انرژی‌ام را از مخاطب دریافت می‌کنم

به‌تازگی قدیریان اجرای یک برنامه اجتماعی صبحگاهی را برعهده گرفته با نام «شهر امن». این برنامه با محوریت فرهنگ ترافیک و هنجارها و نابهنجاری‌ های اجتماعی در تردد پخش می‌شود و در یک بسته فرهنگی صبحگاهی تلاش دارد با اطلاع‌رسانی و آموزش، شهروندان پایتخت‌نشین و البته دیگر هموطنان را از اتفاقات و حوادث ترافیکی مطلع کند و فرصتی باشد برای دقایقی گپ و گفت صبحگاهی. با مجری این برنامه محمودرضا قدیریان به گفت‌وگو نشسته‌ایم.

شما هم بازیگر هستید و هم سال‌های سال است که اجرای برنامه‌های مختلف را برعهده دارید. تمامی مخاطبان هم شما را در جایگاه بازیگر می‌شناسند و هم یک مجری با انرژی. خودتان بیشتر کدام را دوست دارید؟

بازیگری را بیشتر دوست دارم اما اجرا هم کاری است که به صورت حرفه‌ای دنبال کرده‌ام و به آن نیز علاقه دارم. بنابراین تلاش می‌کنم سالی یک بار سریالی، یا تئاتری جدید در کارنامه هنری خود داشته باشم که از بازیگری خیلی فاصله نگیرم. در رابطه با اجرا هم بیشتر کارهایم برنامه‌های زنده بوده و کمتر در برنامه‌های تولیدی حضور داشته‌ام. من اول به عنوان بازیگر وارد مرکز هنرهای نمایشی شدم و سریال‌هایی مانند ستاره سهیل و به کجا چنین شتابان را کار کردم. البته در چند تله تئاتر هم بازی کرده‌ام اما دست زمانه من را به اجرای برنامه‌های زنده کشاند و به همین دلیل کمتر در سریال حضور داشته‌ام. گاهی پیشنهاد کار شده که باید چند ماه برای یک سریال به شهرستان بروم ولی حضور در برنامه زنده مانع پذیرفتن آن شده‌است. البته وقتی پیشنهاد دلچسب و جذابی وجود داشته باشد قطعا بازیگری را انتخاب می‌کنم.

برخی مجریان از این که بازیگران را برای اجرای برنامه انتخاب می‌کنند، گلایه می‌کنند. نظر شما چیست؟

چه در صحنه نمایش باشی و چه جلوی دوربین برنامه و در مقام مجری، یک آرتیست خواهی بود و صد البته باید سعی کرد پیام و مدیوم هر یک از کارها را بلد باشد. از نظر من هیچ اشکالی ندارد وقتی برای یک بازیگر پیشنهاد خوبی جهت اجرا وجود دارد قبول کند و یا برعکس. هر چند برخی دوستان دلشان نمی‌خواهد مثلا یک بازیگر، اجرا هم داشته باشد که به نظر من دلیلش این است که خودشان به لحاظ کاری و مالی تأمین نمی‌شوند و حرفشان این است که وقتی حجم کار کم است، چرا این قدر از بازیگرها استفاده می‌کنید. اما اگر کار به حدی باشد که مجری برنامه خودش را داشته باشد و مشغول به کار باشد، اگر یک بازیگر هم اجرای برنامه دیگری را برعهده بگیرد، قطعا با این موضوع مشکل نخواهند داشت. به طور خلاصه می‌توانم بگویم اگر مجریان ما مشکل مالی و کاری نداشته باشند و سرکار باشند، شاید برایشان مهم نباشد افرادی هم از حوزه‌های دیگر وارد کار اجرا شوند. واقعیت این است که این اتفاق چه درست چه غلط، رخ داده‌است. مثلا یک زمانی کار دوبله پیشنهاد می‌شود، طبیعتا هنرمند باید تکنیک دوبله را بلد باشد. یا از او برای رادیو و نمایش‌های رادیویی دعوت می‌شود، که باید تکنیک‌های آن را نیز بداند. بنابراین به نظر من آرتیست باید برای کارهای هنری متفاوت خود را آماده کرده باشد. اما متأسفانه گاهی کسانی را از بازیگری به اجرا وارد می‌کنند که آداب اولیه اجرا را نمی‌شناسند. از آن طرف هم مجری‌ها مشکل کار و مالی و بیمه دارند و به همین دلیل ناراحت می‌شوند.

در ابتدای صحبت‌تان اشاره کردید بازیگری را بیشتر دوست دارید. چه چیزی برای شما باعث جذابیت این حرفه است؟

چیزی که مرا در بازیگری خیلی جذب می‌کند این است که از خودم دور می‌شوم و نقشی متفاوت از آنچه هستم بازی می‌کنم. در اجرا اما خود واقعی‌ام هستم، فقط مثلا لحن برنامه صبح را می‌گیرم یا لحن برنامه شب را. یک جا اجرای برنامه موسیقی را برعهده دارم یک جا برنامه اقتصادی. سعی می‌کنم در هر برنامه لحن خاص آن برنامه یا موضوع را بگیرم. به همین دلیل است که بازیگری را بیشتر دوست دارم چون نقش‌های متفاوت را تجربه و با آنها زندگی می‌کنم.

بسیار با انرژی برنامه اجرا می‌کنید. قطعا همه در زندگی روزمره مشکلات زیادی داریم، چطور با وجود مشکلات این چنین با انرژی در مقابل دوربین ظاهر می‌شوید؟

من کارم اجراست، پس باید کارم را درست انجام بدهم؛ زیرا معتقدم وقتی کاری را می‌پذیری باید آن را به بهترین نحو انجام دهی. اما بالاخره کاراجرا سختی‌های خودش را دارد و من سعی می‌کنم از وجود خود برای کارم مایه بگذارم و تا جایی که می‌توانم برای کارم انرژی می‌گذارم و بسیار جذاب و لذت‌بخش است که از مخاطبان بازتاب‌های خوبی می‌گیرم. هر چند برنامه‌ای مانند شهر امن صبح زود پخش می‌شود اما زمانی است که همه مخصوصا کسانی که بچه مدرسه‌ای دارند، دور هم سر سفره نشسته‌اند و برنامه را می‌بینند و با پیام‌هایی که برایمان می‌فرستند متوجه بازتاب‌ برنامه می‌شویم. یا برنامه‌ای مانند ساعت ۲۵ موزیک تمام خوانندگان و طرفداران‌شان و علاقه‌مندان موسیقی برنامه را می‌دیدند با این که آخر شب پخش می‌شد. داشتن مخاطب، بسیار مهم بوده و برای تمامی حوزه‌های هنری از اهمیت به سزایی برخوردار است. مثلا اگر تئاتری روی صحنه می‌بری هر چه سالن شلوغ‌تر باشد قطعا انرژی بیشتری دریافت می‌کنی. بنابراین باید بگویم داشتن مخاطب برای من بسیار ارزش دارد ضمن این که با تمام وجودم برای هر برنامهانرژی می‌گذارم.

برنامه «شهرامن» چه هدف‌هایی را دنبال می‌کند؟

شهر امن برنامه‌ای اجتماعی است که حامی آن پلیس راهور تهران بزرگ است و در واقع با یک تیر دو نشان زدن است. یک برنامه صبحگاهی است که به موضوعات و معضلات اجتماعی می‌پردازد، ضمن این که هدف تزریق شادی و نشاط به جامعه را نیز دنبال می‌کند. از آن طرف پلیس راهور خیلی هوشمندانه با این برنامه سعی می‌کند از ظرفیت این پایگاه اجتماعی و هنرمندان استفاده کند، تا مسائل ایمنی هنگام رانندگی به مردم گوشزد شود. باید بدانیم راه فرهنگ‌سازی در تمام دنیا و کشورمان، کمک گرفتن از هنرمندان است. کسانی که مردم با آنها خاطره‌سازی کرده‌اند، لحظات خوب و خوشی را داشته‌اند و الان نزد مردم اعتبار دارند. از چنین کسانی می‌توان برای فرهنگ‌سازی در حوزه‌های مختلف استفاده کرد. در تمام دنیا چنین بوده‌است که وقتی می‌خواهند به تبلیغ و ترویج موضوعی بپردازند، از طریق هنرمندان این کار را انجام می‌دهند. من از وقتی در این برنامه حضور پیدا کرده‌ام، متوجه شده‌ام پلیس راهور چه کارهای بزرگ و سختی را انجام می‌دهد و همه هم انتظار دارند شهر در آرامش به سر ببرد، ترافیک روان باشد، در صورتی که جمعیت زیاد است. حالا باید همه هنرمندان و پایگاه‌های اجتماعی دست به دست هم بدهند تا فرهنگ‌‍سازی شود. مثلا خودروهای تک‌سرنشین کم شود. یا هنگام رانندگی از تلفن همراه استفاده نکنند.