نتایج یک مطالعه جدید توضیح داد

چرا برخی افراد با شنیدن صداهای خاص عصبی می شوند

نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد افرادی که نسبت به برخی صداها به ویژه صدای جویدن و نفس کشیدن واکنش شدیدی نشان می‌دهند، به احتمال زیاد از یک اتصال مغزی «فوق حساس» برخوردارند.

کد خبر: ۱۳۱۸۲۰۷

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ایرنا، «صدابیزاری» یا «میسوفونیا» یک اختلال عصبی است که فرد با شنیدن صداهای خاصی دچار احساسات منفی شدیدی مانند عصبانیت، گریختن، تنفر و انزجار می‌شود؛ فرقی هم ندارد این صداها بلند یا آرام باشند.

اکنون محققان دانشگاه نیوکاسل در انگلیس، ارتباط افزایش یافته ای را میان قشر شنوایی و مناطق کنترل حرکتی مغز که با حرکات صورت، دهان و گلو ارتباط دارد در مبتلایان به میسوفونیا یا صدا بیزاری کشف کردند.
یافته های این مطالعه نشان می دهد که میسوفونیا یک تخلیه هیجانی ناشی از صدا نیست بلکه «تظاهر فعالیت در قسمت هایی از سیستم حرکتی است که در تولید این صداها نقش دارد.»

دکتر سوخبیندر کومار محقق تحقیقاتی دانشگاه نیوکاسل در انستیتوی علوم زیستی گفت: یافته های ما نشان می دهد که در افراد مبتلا به میسوفونیا، یک ارتباط غیرطبیعی میان مناطق شنوایی و حرکتی مغز وجود دارد که می توان آن را به عنوان «یک اتصال فوق حساس» توصیف کرد.

وی افزود: محققان در این مطالعه اسکن هایی از مغز افراد مبتلا میسوفونیا و افراد سالم گرفتند و متوجه شدند که مرکز شنوایی (قشر شنوایی مغز) مغز افراد مبتلا به این عارضه همانند افراد سالم به صدا واکنش نشان می دهد. با این حال، ارتباط بیشتری میان قشر شنوایی و مناطق کنترل حرکتی مغز که با حرکات صورت، دهان و گلو ارتباط دارند، در افراد مبتلا به میسوفونیا مشاهده شد.

میسوفونیا بیماری است که تقریباً ۱۵ درصد از بزرگسالان را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می دهد و در زنان بیشتر از مردان است. محققان موسسه میسوفونیا نوشتند، میسوفونیا، به یک بیماری «به ندرت شناخته شده» اطلاق می شود، که در آن «بسیاری از افراد در سکوت رنج می برند و یا از آنها به عنوان افراد کج خلق، بدجنس یا تحریک پذیر یاد می شود.» این اولین بار است که برای این بیماری چنین ارتباطی در مغز مشخص شده است.

مدت هاست که میسوفونیا به عنوان یک اختلال در پردازش صدا در نظر گرفته شده است ، اما یافته های محققان دانشگاه «نیوکاسل» نشان می دهد که این بیماری، وضعیتی بیش از این اختلال است. آنها متوجه شدند که این واکنش شدید ناشی از یک نوع ارتباط غیر عادی میان مرکز شنوایی مغز، قشر شنوایی و مناطقی از قشر حرکتی مغز است که مسئول حرکت صورت، دهان و گلو هستند.

دکتر کومار ادامه داد: آنچه ما را متعجب کرد این بود که الگوی مشابهی از ارتباط میان مناطق بینایی و حرکتی را نیز یافتیم، که نشان می دهد میسوفونیا می تواند در صورت تحریک توسط موضوعی بصری رخ دهد.

وی افزود: این موضوع باعث می شود که باور کنیم، این ارتباط چیزی را به نام «سیستم آینه» فعال می کند که به ما کمک می کند حرکات ساخته شده توسط افراد دیگر را با فعال سازی مغز خود به روشی مشابه پردازش کنیم - مثل ای نکه خودمان آن حرکت را انجام می دهیم.

این محقق یادآور شد: به تصور ما در افراد مبتلا به میسوفونیا، بیش فعالی غیر ارادی سیستم آینه منجر به بروز نوعی حس می شود که صداهایی ساخته شده توسط افراد دیگر، خارج از کنترل آنها به بدنشان نفوذ می کند.
یافته های این مطالعه در مجله Neuroscience منتشر شده است.