌گوید: اگر برنامه‌ریزی درستی می‌داشتیم، می‌شد از این فضا بهره خوبی گرفت و فعالان تئاتر می‌توانستند به جای بیکاری و خانه‌نشینی، فضای تازه‌ای برای کار داشته باشند.

او که تجربه بازی در آن نمایش را شیرین و جالب می‌داند، اضافه می‌کند: این تجربه جالبی بود که با اجرای صحنه‌ای کاملا متفاوت است. خودت هستی و کامپیوترت. شکل و شیوه خود را دارد هر جای دنیا و در هر شهری از ایران می‌توانند اجرایت را ببینند و مخاطبانت به تماشاگران یک سالن محدود نمی‌شوند. همچنانکه ما نیز دوست داریم تماشاگر اجراهای گروه‌های تئاتری در دیگر شهرها باشیم.

او درباره ایجاد ارتباط با تماشاگر در این شیوه اجرایی توضیح می‌دهد: ما در آن تجربه، این ارتباط را داشتیم و تماشاگران همزمان با اجرای ما نظرات‌شان را می‌نوشتند و در واقع یک نوع تئاتر تعاملی بود.

این بازیگر در پاسخ به این پرسش که چرا تجربه اجرای آنلاین در مقطع کرونایی ادامه دار نشده و  به یک جریان منقطع تبدیل شده است، توضیح می‌دهد: زیرا مدیریتی وجود ندارد، درحالیکه این ماجرا باید سازماندهی شود اما چون این اتفاق رخ نداد، هر کس به صورت مستقل تجربه‌های فردی خودش را انجام می‌دهد که نمی‌تواند یک جریان مستمر را ایجاد کند. از طرف دیگر شاید مقطعی بودن این ماجرا  و اینکه جدی گرفته نشد، به این دلیل برمی‌گردد که اجرای آنلاین را وابسته به تعطیلی تئاتر می‌دانیم و به عنوان فضایی مستقل به آن نگاه نمی‌کنیم . به این معنا که همه تصور می‌کردند با بازگشایی تئاتر و برقراری اجراهای صحنه‌ای، دیگر نیازی به این شکل از اجرا نیست. در حالیکه اجرای آنلاین در دنیا مورد توجه و استفاده قرار گرفته و به دوره کرونا هم مربوط نمی‌شود بلکه متناسب با زندگی امروزی است.

این مدرس تئاتر با اشاره به مخالفت‌هایی که با اجرای آنلاین در بخشی از جامعه تئاتری وجود دارد، خاطرنشان می‌کند: بسیاری نسبت به اجرای آنلاین گارد دارند چون فکر می‌کنند قرار است جایگزین اجرای صحنه‌ای شود، در حالیکه این طور نیست بلکه یک گونه نمایشی است که در کنار اجرای صحنه‌ای می‌تواند به حیات خود ادامه بدهد. همانطور که گونه‌های دیگری مانند اجرای خیابانی، تعزیه و... داریم که هر کدام جایگاه و ارزش‌های خود را دارند. این شیوه هم می‌تواند اتفاق‌های خوبی را رقم بزند.

نسیم ادبی که در آستانه اجرای نمایش تازه‌اش که کارگردانی مشترکی با ندا شاهرخی است  و فعلا با تعطیلی تئاتر رو به رو شده، درباره سرنوشت این اجرا می‌گوید: طبیعتا فعلا منتظر بازگشایی سالن‌ها هستیم. ضمن اینکه وقتی پای جان و سلامت افراد در میان است، نمی‌توان مردم را به حضور در سالن تئاتر دعوت کرد.