اجازه بدهید دیده بشویم

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از روزنامه جام جم ، تمسخر آنهایی که می‌گفتند: «دختر را چه به فوتبال؟» ، سفر ورزشی با اتوبوس، خوابیدن در نمازخانه ترمینال و سایر دشواری‌ها او را از هدفش در مستطیل سبز دور نکرد. از ۱۱ سالگی زندگی در اردو و دوری از خانواده را کم‌کم تجربه کرده و حالا اعتماد به نفس در صدایش موج می‌زند. در ۲۱ سالگی کافیست به اندازه‌ دو جمله با او حرف بزنید. آن‌قدر با اطمینان کلمات را ادا می‌کند که باور می‌کنید، ورزش زنانه و مردانه ندارد. ثنا صادقی، آخرین دختری ا‌ست که در ورزشگاه بنیادکار تاشکند پشت توپ ایستاد و آخرین پنالتی را برای ایران گل کرد. در روزهایی که با صعود دختران کشورمان به جام ملت‌های آسیا، تیم‌ملی فوتبال زنان ایران به رنکینگ فیفا بازگشته ، ثنا به جام‌جم می‌گوید: «از انجام کارهای سخت لذت می‌برم و از ‌این‌که در قلب تیم‌ملی توپ می‌زنم خوشحالم.»

در کرمانشاه وضعیت فوتبال زنان چطور است؟

خیلی خوب نیست. اهمیت نمی‌دهند.

از تاشکند که برگشتی واکنش‌ها تغییر نکرد؟

واکنش خاصی ندیدم. نه استقبالی، نه تماسی و نه حتی پیامی از هیات فوتبال استان.

پس برای دلسرد شدن هم دلیل داشتی.

بله. خیلی وقت‌ها. من اول با فوتسال شروع کردم. از سال ۸۶ تا ۸۹. هر وقت فوتبال مردان را می‌دیدم حسرت می‌خوردم تا این‌که از سال ۸۹ رسما عضو تیم‌ملی فوتبال شدم.

یکی از جمله‌های منفی معروفی که اوایل زیاد می‌شنیدی را بگو.

«دختر را چه به فوتبال؟!» گاهی مسخره هم می‌کردند.

برای دختران مسیر ناهموار بوده.

در گذشته خیلی بیشتر. فوتبال ورزش انحصاری مردان بود. ما با اتوبوس به اردو می‌رفتیم. قبلا پرواز برای ما نمی‌گرفتند. به سختی یک اتوبوس برای دوازده شب پیدا می‌کردم، هفت صبح به ترمینال می‌رسیدم و در نمازخانه ترمینال می‌خوابیدم تا این‌که حوالی ساعت ۱۴ به ما اسکان بدهند.

و نظر خانواده‌ در مورد فوتبال؟

بسیار خوب. گاهی نمی‌خواستم ادامه بدهم اما آنها‌ من را به سمت پیشرفت هل می‌دادند.

این همراهی از ابتدا‌ وجود داشت؟

بله. خانواده ما کلا ورزشی ا‌ست. مادرم ۱۲ سال قهرمان آمادگی جسمانی کشور بود و پدرم فوتبالیست و کشتی‌گیر. اما پدر به دلیل حضور در جبهه و جنگ از ورزش کناره گرفت و خواهرم نیز دو سال بازیکن تیم ملی زیر ۱۶ سال بود که به دلیل علاقه بیشتر به تحصیل ادامه نداد.

به پُستی که در آن بازی می‌کنی، علاقه داری؟

بسیار. تنها بازیکنی هستم که اجازه بازی در سایر پست‌ها را ندارم. چند سال‌‌ بازی به عنوان هافبک میانی به جا افتادنم در زمین هم کمک کرده است.

بازی‌سازی می‌کنی، پاس گل می‌دهی و گل به نام دیگری ثبت می‌شود.

قلب تیم را به من داده‌اند. پدرم همیشه تشویقم می‌کند و برای پاس گل‌هایم، به من جایزه بیشتری می‌دهد.

در بازی با اردن، از دقیقه ۵۹ به زمین آمدی. از کی در لیست پنالتی‌زن‌ها قرار گرفتی؟

بله، از دقیقه ۵۹ اضافه شدم. ما حالت مساوی را بررسی کرده بودیم. از قبل هم می‌دانستیم. خانم ایراندوست همه‌ پیش‌بینی‌ها را کرده بود و وقتی پرسید چه کسانی داوطلب پنالتی‌اند، اول من داوطلب شدم. در تمرینات همه پنالتی‌هایم گل می‌شد. روز بازی هم پرسیدند می‌خواهم چندمین نفر باشم و من گفتم چهارمین نفر.

استرس نداشتی؟

در ضربات پنالتی، حساس‌ترین مسوولیت به نظرم بر عهده آخرین نفر است و من در خودم می‌دیدم که آخرین گل را بزنم. این اعتماد به نفس را دارم.

این اعتماد به نفس را از کجا آوردی؟

پدرم این اعتماد را به من داده.

در ضربات پنالتی بازی ایران -اردن، پیش از ایستادن پشت توپ، به خودت چه گفتی؟

گفتم به لبخند پدرت فکر کن.

پدر در زندگی تو نقش پر رنگی دارد.

بله. او حامی بزرگی بوده. پدر و مادر هر دو فرهنگی و بازنشسته‌اند. آنها برای استقلال ما در زندگی خیلی اهمیت قائل‌اند.

در میان زنان فوتبالیست، کار کدام بازیکنان را دنبال می‌کنی؟

الکس مورگان بازیکن تیم‌ملی آمریکا، اورلاندو پراید و توبین هیت.

از ترکیه پیشنهاد داشتی؟

دو پیشنهاد از سوپر لیگ ترکیه داشتم ولی بنا به دلایل شخصی نرفتم.

برای فصل جدید با سپاهان قرارداد داری؟

از سپاهان با من تماس گرفتند ولی هنوز پاسخ قطعی نداده‌ام.

با توجه به این‌که جام ملت‌های آسیا برای اولین‌بار پیش روی دختران ایران است، چه نظری درباره آن داری؟

ما در آغاز مسیر هستیم و برای اهداف بعدی باید تلاش بیشتری کنیم. من از خانواده‌ام، مربیانی که در این سال‌ها داشته‌ام و همه افرادی که کمکم کرده‌اند سپاسگزارم و درخواستم این است که اجازه بدهند، ما دیده بشویم.

بهناز طاهرخانی در بین ستاره‌های جام

سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا از شماره ۸ تیم ملی فوتبال زنان ایران به عنوان یکی از ستاره‌های جام ملت‌های آسیا یاد کرد و  نوشت: در بسیاری از بخش‌ها بهناز طاهرخانی، کاپیتان ایران ستاره اصلی تیمش بود. این بازیکن در برتری ۵ بر صفر مقابل بنگلادش توانست دو پنالتی را تبدیل به گل کند و اولین پنالتی ایران مقابل اردن را نیز تبدیل به گل کرد و بازی‌های موثری را ارائه داد. طاهرخانی خود را به‌عنوان یک رهبر واقعی در زمین نشان داد تا به موفقیت بزرگ ایران کمک کند.

آرزو قنبری - گروه ورزش / روزنامه جام جم