تردستی خنده با «چشم بندی»

در این سریال که با یک خط قصه واحد و البته داستانک‌هایی سرگرم‌کننده در فضایی کمدی، لحظات مفرحی را برای مخاطبانش ایجاد می‌کند، چهره‌هایی حضور دارند که پیش از این هم آنان را در دیگر سریال‌های کمدی تلویزیون دیدیم. مرجانه گلچین، حمید لولایی، سروش جمشیدی و نعیمه نظام‌دوست از اصلی‌ترین این بازیگران هستند که گرچه تفاوت چشم‌گیری میان بازی‌ها‌شان در چشم‌بندی و دیگر آثار نمی‌بینیم اما به دلایلی چون خلق لحظه‌های نمکین در متن و اجرا توانستند با همان نوع بازی، شیرینی قصه را حفظ کنند و مخاطبان را با خود همراه سازند. یکی از شاخص‌ترین چهره‌ها میان اسامی ذکر شده مرجانه گلچین است که با سریال بزنگاه شروعی تازه را در عالم نقش‌آفرینی تجربه کرد و به مرور به یکی از اصلی‌ترین زنان کمدین تلویزیون بدل شد. این چهره که سال‌‌هاست با همان نوع بازی‌اش یعنی بهره‌گیری از لحنی خاص و ترکیب آن با حرکات فیزیکی و میمیک صورت می‌تواند خنده بر لب مخاطبانش بیاورد در این سریال هم با شخصیت ناهید (مهشید) در همان ریل حرکت می‌کند با این تفاوت که این شخصیت برخلاف بسیاری از نقش‌های قبلی او با خرده شیشه همراه است. ضمن این‌که در این سریال ظاهرا فراغ بال بیشتری برای قوت بخشیدن به حرکات بیرونی کمیک دارد و از این فرصت به خوبی بهره برده است. این تمایز و فضای باز را حتی در دیگر شخصیت‌های زن نظیر نقشی که نعیمه نظام‌دوست بازی می‌کند هم می‌شود دید. او با وجود پوشش چادر و فضا و فرهنگی که از خانواده او و همسرش می‌بینیم، در ایجاد چنین فضایی به‌خصوص در سکانس‌های کارخانه پا به پای گلچین می‌آید و کلیشه‌های رایجی که در بازنمایی خانواده‌های مذهبی در رسانه‌ها می‌دیدیم را به خوبی می‌شکند. دیگر شخصیت‌ها هم با این‌که نسبتا با همان نوع بازی در چشم‌بندی ظاهر شدند اما با اغماض می‌توان گفت در همین چارچوب نمره‌قبولی‌می‌گیرند.

هدایت این گروه بازیگران و به کار گرفتن آنها در خدمت شیرینی قصه کاری است که احمدلو در این سریال از پس آن برآمده است و از این جهت، همچنین قاب‌بندی‌ها و میزانسن‌های سروشکل‌دار چند پله از کارهای دیگرش که در همین تلویزیون کارگردانی کرده بود بالاتر ایستاده است. به همین دلیل می‌شود گفت چشم‌بندی حتی از سه دونگ، سه دونگ که هم چهره‌های شناخته شده بیشتری برای روایت قصه برگزیده بود و هم زمان طلایی برای پخش داشت، در عین به اصطلاح جمع و جورتر بودن کار، تماشایی‌تر و از نظم و انسجام بهتری در روایت برخوردار است که هم به متن بازمی‌گردد و هم به اجرای سر صحنه و سلیقه کارگردان. از این جهت باید گفت اگر این سریال اقبال دیده شدن از سوی بیننده را بیابد در جلب توجه آن برای پیگیری ادامه قصه تا حد زیادی موفق خواهد بود.

روزنامه جام جم