دارنده مدال نقره و برنز دو و میدانی آسیا:

در تهران کارگری می‌کنم/ آن فردی که بدبختم کرد را نمی‌بخشم

دارنده مدال نقره و برنز جوانان آسیا با بیان این که دو و میدانی خوزستان مُرده است، گفت: من در حال حاضر در تهران کارگری می کنم و از بی مهری مسئولان خوزستانی، خسته و افسرده شده ام.

کد خبر: ۱۳۱۶۲۴۲

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ایسنا، قاسم فریسات اظهارکرد: در راه مسابقات آزاد دو و میدانی اربیل عراق هستم اما هیچ کسی از من حمایت نمی کند و هر ساله تنها و با هزینه شخصی می روم. اما با این وجود در این رقابت ها شرکت می کنم تا در شرایط مسابقه و آمادگی بمانم.

وی با بیان این که دو و میدانی خوزستان مُرده است، گفت: من از رییس قبلی هیات خیری ندیدم و اگر او آن زمان حق ما را می داد، من الان متکی به کسی نبودم.

زحمات زیادی برای دو و میدانی خوزستان و مدال آوری برای استانم کشیدم اما چیزی نصیبم نشد. آن زمان برای بازی در لیگ برتر دو و میدانی از گاز خراسان و اصفهان پیشنهادهای مالی آن چنانی داشتم اما رییس هیات می گفت که برای خوزستان بازی کنید و من بیشتر از مبلغ پیشنهادی آن استان ها به شما می دهم اما وقتی لیگ تمام می شد و من به تنهایی حدود ۸۰ امتیاز برای خوزستان می گرفتم، فقط یک میلیون تومان به من می داد و پاداش و حقوق فدراسیون را به من نمی داد. حتی آن زمان، من با هزینه های شخصی به اردو می رفتم. آن رییس هیات را نمی بخشم زیرا من را بدبخت کرد.

این دونده خوزستانی افزود: رییس فعلی هیات دو و میدانی خوزستان نیز کاری برای من انجام نداده است اما حرفی نمی زنم چون احترامش واجب است. در مجموع کسی به داد دو و میدانی خوزستان نمی رسد و اکنون برخی دونده ها در شرایط سخت زندگی می کنند. اکنون خود من در شهرم حمیدیه هیچ امکاناتی برای تمرین ندارم و هیچ کسی هم حامی من نیست.

وی بیان کرد: من تمام زندگی ام را برای ایران و مدال آوری برای کشورم گذاشتم و دارای دو مدال برنز و یک نقره جوانان آسیا و چندین مدال بین المللی هستم. همیشه از جان و دل برای خوزستان دویده ام اما چرا تلاش هایم را ندیدند و برای من ارزش قائل نیستند؟ چرا من را استخدام نمی کنند و شغل ندارم؟ من الان در تهران کارگری می کنم تا حداقل پول لباس شخصی ام را تهیه کنم. از ۱۰ صبح تا ۱۲ شب کار می کنم و به خاطر این که همه اش سرپا هستم، کف پاهایم ترک خورده است و درد دارند.

فریسات گفت: همیشه حق من را خورده اند و از هر کسی هم بپرسید به شما می گوید که حق فریسات را خوردند. بروید تهران یا استان های دیگر را ببینید که چه امکاناتی به ورزشکاران خود می دهند و چطور از آن ها حمایت می کنند اما آن وقت به منِ مدال آور کمک نمی شود و در خوزستان برعکس عمل می کنند.

وی تاکید کرد: باور کنید از بی مهری و بی توجهی های مسئولان خوزستان، خسته و افسرده شده ام و صدایم به جایی نمی رسد و از این که صدایم به جایی نمی رسد، واقعا خسته شده ام. همه اش فقط شعار و وعده می دهند. مگر یک نفر چقدر می تواند این دروغ ها را تحمل کند؟

این دونده خوزستانی عنوان کرد: در حال حاضر سه دونده خرم آبادی جهت آمادگی برای حضور در لیگ برتر ایران، ۴۵ روز است که در اردوی کنیا هستند، آن وقت ما که در استان غنی و دارای این همه شرکت زندگی می کنیم، حامی نداریم و مورد بی توجهی قرار گرفته ایم. من حتی طی یک نامه به یکی از نمایندگان مجلس، از او درخواست کمک داشتم اما هیچ جوابی دریافت نکردم و حتی با او تماس هم گرفتم اما هیچ.