دو پنج تا؟ برپا!

در چهره‌اش پدر ژپتویی جوان هم می‌دیدیم که در کارگاه نجاری‌اش، عروسک‌های چوبی خلق می‌کرد. کامبیز صمیمی‌ مفخم، برای سینما و تلویزیون ما دست کمی از آفرینندگی پدر ژپتو نداشت و به عروسک‌های زیادی هستی و موجودیت بخشید. البته عروسک‌هایش از جنس چوبی پینوکیو نبودند و پوست و استخوان‌شان پارچه‌ای و اسفنجی بود اما در تداعی زندگی و حس و حال آدمیزادی، به اندازه پینوکیو ملموس و باورپذیر بودند و به‌خوبی خیالبافی جهان کودکانه ما را قلقلک می‌دادند.

عشق صمیمی‌مفخم به کودکان و انس و الفتش با عروسک‌ها، از بخت خوش ما بچه‌های دهه‌۶۰ بود. او به‌عنوان هنرمندی همه‌فن ‌حریف در این زمینه و مهارت در طراحی عروسک، عروسک‌سازی، عروسک‌گردانی، صداپیشگی، طراحی صحنه و لباس و کارگردانی، یادگاری‌های ارزشمندی از خود به‌جا گذاشت؛ از گویندگی و سرپرستی‌اش در کارگاه عروسکی مدرسه موش‌ها و شهر موش‌ها و خلق آن عروسک‌های بامزه و خاطره‌ساز تا طراحی صحنه و لباس در فیلم‌های گلنار، دزد عروسک‌ها، الو‌الو من جوجوام، پاتال و آرزوهای کوچک - که اینجا علاوه‌بر طراحی صحنه و لباس، طراح عروسک و بازیگر عروسکی هم بود - و کارگردانی مجموعه تلویزیونی عروسکی السون و ولسون که نقش منفی‌اش دون‌دون، با آن چهره مخوف و وسوسه‌های شیطانی‌اش برای خوردن شیرینی و شکلات، قابلیت این را داشت که کنار هانیبال لکترز، جوکر شوالیه تاریکی، جک تورنس درخشش و گالوم ارباب حلقه‌ها قرار بگیرد! صمیمی‌مفخم که از پایه‌گذاران و مدیران مرکز تولید تئاتر و تئاتر عروسکی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، عضو مؤسس یونیما ایران (مبارک یونیما) و مدرس دانشگاه بود، خیلی زود در ۴۵ سالگی از دنیا رفت و مهربانی‌اش را از کودکان نسل‌های بعد دریغ کرد. اینجا و به مناسبت زادروز این هنرمند فقید و دوست‌داشتنی، صحنه‌های آغازین فیلم محبوب و خاطره‌انگیز شهر موش‌ها را برای‌تان انتخاب کرده‌ایم، جایی که معلم مشغول آموزش جدول‌ضرب به کپل و دیگر دانش‌آموزان بازیگوش کلاس است؛ بچه‌موش‌های عزیزی که در جواب دو پنج‌تای معلم می‌گویند: «برپا»!

علی رستگار - فرهنگ و هنر روزنامه جام جم