به گزارش
جام جم آنلاین به نقل از روزنامه جام جم، در سربالایی شهر، زندگی خوش رنگ و لعابتر است. فروشگاهها مواد غذایی متنوعتری دارند و قیمتها گرانتر است. در پارکهای بالای شهر هم زندگی به شکل دیگری جریان دارد. در تصویر پسزمینه کودکی که گونی زباله را روی شانه انداخته است، دختران و پسران جوانی دیده میشوند که با قلاده حیوان خانگی در دست پیادهروی میکنند. اگر پای صحبت آنها بنشیند، خواهید شنید که بسیاری از آنها به طور میانگین هر ماه حدود چهار میلیون تومان برای سگهایشان هزینه میکنند، عددی که یک کارگر برای به دست آوردن آن حدود یک ماه تلاش میکند.
مساله اصلی، نگهداری حیوانات از سوی برخی افراد نیست، مساله ای که این روزها بیش از گذشته جامعه را رنج میدهد، افزایش شکاف طبقاتی است،خطری که به نظر میرسد بسیاری از مدیران آن را نادیده میگیرند.
خیابان پر از خودرو است. تا چشم کار میکند، ساخته دست بشر در خیابان دیده میشود. در پیادهرو و در مسیر سبز باریک کنار بزرگراه اما موجوداتی کوچک و بزرگ با رنگهای قهوهای یا خاکستری میدوند؛ بدون توجه به هیاهوی آن طرف گاردریل خیابان.
سگ بزرگ سیاهرنگ دور صاحبش میچرخد. قد سگ بلند است، درست شبیه موهای تمام مشکی و بلندش که تقریبا تمام صورتش را پوشانده. از لای موهای سیاهش، چشمان قهوهایاش پیداست. تا کسی به طرف سگ میرود، مرد جوان قلادهاش را میکشد به سمت خودش. نژاد سگ ژرمن شپرد است.
مرد میگوید هر روز عصر حیوان خانگیاش را برای پیادهروی میآورد به این مکان که خلوت است. به جز سگ سیاهرنگ، سگهای دیگری هم در این مکان دیده میشود. مرد میگوید سگش دو سال دارد و برای نگهداری از او هرماه حدود 3تا 3.5 میلیون تومان هزینه میکند.
هزینه غذا، بیشترین پولی است که او پرداخت میکند. مرد جوان تاکید میکند: «به سگم فقط غذای خارجی میدهم. غذای ایرانی کیفیت قابل قبولی برای سگ من ندارد.»
برای مرد جوانی که بدون ماسک به دیوار آجری تکیه داده هم مهم است که به سگش چه غذایی بدهد. او میگوید غذاهای وارداتی بهترین کیفیت را دارد و هیچ نظارتی بر تولید غذای ایرانی نیست. مرد جوان میگوید: «سگم زمانی که غذای داخلی میخورد، دلدرد میگیرد.»
به همین علت هر دو هفته یک بار حدود 2.5 میلیون تومان هزینه غذای سگش را میپردازد. این را که میگوید، یک سگ با اندامی ورزیده از کنارمان عبور میکند. مرد جوان خطاب به سگ میگوید: «کجا راهت را میکشی میروی؟ فکر نکن ندیدمت رفیق.» و بولداگ سر خم میکند و به سمت مرد میرود.
برای زن و مرد میانسالی که قلاده یک شیتزوی قهوهای را در دست گرفتهاند اما مهم نیست که چه غذایی خریده شود، آنها همه چیز به سگشان میدهند. سگ کوچک تازه هشت ماه سن دارد و جستوجوگرانه دیوار، سنگها و حتی لباس آدمها را بو میکند. زن میانسال میگوید: «به سگم سبزیجات پخته هم میدهم مثل کدو و هویج.»
زن میگوید هر غذایی که خودشان میخورند، سگ هم سهمی از آن دارد. البته غذای ایرانی هم به خورد حیوان خانگیاش میدهد.این خانم سالمند برای هر وعده غذایی برای سگش حدود 100هزار تومان پرداخت میکند.
حسرت در پارک
غذا اما تنها هزینهای نیست که صاحبان سگهای خانگی برای آنها پرداخت میکنند. بسیاری از آنها برای سگهایشان اسباببازی میخرند، خرید غذای تشویقی یا امکاناتی برای بهتر زندگی کردن، از دیگر کارهایی است که صاحبان برای عضو چهارپای خانهشان انجام میدهند.
پسر جوانی که سگ نژاد ژرمن شپرد دارد، میگوید یک اتاق بازی برای سگش در خانه درست کرده است. تمام اتاق با تشکهای نرم پوشانده شده و سگ مو مشکی میتواند سرخوشانه روی تشکها بالا و پایین بپرد. اتاق پر از توپ بازی و عروسکهای مخصوصی است که سگ میتواند ساعتها با آنها بازی کند. مرد میگوید سه سال پیش برای تجهیز این اتاق بازی حدود 14میلیون تومان هزینه کرده است.
حرفهای مرد نیمه تمام میماند زمانی که مردی جوان نزدیک سگ میشود، او مأمور نگهداری از فضای سبز پارک است. سگ سیاهرنگ دور مأمور میچرخد. مأمور جوان میگوید در این پارک افراد زیادی سگهایشان را برای گردش میآورند و او روزانه افرادی را میبیند که با سگهایشان به گردش آمدهاند.
چشمهای مأمور جوان با حسرت، بازی سگها و آدمها را نگاه میکند. او میگوید حیوانات را دوست دارد و حتی میخواهد با آنها بازی کند اما سگها گاهی هم برایش مشکلاتی درست میکنند و از زمانهایی میگوید که مدفوع سگها را که زیر پای درختان یا در چمن افتاده، پیدا میکند.
مأمور جوان میگوید بسیاری از صاحبان سگها هنوز نمیدانند باید مراقب حیواناتشان باشند و مدفوع حیوان را در جای عمومی رها نکنند.
پس از چند دقیقه مرد جوان سفره دلش را باز میکند و از این میگوید که نمیداند چرا باید بین او و این افراد فاصله زیادی باشد. مرد جوان میگوید خدا به این افراد بیشتر بدهد اما نمیدانم چرا حقوق ما باید به اندازه هزینه یک ماه خورد و خوراک برخی از این سگها باشد.
او میگوید، انصاف را نباید نادیده گرفت،چون برخی از این افراد هر ماه مبلغی را به من میدهند تا بیشتر به نظافت این پارک توجه کنم و اگر مدفوع سگی رو چمنها افتاده بود آنها را جمع آوری کنم.
زن سالخوردهای که دل خوشی از سگها و صاحبانشان ندارد هم از شرایط نامناسب پارک گلایه دارد و میگوید از این سگها میترسد و نوهاش را به پارک نمیآورد. چون ممکن است به او صدمه بزنند یا اینکه به خاطر مدفوع رها شده سگها دچار بیماری یا انگل بشود.
برای خانم جوانی که یک سگ از نژاد تریر دارد اما مهم این است که سگش ساعاتی از روز را خوش بگذراند و با عروسک مخصوص بازی کند.سگ خاکستری، مدام میچرخد دور صاحبش. حتی یک سانتیمتر هم از صاحبش دور نمیشود.
زن هم مدام دست میکشد به پوزهاش. زن میگوید گاهی اوقات برای سگش غذای تشویقی میخرد، بسته به این که چه غذایی انتخاب شود، یک بسته غذای تشویقی از حدود 50هزار تومان تا 200هزار تومان قیمت دارد. عروسکهایی که او میخرد از 200هزار تومان تا 500هزار تومان قیمت دارد.
بعد توضیح میدهد سگش، خمیردندان و حتی ماده ضدعفونیکننده ضدکک مخصوص دارد که هر کدام قیمتهای متنوعی هم دارند. خمیردندان از 90هزار تومان تا 150هزار تومان، مسواک از 80هزار تومان و تا 110هزار تومان و ماده ضدعفونیکننده ضدکک هم تا 90هزار تومان قیمت دارد.
خانهای مخصوص برای حیوانات خانگی
این طور نیست که آپارتمان 40متری برای نگهداری حیوانات خانگی مناسب باشد. بسیاری از صاحبان سگها معتقدند برای حیوانات خانگی باید شرایط ویژه درنظر گرفت. داشتن خانه زیر صد متر برای نگهداری سگها مناسب نیست.
این را نه ما که صاحب بولداگ خاکستری میگوید. میگوید برای داشتن یک حیوان خانگی، باید مراقب همسایهها بود. میگوید: «من بولداگم را نمیتوانم در خانه نگه دارم و برای او لانهای در حیاط خانهام ساختم، چون این نژاد، نفخ معده زیاد دارد و نمیتواند در فضای سربسته باشد.» برخی از نژادها را هم نمیتوان در خانه نگه داشت. از نظر او سگهای تنبل بهترین گزینه برای نگهداری در آپارتمان هستند.
دختر جوانی که سگ نژاد تریر دارد هم از مشکلات نگهداری سگها در خانه میگوید. او میگوید مستأجر است و برای اجاره یک خانه به سختی افتاده. این که چه خانهای انتخاب کند یا این که در چه محلهای ساکن شود که برای حیوان خانگیاش مناسب باشد، دغدغه او بوده است.
دختر جوان میگوید البته برخی از صاحبخانهها هم تا میفهمیدند او سگ دارد، معامله را فسخ میکنند. او اما با وجود ناراحتیها و دغدغههای زیاد از داشتن حیوان خانگی راضی است. دختر جوان میگوید: «شبیه عضوی از خانوادهام است. نمیتوانم نداشته باشم.» و بعد درباره نگهداری سگها صحبت میکند؛ این که کسی از آنها مراقبت کند. در میان صحبتهایش میگوید به جز سگ، از چهار گربه هم نگهداری میکند. گربههایی که همه با سگش زندگی میکنند و بعد توضیح میدهد همه حیوانات بیخانمان بودهاند و او به همهشان جا داده است.
دختر جوان حتی میگوید کمپینی برای حمایت از حیوانات دارد و برای سگها و گربههایی که در خیابان رها شدهاند، خانه پیدا میکند. او به شرایط اقتصادی این روزها اشاره میکند و میگوید: «هر کسی که پول دارد، بهتر است حیوان خانگی نگهداری کند!»
هزینه دوا و درمان
غذا و تهیه اسباببازی تمام هزینههای یک سگ را شامل نمیشود. گاهی آنها را باید برای آزمایش به کلینیک برد. برای یک ویزیت ساده حدود 100هزار تومان هزینه باید پرداخت. مرد جوانی که نژاد سگش ژرمن شپرد است از یکی از تجربههای درمانی حیوان خانگیاش میگوید. از زمانی که سگش رودل کرده بود و برای ویزیت، انجام آزمایش و دارو، حدود 550 هزار تومان هزینه کرد.
همه سگها اما مثل سگ او خوششانس نیستند. دختر جوان میگوید نگهداری صحیح حیوان و پول خرج کردن برای او رابطه مستقیمی با بیمار شدن یا نشدن حیوان خانگی دارد. این که چه غذایی به او داده میشود یا در چه شرایطی از حیوان نگهداری شود، رابطه تنگاتنگی با سلامت حیوان و تعداد مراجعه به کلینیک دارد.
او میگوید: «حیوان خانگی داشتن خرج دارد.» و از دوستی میگوید که چون غذای مناسبی به حیوان خانگیاش نداده، سگش به سنگ کلیه دچار شده و چون پولی برای درمان نداشته، حیوان درد زیادی را تحمل کرده است.
آن طور که او میگوید هزینه درمان سنگ کلیه در سگها حدود یک تا یک و نیم میلیون تومان است. این هزینه البته برای زمانی است که حیوان نیازی به انجام عمل جراحی نداشته باشد. هزینه گذاشتن آتل و پین زیاد است و بسته به عمل جراحی، حدود چهار تا پنج میلیون تومان آب میخورد. دختر جوان میگوید: «درست شبیه یکی از اعضای خانواده او اتاق جدا، وسایل بازی و آسایش میخواهد و باید به فکر سلامتش باشیم.»