به گزارش
جامجم آنلاین به نقل از نیواطلس، اولین مطالعه در نوع خود که اثرات یک افزودنی رایج غذایی را بر روی باکتریهای روده انسان بررسی میکند، نشان میدهد که امولسیفایر کربوکسی متیل سلولز میتواند کیفیت و ترکیب میکروبیوم را تغییر دهد و به طور بالقوه خطر التهاب مزمن روده را در فرد افزایش دهد.
بسیاری از افزودنیهای غذایی که در قرن بیستم برای مصرف انسان تایید شدهاند، بر اساس نتایج تحقیقات استفاده از آنها بیخطر ارزیابی شده بود و نشن داده شده بود که عمدتاً از رودههای ما عبور میکنند و با مدفوع دفع میشوند و به همین خاطر به طور کلی بی خطر هستند. با این حال، درک روزافزون ما از رابطه بین جمعیت وسیع باکتریها در روده و سلامت عمومی ما، بسیاری از محققان را به ارزیابی مجدد اثرات این مواد شیمیایی که قبلاً تصور میشد بیضرر هستند، سوق داده است.
برای مثال، دی اکسید تیتانیوم برای چندین دهه به عنوان یک عامل رنگآمیزی مواد غذایی سفید استفاده میشد. مدتها تصور میشد که اساساً مادهایغیرسمی است، اما اخیراً دانشمندان تأثیر عمیق این ماده شیمیایی را بر میکروبیوم روده، بهویژه زمانی که به شکل نانوذرات عرضه میشود، کشف کردند. در حال حاضر بسیاری از کشورهای جهان مواد افزودنی را در غذاها ممنوع کردهاند.
کربوکسی متیل سلولز (CMC) در دهه ۱۹۶۰ به عنوان مادهای بیضرر برای استفاده در غذاها ارزیابی شده بود. این ماده معمولاً به عنوان یک عامل غلیظکننده یا امولسیفایر استفاده میشود. همچنین گاهی اوقات به آن «صمغ سلولزی» گفته میشود و به عنوان «فیبر رژیمی» به غذاها اضافه میشود.
مطالعات اخیر آزمایشگاهی و حیوانی نشان داده است که CMC ممکن است میکروبیوم روده را مختل کند و باعث ایجاد بیماری التهابی شود. اما، تأثیر CMC روی حیوانات لزوماً به معنای مضر بودن آن برای انسان نیست؛ بنابراین تحقیق جدیدی برای ارزیابی سیستماتیک تأثیر CMC بر میکروبیوم روده انسان طراحی شد.
در پایان مطالعه، تغییرات قابل توجهی در جمعیت باکتریهای روده گروه CMC در مقایسه با گروه شاهدی که از همان رژیم غذایی تغذیه میکردند، اما بدون CMC تشخیص داده شد. در کنار تغییرات باکتریایی، تغییرات در متابولیتهای باکتریایی، از جمله کاهش اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه و اسیدهای آمینه آزاد، شناسایی شد.
در نهایت، محققان فرض میکنند که CMC میتواند نقشی در افزایش بیماری التهابی مزمن روده در چند دهه گذشته داشته باشد. البته، گمان نمیرود این افزودنی غذایی منحصر به فرد تنها علت بیماری التهابی باشد، اما در عوض ممکن است در خطر کلی ابتلا به التهاب روده در فرد نقش داشته باشد.
محققان این پژوهش معتقدند اینکه بعد از اواسط قرن بیستم، بروز این بیماری مزمن افزایش یافت نشانه این است که احتمالا بروز بیماریهای التهابی تقریباً با افزایش مصرف غذاهای بسیار فرآوریشده مشابه بودهاند و مدتهاست که این احتمال وجود دارد که برخی از اجزای این غذاها باعث تحریک التهاب شوند. با توجه به نقش میکروبیوتای روده در ایجاد التهاب این فرضیه وجود دارد که افزودنیهای غذایی قادر به برهم زدن رابطه میزبان و میکروبیوتا هستند.
نتایج این مطالعه جدید در مجله Gastroenterology منتشر شده است.