آنچه از بیماری «کلستئاتوم» باید بدانیم

در حالت عادی پرده گوش مرز بین ساختارهای بیرونی و درونی گوش است و در پشت پرده گوش بافت پوست وجود ندارد.

اگر به هر دلیلی سلول‌های پوستی درون گوش راه‌یافته و تکثیر شوند مانند یک تومور هر چه سر راهشان باشد تخریب می‌کنند و روی آن عفونت هم سوار می‌شود.

پس گرچه حاوی سلول بدخیم نیستند اما رفتار تهاجمی آنها شبیه تومور است. تخریب ساختارهایی مانند استخوانچه‌های ظریف گوش یا حلزون گوش باعث کاهش شنوایی و حتی ناشنوایی می‌شود.

از طرفی این پوسته نابه‌جا می‌تواند با فشار و تخریب باعث فلج و کجی صورت شود زیرا عصب حرکتی صورت در بخشی از مسیر خود از درون گوش می‌گذرد.

نزدیکی گوش با کف جمجمه و مغز باعث می‌شود عفونت‌ها و بیماری مثل کلستئاتوم بتوانند از راه گوش به مغز راه یابند و باعث عوارض مغزی شوند. علائم شایع کلستئاتوم شامل ترشح بدبو و کاهش شنوایی است.

درمان به‌موقع کلستئاتوم از بروز عوارض مهم جلوگیری می‌کند و تقریبا همیشه درمان این بیماری جراحی است که گاهی نیاز به تکرار دارد. اغلب موارد کلستئاتوم در اثر عفونت و پارگی مزمن پرده گوش که درمان نشده رخ می‌دهد لذا پیگیری درمان عفونت‌های گوش از سنین پایین اهمیت دارد؛ البته گاهی این بیماری به‌طور مادرزادی هم ممکن است بروز یابد که علامت آن بیشتر کاهش شنوایی است اما گاهی به‌طور اتفاقی از سوی پزشک کشف می‌شود.

دكتر مهتاب ربانی اناری - متخصص گوش‌ و حلق‌ و بینی / روزنامه جام جم