سیمای سپیدجامگان در جعبه‌ جادو

تعداد سریال‌هایی هم که برای پاسداشت زحمات پرستاران، پزشکان و همکاران آنان روی آنتن رفت، بیشتر شد. امروز که به مناسبت ولادت حضرت زینب (س) با عنوان پرستار نامگذاری شده است، با تعدادی از دست‌اندرکاران برخی سریال‌های تلویزیونی که از گذشته و در ایام کرونا با این مضمون روی آنتن رفتند، گفتگو کردیم. از جمله این افراد داود هاشمی، تهیه‌کننده سریال پرستاران؛ سعید کمانی، تهیه‌کننده سریال موج اول و فریبا نادری بازیگر سریال پرستاران است. همچنین از میان آثار مختلف تلویزیونی که در آن‌ها شخصیت‌هایی در قامت پرستار حضور داشتند، به برخی نگاهی انداخته‌‎‌ایم.

دست در دست هم به مهر
این شب‌ها سریال آزادی مشروط با محوریت تلاش‌های کادر درمان برای مبارزه با کرونا روی آنتن شبکه یک سیماست. در این قصه کادر درمان و پرستاران هم شخصیت‌هایی غالبا مثبت به نمایش درآمدند که برای نجات جان بیماران تا پای جان تلاش می‌‎کنند. البته میان‌شان شخصیت‌های متفاوتی هم وجود دارد که با هم بر سر شیوه مدیریت این بحران اختلاف نظر دارند. مسعود ده‌نمکی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی این سریال را بر عهده داشته و قصه هم با طرحی از او و به قلم کریم خودسیانی و شهاب عباسی نوشته شده است.

قصه‌های پرستاران در بیمارستان
اورژانس، فضایی پرتلاطم دارد که در لحظه‌اش می‌توان تماشاگر یک حادثه بود. این فضا بستر مناسبی برای روایت قصه‌هایی با ریتم تند و جذب مخاطبان است. یکی از سریال‌هایی که مستقیم سراغ نمایش این فضا رفت و پرستاران شاغل در بیمارستان را محور قصه‌های خود قرار داد، «پرستاران» به کارگردانی علیرضا افخمی، محمودرضا تخشید و شهرام شاه حسینی، نویسندگی علیرضا افخمی و تهیه‌کنندگی، داوود هاشمی است. در این مجموعه تلویزیونی که سال ۹۵ روی آنتن رفت، پرستاری شغلی بود تا بهانه‌ای باشد که به زندگی خانوادگی آن‌ها پرداخته شود. مجموعه‌ای از پرستاران با نقش‌آفرینی بازیگران چهره در این سریال حضور داشتند. در سریال پرستاران، عاطفه رضوی نقش شخصیت پاک نهاد یک سوپروایزر جدی را به‌عهده داشت که از خطای هیچ پرستاری نمی‌گذشت. لیندا کیانی هم نقش پرستاری به نام سمیه را داشته که تلاش می‌کرد با مهربانی با بیماران صحبت کند.

خط اول مبارزه
با ورود کرونا به ایران، مشکلات کادر درمان و همه همکاران این قشر صد چندان شد. این واقعیت روز جامعه دستمایه برخی آثار نمایشی قرار گرفت و سریال‌هایی با این مضمون راهی آنتن شد. یکی از این آثار سریال «موج اول» به کارگردانی سیدامیرسجاد حسینی، نویسندگی امیرمحمد عبدی، مهدی فنائیان، سیدامیرسجاد حسینی و تهیه‌کنندگی سعید کمانی است که از شبکه سه سیما پخش شد. یکی از شخصیت‌های اصلی سریال، سوپروایزری مهربان و دلسوز به نام آفاق است. این شخصیت با بازی فریبا متخصص با وجود این‌که در آستانه بازنشستگی است برای نجات جان بیماران از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کند. تلاش‌هایی که گاهی با بن‌بست مواجه می‌شود، اما او را خسته نمی‌کند. در کنار این شخصیت، نمایی از تلاش دیگر پرستاران و کادر درمان هم به نمایش درمی‌آمد.

روایتی از فرشتگان بی‌بال
همان‌طور که اشاره شد بروز و شیوع کرونا در کشور تمرکز رسانه‌ها بر کادر درمان را بیش از پیش کرد و تعداد آثار نمایشی که قصه‌هایی از پرستاران و پزشکان را روایت می‌‎کردند، بیشتر شد. قصه‌هایی که به‌گفته سازندگان‌شان سعی در پاسداشت زحمات این قشر هم داشتند. یکی از این آثار سریال «فرشتگان بی‌بال» به کارگردانی، تهیه‌کنندگی و نویسندگی امیرحسین عنایتی بود که قصه چند خانواده را در زمان شیوع کرونا به نمایش می‌گذاشت و مرداد سال گذشته روی آنتن شبکه پنج سیما رفت. تعدادی از اعضای این خانواده پزشک و پرستار بودند. ضمن این قصه ماجرای مافیای دارو هم روایت می‌شد. شخصیت الهام با بازی رزیتا غفاری، یکی از پرستاران این قصه بود که شبانه‌روز در بیمارستان خدمت و با وجود ازدست دادن نزدیکانش همچون فرشته‌ای بی‌بال کنار همکارانش ایثار می‌کرد.

مینا و چرخ فلک سرنوشت
سریال «چرخ فلک» کلاژی از قصه‌هایی بود که با نگاهی رئال مسائل روز جامعه را تصویر می‌کرد. بیشتر بازیگران در ابتدای هر قصه آدم فرعی هستند که در قصه بعدی به بازیگر اصلی بدل می‌شوند. یکی از اپیزود‌های این سریال راوی قصه مینا، یک زن پرستار بود. در واقع در اولین اپیزود این مجموعه که در قالب چند قسمت با نام قصه کامران پخش می‌شد بخشی از فضای این قصه در بیمارستان می‌گذشت و زندگی چند پرستار را نشان می‌داد که با چه مسائلی روبه‌رو هستند. البته فقط به زندگی کاری آن‌ها اشاره نمی‌کرد، بلکه درباره مسائل شخصی آن‌ها هم می‌گفت. این اپیزود سرپرستاری به نام مینا بود که نقش آن را اندیشه فولادوند بازی کرد. او در کار بسیار سختگیر و منضبط بود و مرتب با دیگر پرستاران بخش به خاطر نداشتن نظم بحث می‌کرد که نقش یکی از آن پرستاران را بهناز جعفری بازی می‌کرد و در ادامه قصه او هم به تصویر کشیده می‌شد و نشان می‌داد با مشکلات خانوادگی و مادی دست و پنجه نرم می‌کند و درصدد است تا هزینه جهیزیه دخترش را تامین کند، به همین دلیل معمولا سر وقت در محل کارش حاضر نمی‌شد. پای دوربین این قصه به خانه مینا هم کشیده شد و نشان داد این شخصیت به‌دلیل رفتار نامناسب مادرش در دوران کودکی با مشکلات زیادی روبه‌روست. در این قصه‌ها سعی شده بود به شخصیت پرستاران به‌عنوان انسانی مثل دیگر اعضای جامعه نزدیک شود. کسی که فقط زندگی‌اش در فضای بیمارستان خلاصه نشده است.

پرستاری در سال‌های جنگ
سریال «مینو» به کارگردانی امیرمهدی پوروزیری که ماجرا‌هایی در سال‌های جنگ را روایت می‌کرد، قصه‌ای عاشقانه را هم به تصویر می‌کشید که یکی از طرفین آن زنی پرستار به نام مینو بود. این شخصیت (مینو بهروزی) با بازی مهدیه نساج، پرستاری فداکار است که در هیچ شرایطی حاضر نیست وظیفه خود را انجام ندهد. رضا با بازی عباس غزالی عاشق مینو است و برای او هر کاری انجام می‌دهد، اما با اشتباهی که منجر به آتش گرفتن پسر مینو می‌شود، مشکلاتی برای‌شان پیش‌می‌آید و در عین حال روز‌های جنگ، فضا را ملتهب‌تر می‌کند.

پرستاری از استاد مسلم پزشکی
کیانوش عیاری در سریال «روزگار قریب» زندگی دکتر قریب را از مقطع کودکی تا مرگ به تصویر می‌کشید. بخشی از قصه در زمان بستری بودن دکتر در بیمارستان می‌گذشت که در آن فضا چند پرستار هم حضور داشتند. بازیگر یکی از این نقش‌ها مریم کاویانی بود که چندان خوشرو نبود و رفتار مناسبی با همکارانش نداشت. کنار کاویانی در سریال روزگار قریب، بازیگرانی همچون فریماه ارباب و شهناز شهبازی نقش پرستاران را بازی می‌کردند. عیاری در بخش‌هایی از این سریال به زندگی حرفه‌ای پرستاران در زمان گذشته پرداخته بود. کاویانی، بازیگری که این شب‌ها با سریال آزادی مشروط روی آنتن شبکه یک سیما دیده می‌شود در رشته پرستاری تحصیل کرده و مدتی را هم در این حرفه مشغول به کار بوده و در تلویزیون هم چند باری رخت نقش کادر درمان و پرستار را بر تن کرده است. او پیشتر در گفت‌وگویی بیان کرد: این سعادت و افتخار را ندارم که باز هم در بیمارستان در خدمت مردم باشم. همیشه حسرتش را می‌خورم و یاد آن روز‌ها می‌کنم، اما دیگر فرصتش نیست. اگر همچنان پرستار می‌ماندم به طور قطع از لحاظ روحی و معنوی راضی‌تر بودم. بازیگری خیلی جذاب است، اما پرستاری حال و هوای معنوی خاصی دارد. کادر درمانی و خدمات درمانی این حال و هوا را دارد. نه تنها پرستار، بلکه تمام افرادی که در حوزه خدمات درمانی فعالیت می‌کنند همگی این حس معنوی را دارند. کرونا ارزش حضور این عزیزان را در زندگی ما یادآوری کرد. اما این یادآوری قیمت بالایی داشت و سخت بود. در «راه شب» که نقش پرستار را داشتم اپیزود بسیار قشنگی درباره پرستاری بود که برای نجات جان بیمارش وام می‌گیرد و خودش آن را تقبل می‌کند تا بیمار را نجات بدهد. بعد از پایان این نقش که ۱۰ شب برایش کار کرده‌بودم، بلافاصله وارد سریال ارزشمند «دکتر‌قریب»‌شدم.

ناجی بحران
مریم قندی یکی از شخصیت‌های به یادماندنی سینمای دفاع‌مقدس است که زنده‌یاد رسول ملاقلی‌پور آن را خلق کرد. این شخصیت در فیلم نجات‌یافتگان با بازی عاطفه رضوی حضور داشت. سریال سفر به چزابه برگرفته از این فیلم روی آنتن شبه دوی سیما رفت. این سریال داستان گروهی گردشگر بود که به مناطق جنگی می‌روند و هر یک از آن‌ها از زمان جنگ داستانی در ذهن دارند. در این مجموعه نامه‌ای برای وحید کارگردان فیلم‌های جنگی، مریم امدادگر روز‌های جنگ، فؤاد نویسنده رمان‌های جنگی، جواد جانباز روشندل و دیگران ارسال می‌شود که آن‌ها را به بازدید از مناطق جنگی دعوت می‌کنند. رضوی در فیلم، نقش یک امدادگر را داشت که با پرستاری از یک رزمنده مجروح سعی می‌کرد او و خود را از مهلکه دشمن نجات دهد. او در سریال هم ادامه زندگی این شخصیت را به تصویر می‌کشد.

سرپرستار قصه زمین انسان‌ها
ابوالحسن داوودی، کارگردانی که بیشتر او را با آثار سینمایی می‌شناسیم، سریال زمین انسان‌ها را برای تلویزیون ساخت که سال ۱۳۸۸ روی آنتن رفت. بیشتر داستان این سریال در یک بیمارستان می‌گذشت. داوودی در این سریال فقط به زندگی پزشکان نپرداخت و بخشی از قصه زمین انسان‌ها روایتگر چند شخصیت پرستار هم بود. افسانه ناصری نقش سرپرستار بیمارستان به نام خانم کرامتی را بازی می‌کرد که ضمن مهربانی و القای حس مادری به دیگر پرستاران، در زمینه کاری جدی و وظیفه‌شناس بود. ناصری در همان مقطع زمانی که سریال پخش می‌شد در گفت‌وگویی تاکید کرده‌بود که با نقش‌هایش کلنجار می‌رود تا به اصطلاح آن را برای خود کند و وقتی قرار شد نقش سرپرستار را بازی کند کلی درباره این قشر زحمتکش، تحقیق کرده‌بود.

آذر در قاب «رهایم نکن»
شخصیت آذر در سریال «رهایم نکن» به کارگردانی محمدمهدی عسگرپور با بازی فریبا متخصص هم جزو پرستار‌هایی بود که در قاب‌قصه‌های تلویزیونی به نماییش درآمد. او در این مجموعه نقش زنی میانسال به نام آذر را بازی می‌کند که بعد از گذشت ۳۰ سال به عشق دوران جوانی‌اش می‌رسد. او پرستار است و برای خودش صاحب موقعیت اجتماعی. نقش آذر جزو شخصیت‌های برونگرای قصه نیست، بلکه متخصص باید سعی می‌کرد با یک بازی درونی این نقش را ایفا کند. این بازیگر در زمان پخش سریال گفته‌بود: آذر، زنی آرام، صبور و با تجربه است. در مجموع یک شخصیت مثبت است که دوستش دارم. ضمن این‌که او پرستار است و شخصا حرفه پرستاری را خیلی دوست دارم. اگر بازیگر نمی‌شدم، شاید پرستار می‌شدم. به این حرفه از کودکی علاقه‌مند بودم، چون به بیماران کمک می‌کنند و همین حس برایم لذتبخش است. ضمن این‌که شخصیت آذر متفاوت با دیگر زنان قصه سریال‌رهایم نکن بود.

یک پرستار ایرانی - عراقی
شخصیت نجلا در سریالی به همین نام، دختری پرستار بود که اصالتی ایرانی - عراقی داشت. این شخصیت در طول قصه وارد ماجرا‌های گوناگون می‌شود و کمتر شغلش در کانون توجه قصه قرار می‌گیرد. اما فیلمنامه اشاره‌هایی به آن دارد و همچنین ابتدای قصه حضور او در بیمارستان پررنگ‌تر است. نجلا، زنی قوی و جسور تصویر می‌شود که برای رسیدن به اهدافش به سختی تلاش می‌کند.

پرستاران، پای ثابت رسانه‌ملی شوند
داوود هاشمی، تنها تهیه‌کننده‌ای است که پرستاران را محور سریالش قرار داده است و مجموعه‌ای به همین نام تهیه کرد که سال ۱۳۹۶ از شبکه یک پخش شد. وی درباره هدف اصلی‌اش از ساخت این مجموعه و روندی که برای ساخت آن طی کرده به جام‌جم می‌گوید: من و آقای افخمی پیش از ساخت سریال، تحقیقات میدانی بسیاری داشتیم. یعنی زیاد به بیمارستان سر می‌زدیم و با پرستار‌ها صحبت می‌کردیم و از نزدیک شاهد فعالیت‌شان بودیم. ما با مجوزی که از وزارت بهداشت داشتیم، هر ساعتی از شبانه‌روز می‌توانستیم به هر بیمارستانی برویم. پای حرف‌ها و خاطرات پرستاران زیادی نشستیم. از طرفی شب‌بیداری‌ها و نحوه فعالیت آن‌ها را از نزدیک شاهد بودیم. چون ساخت چنین سریالی نیاز به تحقیقات میدانی بسیاری داشت. ضمن این‌که ما به وزیر بهداشت آن دوران توضیح دادیم که می‌خواهیم نگاه واقعی به این حرفه داشته باشیم و سیاه‌وسفید این حرفه را به نمایش بگذاریم. هاشمی همچنین می‌افزاید: ما در طول کار از ابتدا تا انتها از همراهی یک کارشناس پرستار بهره می‌بردیم؛ بنابراین مدام در این زمینه تحقیق می‌کردیم. تلاش کردیم دیالوگ‌ها و الفاظ و اصطلاحات را به‌درستی به کار ببریم. یکی از دلایلی که باعث شد این کار با واکنش منفی پرستاران مواجه نشود همین بود که یک کارشناس پرستاری همراه ما بود و به ما مشاوره می‌داد. بنابراین، چون به حرف‌ها و خاطرات آن‌ها توجه می‌کردیم و همچنین نکاتی که در مشاوره می‌گرفتیم، به ما در ساخت این سریال کمک بسیاری کرد. این تهیه‌کننده درباره بازخورد مخاطبان و به‌خصوص پرستاران و این‌که چقدر توانست با این سریال حرف‌ها و مطالبات آن‌ها را به گوش مسئولان برساند هم می‌گوید: ما تلاش کردیم با خلق شخصیتی مثل محبوبه، دنبال مطالبات پرستاران باشیم و خدمات آن‌ها را هم در بیمارستان نشان دادیم که از تحقیقات میدانی که در این زمینه داشتیم نشات می‌گیرد. وی در پایان هم درباره ضرورت توجه به این شغل در آثار نمایشی هم بیان می‌کند: من فکر می‌کنم یک جا‌هایی مثل بیمارستان که پزشک و پرستار دارد یا آتش‌نشانی و نیروی انتظامی همیشه می‌توانند حرف برای گفتن داشته باشند. اصلا می‌توانند یک باکس ثابت در تلویزیون داشته باشند. چون هیچ‌وقت این شغل از جذابیت نمی‌افتد و حرف‌های تازه برای گفتن دارد.

تهیه‌کننده سریال «موج‌اول» در گفتگو با «جام‌جم»:

چهره پرستاران در تلویزیون تاثیرگذارتر از سینماست

سپیده اشرفی - گروه رسانه
شاید بتوان گفت سخت‌ترین بخش برنامه و سریال‌سازی، نشان‌دادن یک شغل در خلال آن سریال یا برنامه است. وقتی صحبت از مشاغل خاصی مثل پرستاران می‌شود، کوچک‌ترین اشاره‌ای می‌تواند به اعتراض صنف مربوط منجر شود. به همین دلیل هم ساختن سریال‌های این‌چنینی، بر لبه تیغ قرار دارد. سریال‌سازی در حوزه زندگی و شغل پرستاران، چیز جدیدی نیست، اما بعد از کرونا، نکته‌های بسیاری درباره این شغل وجود داشت که به مرور برنامه‌سازان را به سمت آن کشاند. از «فرشتگان‌بی‌بال» و «موج‌اول» گرفته تا همین روز‌ها که آزادی‌مشروط روی آنتن است و همه‌شان تلاش کرده‌اند سختی‌های زندگی پرستاران را نشان دهند. به همین بهانه با سعید کمانی، تهیه‌کننده مجموعه تلویزیونی موج‌اول صحبت کردیم. سعید کمانی، تهیه‌کننده سریال موج‌اول درخصوص ساخت سریال درباره پرستاران و نشان‌دادن چهره آنها، به جام‌جم می‌گوید: واقعیت این است که ما در ۱۱ قسمت موج‌اول، تنها توانستیم گوشه کوچکی از زندگی پرستانی را نشان دهیم که دلسوز هستند، سلامت‌شان را برای مردم گذاشته‌اند و درعین‌حال، مردم با آن‌ها سر و کار دارند. یعنی روی صحبت‌مان هم با آن بخشی بود که جانفشانی کردند، اما در ۱۱ قسمت خیلی اندک توانستیم این مسأله را نشان دهیم. بااین‌حال، در فصل دوم این سریال که در یک سریال جدید به نام «همه‌گیری» قرار است اوایل بهمن روانه آنتن شود، بیشتر توانستیم به زندگی پرستاران بپردازیم. وی عنوان می‌کند: به نظرم مسأله زندگی پرستاران هم مثل دیگر مشاغل و حوزه‌هاست که باید بیشتر به آن پرداخته شود. مثلا می‌توان زندگی یک گروه مثل پلیس را نشان داد که سختی‌ها، ضعف‌ها و کوتاهی‌ها را شامل می‌شود و این واقعی نشان‌دادن زندگی آنها، باعث می‌شود جوان‌ها و نسل جدید به این شغل علاقه‌مند شوند. وقتی نسبت به این مشاغل کوتاهی شود و سراغ اولویت‌هایی برویم که کارکردی برای رسانه ندارد و به‌صورت روزمره است، نمی‌توان چهره واقعی از آن شغل ارائه کرد. مثلا اگر معلم در جامعه هند خیلی اهمیت دارد به این دلیل است که سینمای هند به آن اهمیت داده و درباره آن صحبت می‌شود. اگر می‌بینید که در یک کشور به مرزبان و افسر‌نظامی اهمیت داده می‌شود، برای این است که سینمای آن کشور روی این مسأله کار کرده است.

راه‌های باورپذیری یک نقش

کمانی تصریح می‌کند: در این صورت اگر بحث مبارزه با تروریست باشد و یک تروریست زن کشته شود، کسی نمی‌گوید که یک زن مظلوم کشته شد. چون قبل از آن رسانه به‌خوبی درباره آن صحبت کرده و نشان داده که تروریست می‌تواند یک زن یا کودک ۱۵ساله باشد. وقتی کارکرد‌های این‌چنینی نداشته باشیم، باورپذیری یک نقش کم می‌شود. وی تاکید می‌کند: باید بیشتر به مسائل مختلف یک شغل حتی مطالبات آن پرداخته شود. یعنی شاید کمتر به این مسأله پرداخته شده که پرستار مطالبه دارد. باید برنامه‌سازی در رسانه به سمتی برود که مسئولان درک کنند که این شغل چقدر اهمیت دارد. در این صورت اگر عزیزترین افراد زندگی شما بیمار شوند، راهی جز این نیست که به سمت همین پرستاران بروید. تلاش کردیم در این دو سریال نقش پرستاران و دغدغه‌های آن‌ها را نشان دهیم.

مسئولان گاهی همکاری نمی‌کنند

تهیه‌کننده سریال موج‌اول در خصوص تحقیقات قبل از تولید سریال می‌گوید: ما در دل کرونا با پرستاران و نظام پرستاری صحبت کردیم و کارشناسان آن‌ها هم آمدند. ابتدا رویکرد ما پزشکان بودند و بعد ناخودآگاه به سمت پرستاران رفتیم. همین نکات را هم در سریال عنوان کردیم که چقدر نقش پرستار مهم است، اما این نکته را هم باید در نظر داشت که در روال ساخت کار، وزارتخانه گاهی از دادن یک روپوش و سرنگ دریغ می‌کرد. منظورم این است که وقتی این اهمیت در ذهن مسئولان نیست، خودبه‌خود در جامعه نمی‌توان فرهنگ‌سازی کرد. برای همین به‌سختی توانستیم این کار را انجام دهیم. در سریال ما بهداری سپاه این امکان را به ما داد که سریال را بسازیم. وی بیان می‌کند: قطعا سریال‌های تلویزیونی بهتر توانسته چهره پرستاران را به مخاطب نشان دهد، چون سینما هم محدودیت زمانی دارد و هم مخاطب کمتری با آن روبه‌رو می‌شوند. سال‌ها قبل یک سریال ساخته شد که باعث فرهنگ‌سازی درباره پرستاران بود و خیلی مورد توجه قرار گرفت. تاثیر کار‌های تلویزیونی را ما خیلی در جامعه می‌بینیم که بخشی از آن به‌دلیل تداوم پخش سریال است.


گفت‌وگوی «جام‌جم» با فریبا نادری

فراز و فرود‌های زندگی یک پرستار

فریبا نادری بازیگر نقش محبوبه عزتی در سریال «پرستاران» درباره این تجربه به جام جم نکاتی را می‌گوید.

برای رسیدن به نقش محبوبه عزتی مابه‌ازای واقعی داشتید و یا این‌که به بیمارستان سر زدید تا با کار و روحیات پرستاران بیشتر آشنا شوید؟
انتخاب‌های من در کار هیچ وقت بر اساس این‌که با شغلی آشنا باشم نیست. برای من در وهله اول حضور بازیگران خوبی بود که در این سریال به ایفای نقش پرداختند. ضمن این‌که من همیشه برای پرستاران احترام خاصی قائل هستم. چون شغل بسیار سختی دارند و تا جایی که کار می‌کنند و زحمت می‌کشند، در مواقعی حق‌شان آن‌طور که باید به آن‌ها داده نمی‌شود. البته من برای هر صنفی که به مردم خدمت می‌کنند، ارزش قائل هستم.

پس می‌توان گفت این نقش برای شما به نوعی چالش محسوب می‌شد؟‌
می‌توانم بگویم پرستارانی که در این مجموعه دیدید، کاملا واقعی بودند و شبیه همان کسانی بودند که بار‌ها در بیمارستان دیده‌اید. شخصیت من هم در این مجموعه درگیر فراز و فرود‌هایی می‌شد و به نوعی تنها پرستاری بود که دنبال گرفتن حق همکارانش بود.

چقدر شناخت و نگاه‌تان نسبت به این افراد تغییر کرد؟
به هر حال نگاه و احترامم نسبت به کادر پرستاری بعد از این سریال و قرار گرفتن در این جریان تغییر کرد. البته از قبل هم برایم این حرفه ارزشمند بود، اما بعد از بازی در این سریال و نقشی که داشتم، احترامم به آن‌ها خیلی بیشتر شد. چون خیلی آدم‌های زحمتکشی هستند و باید در آرامشی بیشتر به کار و زندگی بپردازند تا بتوانند با فراغ بال به بیماران رسیدگی کنند.

بازخوردی هم از پرستاران گرفتید؟
بله، چون من در این سریال تنها پرستاری بودم که درباره حقوق آن‌ها صحبت می‌کردم، خیلی از این نقش استقبال کرده بودند و خوش‌شان آمده بود. محبوبه عزتی دختری بسیار قوی بود که بدون هیچ نوع نیاز مالی به شکلی عاشقانه وظیفه‌اش را انجام می‌داد؛ چون خانواده مرفهی داشت. اما مدام دنبال حق و حقوق دوستانش بود. او همچنین درگیری‌هایی هم با پدرش داشت، چون پدرش با او مخالف بود و همیشه می‌گفت پرستاری را رها کند. ولی محبوبه همچنان عاشق کار و رشته‌اش بود.

پیش از این تمایلی به بازی در چنین نقش‌هایی داشتید؟
اتفاقا نقش پزشک بازی کردم، اما همان‌طور که شما گفتید نقش پرستار بازی نکردم. چون در این سریال چند سکانس سخت بازی کردم که به لحاظ روانی فشار زیادی روی من بود. به همین دلیل ترجیحم این است چنین نقشی را بازی نکنم.

منظورتان کدام سکانس است؟
سکانسی که باید پدرم را احیا می‌کردم. اصلا دوست ندارم چنین سکانسی را در فیلم و سریال دیگری بازی کنم. چون خیلی به من سخت گذشت و حتی بازگو کردنش من را آزار می‌دهد. چون یک انسان باید با دست‌های تو به زندگی برگردد؛ بنابراین خیلی برای من کار سختی بود. خیلی تلاش کرده‌ام اصول درست کار را رعایت و حتی اصطلاحات پزشکی و پرستاری را با همان تلفظ درست‌شان ادا کنم که دوستان پزشک و پرستار از دست‌مان ناراحت نشوند. به نظر من لازم است همه سریال‌ها جنبه آموزشی را در دل‌شان داشته باشند.

روزنامه جام جم