گفت‌وگو با هادی پورعطایی، خنیاگر موسیقی خراسان:

میراث‌دار گنجینه‌ای کهن هستم

غلامعلی پورعطایی، نوازنده دوتار و سرآوازهای عارفانه و عاشقانه خراسان و پیشکسوت موسیقی نواحی خراسان سال ۱۳۹۳ از میان ما رفت درحالی‌که هرآنچه از موسیقی نواحی در سینه داشت را به شاگردان و فرزندانش منتقل کرده بود.

کد خبر: ۱۳۶۷۹۳۴

هادی پورعطایی، فرزند این هنرمند خراسانی در حالی راه پدر را ادامه می‌دهد که بسیاری از هنرمندان موسیقی نواحی، نواها و نغمه‌های کهن اجدادی را در سینه به خاک می‌برند و با کوچیدن این هنرمندان، سیر انتقالی این آواها برای همیشه قطع می‌شود.

پورعطایی که در دومین جشنواره ملی موسیقی و آیین‌های اقوام ایرانی دو اجرا داشت، یکی در طول جشنواره و یکی در برنامه اختتامیه، به خبرنگار جام‌جم تصریح کرده که چیزی نمانده بود او نیز از این مسیر فاصله بگیرد.

این نوازنده چیره‌دست دوتار می‌گوید: از کودکی با آواهای موسیقی بزرگ شدم و دوتار ریشه در روح و جان من دارد اما در آغاز دوره نوجوانی به موسیقی مدرن روی آورده بودم، به پرده‌های دوتار اضافه کرده و قطعات کلاسیک می‌زدم. با دوتاری که سه سیم دارد، آکورد می‌گرفتم و در مسیر دیگری پیش می‌رفتم اما در نوجوانی یا ابتدای جوانی به اصل موسیقی نواحی روی‌آوردم.

پورعطایی درباره سرچشمه این تحول چیزی به خاطر ندارد اما توضیح می‌دهد: انگار ناگهان یک دگرگونی در من ایجاد شد که نمی‌دانم کی، کجا و کدام لحظه اتفاق افتاد اما احساس کردم میراث گرانبهایی به دست من سپرده شده که باید از آن مراقبت کنم. به خودم آمدم و دیدم میراث‌دار یک فرهنگ و آیین کهن هستم که گویی رسالت من برای زیستن در این جهان است. همین دگرگونی سبب شده بود که این‌چنین به موسیقی مقامی وفادار و پایبند بمانم و چنین تغییری هنوز برای خودم من حیرت‌انگیز است.

انتقال فرهنگ از پدر به پسر

این خنیاگر موسیقی خراسان می‌گوید: حفظ اصالت‌ها برای من بسیار اهمیت دارد و آرمان من در زندگی است. چون موسیقی مقامی، میراث به‌جامانده از فرهنگ آبا و اجدادی ماست. میراثی از جغرافیا، تاریخ، رفتار و کردار و ابعاد مختلف زیست مردم ماست. خنیاگران موسیقی نواحی درواقع راویان تاریخ هستند و این میراث، گنجینه‌ای کهن و بکر است.

پورعطایی همچنین خبر داد که در تلاش است آثار غلامعلی پورعطایی را گردآوری و برای ماندگاری در تاریخ موسیقی و علاقه‌مندان به آنها، ثبت و ضبط کند. او ضمن اشاره به این‌که در حال گردآوری آثار پدرش است، به این نکته هم اشاره می‌کند که غلامعلی پورعطایی درباره فرهنگ موسیقی خراسان کتابی نوشته که هنوز منتشر نشده است.

فرزند این خنیاگر فقید توضیح می‌دهد: پدر، کتاب را به اتمام رسانده و متن آن کامل است. فقط باید ویرایش و به دست چاپ سپرده شود تا به بازار نشر راه پیدا کند و در دسترس علاقه‌مندان قرار بگیرد. هادی پورعطایی امیدوار است روزی که صاحب فرزند شود، بتواند موسیقی مقامی خراسان را به فرزندش بیاموزد و همچنان که این میراث را از پدرش هدیه گرفته، به آیندگان نیز برساند.

او تاکید دارد که دراین‌باره همه تلاشش را خواهد کرد.