زنی مطالبه‌گر و با ایمان

او یکی از باسابقه‌ترین سینماگران و فعالان حوزه کودک و نوجوان بود و خاطرات شیرین بسیاری را برای بچه‌های دهه۶۰و۷۰ خلق کرده بود. او در سال‌های بعد به کار صنفی روی آورد و بیشتر در خدمت سینماگران در خانه سینما بود. او جزو خانم‌های سینماگری بود که همیشه به دنبال احقاق حق سینماگران بود و سینما را به خوبی می‌شناخت و به دلیل ارتباطات بالایی که در کار خود داشت، همیشه مطالبه‌گر بود. او یک زن سینماگر معتقد بود که دلدادگی خاصی نیز به اهل بیت خصوصا امیرمومنان(ع) داشت. 
در این شماره مروری بر آثار این سینماگر خواهیم داشت و نقل قولی از او را هم برای شما روایت‌می‌کنیم. 
فرشته طائرپور (زاده ۱۶بهمن۱۳۳۱) در تهران بود که سال گذشته در ۲۶مرداد و بر اثر ابتلا به ویروس کرونا به دیار حق شتافت. او در سال‌های پایانی عمر خود مشاور امور مالیاتی خانه سینمای ایران بود. او جزو باسابقه‌ترین سینماگران، تهیه‌کننده، مدیر تولید، مجری طرح و فیلمنامه‌نویس و نویسنده داستان کودک ایرانی بود. 
طائرپور دانش‌آموخته کارشناسی ادبیات انگلیسی بود و مدتی را به عنوان نویسنده و عضو هیات تحریریه در مجله زن مشغول به کار شد و در سال‌های بعد ضمن مدیریت مرکز نگارش و ویرایش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان (1370-1361) با گروه‌های کودک و نوجوان شبکه‌های یک و دو سیما در مقام مشاور و نویسنده همکاری داشت. 
طائرپور به دنبال فعالیت ادبی در حوزه کودکان و نوجوانان از سال ۶۶ در زمینه سینمای کودک نیز فعالیت خود را آغاز کرد و جزو یکی از سینماگران تاثیرگذار در این حوزه بود. خانه ادبیات و هنر کودکان و نوجوانان که طائرپور مدیرعاملی آن را بر عهده داشت، تاکنون بیش از ۱۰ فیلم سینمایی و نزدیک به ۲۰هزار دقیقه آثار ویدئویی تهیه کرده‌‌ است. 
فرشته طائرپور نخستین داور زن از مجموعه سینمای ایران در بخش مسابقه جشنواره فیلم فجر و نخستین داور جشنواره فیلم‌های کودکان در جشنواره‌های فرانکفورت، قاهره و حیدرآباد بوده است. او همچنین نخستین سینماگر ایرانی است که در ۵۰ سال گذشته توانسته به عضویت هیات رئیسه سازمان بین‌المللی فیلمسازان کودک وابسته به یونسکو (سیفژ) درآید. 
فرشته طائرپور از سال ۷۹ تا ۸۱ به عنوان نخستین تهیه‌کننده زن و رئیس هیات مدیره خانه سینما که بزرگ‌ترین سندیکای صنفی سینماگران ایرانی است، انتخاب شد و مشغول به کار بود. 
از جمله کارهای طائرپور در مقام تهیه‌کننده می‌توان به گلنار(۱۳۶۷)، پاتال و آرزوهای کوچک(۱۳۶۸)، مدرسه پیرمردها(۱۳۷۰)، نان و شعر(۱۳۷۲)، پسر مریم(۱۳۷۷)، یکی بود یکی نبود (۱۳۷۹)، وقتی همه خواب بودند(۱۳۸۴)، زن دوم(۱۳۸۶)، نیلوفر(۱۳۸۷)، نخودی(۱۳۸۸)، آینه‌های روبرو(۱۳۸۸)، سازهای ناکوک(۱۳۹۶)، خاله قورباغه(۱۳۹۶) و خداحافظ دختر شیرازی(۱۳۹۷) اشاره کرد. او همچنین به عنوان مدیر تولید، طراح صحنه، مجری طرح، نویسنده و مشاور فیلمنامه در سینما فعالیت‌هایی داشته است. 
فریناز طائرپور درباره خواهرش و رابطه او با همکارانش می‌گوید: مهربانی، ایثارگری و دلسوزی رمز ماندگاری اوست. خواهرم بسیار باایمان بود و هر کاری که انجام می‌داد، اول رضای خدا را در نظر می‌گرفت و از هیچ‌کس هم توقعی نداشت. 
او ادامه می‌دهد: پدرم ارتشی و مردی درستکار بود. مادرم هم خانه‌دار و زن ایثارگری بود. پدرم پنج سال از عوارض سکته مغزی رنج می‌برد و این مادرم بود که در تمام این سال‌ها از او مراقبت کرد. مادرم شکر خدا هنوز زنده است و من و خواهرهایم خوبی و عشق را از او یاد گرفتیم. ایمان و صبر او در برابر فوت فرشته ما را سر پا نگه داشته است.

منبع: ضمیمه چاردیواری روزنامه جام‌جم