ناکامی پشت ناکامی

او که البته این بار «باد» را مقصر اصلی ناکامی‌اش معرفی کرده است، مثل همیشه غیرمستقیم و برای چندمین بار از مدال المپیکش هم گفت تا این چنین نقره با ارزش خود را روی تمام ناکامی‌هایش بگذارد و بگذرد.

کری‌خوانی ادامه دارد

داستان تکراری است. احسان حدادی در سال‌های اخیر بیشتر از این‌که در میدان دوومیدانی و با درخشش و مدال‌آوری به چشم بیاید، با مصاحبه‌های عجیب و غریب و رجز خواندن برای منتقدانش به چشم آمده. کری‌خواندن‌های بی‌ثمری که به یکی از عادات او تبدیل شده است و ناکامی‌هایش یکی پس از دیگری ادامه دارد. حدادی روز بازی در رشته خودش در حالی که به شدت از سوی ورزشکاران کشورمان که در محل مسابقات حاضر بودند مورد حمایت و تشویق قرار گرفت، نتوانست حریفان خود را پشت سر بگذارد و با پرتاب ۵۹.۴۶متر به مقام چهارم دست یافت. او البته برخلاف بقیه ورزشکاران در دهکده بازی‌ها هم مستقر نشده بود و خارج از دهکده در هتلی اقامت داشت. جایی جدا از سایر اعضای تیم و همچنین کاروان ایران!

حدادی قبول دارد که خوب مسابقه نمی‌دهد و قبول دارد افت کرده، اما دست از کری خوانی بر نمی‌دارد و انتظار دارد همه با او مانند زمانی رفتار کنند که مدال نقره المپیک روی گردنش بود: «انتظار‌ها از من به حق است، چون مدال المپیک دارم! خودم هم از خودم انتظار بیشتری داشتم و دارم!» این ادعای حدادی و صحبت دوباره از مدال المپیکش نشان می‌دهد او در باد آن مدال خوابیده و کماکان منتظر است بیشترین سهم از بودجه و توجه را داشته باشد، همان‌طور که اعلام کرده بود شرمنده نیست و به کارش هم ادامه می‌دهد! این در حالی است که بی‌ادعایی، چون فرزانه فصیحی بدون داشتن امکانات بالایی که همیشه برای حدادی فراهم شده است، می‌درخشد و متاسفانه آن‌طور که باید هم دیده نمی‌شود. فصیحی در حالی که با عارضه تنفسی دست و پنجه نرم می‌کرد و حال خوبی نداشت، مدال نقره مسابقات قونیه را به گردن آویخت و رکورد ملی کشور را نیز ارتقا داد.

منبع: روزنامه جام جم