یازده اکسیر فناورانه برای جاودانگی

بسیاری از این پیشرفت‌ها این پرسش را در پی داشته که آیا بشر واقعا می‌تواند به جاودانگی دست یابد؟ پاسخ به این پرسش مستلزم برطرف شدن برخی موانع بزرگی است که بر سر راه رسیدن انسان به جاودانگی وجود دارد و ابتدا باید بر آنها غلبه کرد. عوامل مختلفی باعث پیری می‌شود، از جمله کوتاه شدن بخش انتهایی کروموزوم‌ها که تلومر نام دارد، سن تقویمی، استرس اکسیداتیو و فرآیندهای افزوده شدن زنجیره‌های قندی روی ساختار دی‌ان‌ای. اگر بخواهیم برای همیشه زندگی کنیم، این عوامل باید کاهش یابد یا متوقف یا به طور کامل حذف شود. در ادامه با ۱۱ فناوری بالقوه را که به نظر می‌رسد ممکن است در سال‌های پیش رو به افزایش طول بشر بینجامد یا به عبارت دیگر نوعی اکسیر جاودانگی باشند، بررسی می‌کنیم.

انتقال خون احیا کننده
دانشمندان پروتئینی به نام «جی‌دی‌اف۱۱» را در موش‌های جوان شناسایی کرده‌اند. اگرچه این پروتئین در خون موش‌های جوان به فراوانی وجود دارد، اما در موش‌های مسن‌تر بسیار کمیاب است. مشخص شده‌است که پروتئین جی‌دی‌اف۱۱ عضلات اسکلتی و قدرت قلب را افزایش می‌دهد. در نتیجه، دانشمندان اکنون در تلاشند یابند آیا می‌توان این پروتئین را در محیط آزمایشگاهی به تولید انبوه رساند و با خون سنتز شده ترکیب کرد تا از آن در انتقال خون احیاکننده که به طور بالقوه می‌تواند طول عمر را ۱۰ یا ۲۰ سال افزایش دهد، استفاده کرد.

قرص‌های طول عمر
تحقیقات روی قرصی به نام Sirtuin۱ که باعث تحریک آنزیم ضد پیری در بدن انسان می‌شود و می‌تواند طول عمر انسان را تا ۱۵ درصد افزایش دهد، ادامه دارد. شرکتی به نام الیسیوم قبلا این قرص را که تصور می‌شود روند پیری را کند می‌کند، تولید کرده‌است. این قرص بعد از ۲۵ سال تحقیق در حال حاضر در مرحله کارآزمایی انسانی قرار دارد و ممکن است زودتر از چیزی که بتوان تصورش ‌کرد در قفسه‌ داروخانه‌ها قرار بگیرد.

شناسایی و معرفی ژن طول عمر
مطالعه‌ای روی دو گروه از افراد صدساله، یکی شامل ۱۵۲ اسپانیایی و دیگری شامل ۷۴۲ ژاپنی، توانست به طور قطعی چند تنوع ژنی را که در هر دو گروه مشترک بود، شناسایی کند. تاثیر ژن‌های طول عمر در مطالعات ژن‌‌درمانی روی مخمر نیز مشاهده شده و نشان می‌دهد با استفاده از این روش می‌توان طول عمر را تا ۲۵ درصد افزایش داد.

ژن درمانی
تلومراز اساسا نوعی آنزیم است که به دی‌ان‌ای اجازه می‌دهد با وجود روند پیری به فعالیت بیان خود در بدن انسان ادامه دهد. مطالعات ژن‌درمانی نشان داده‌است که می‌توان سلول‌های انسانی را وادار به بیان ژن تلومراز کرد و در نتیجه سرعت ساعت زیستی را کاهش داد. یکی از این مطالعات، که به عنوان مطالعه «اثبات اصل» برای افزایش طول عمر با ژن‌درمانی در نظر گرفته می‌شود، نشان داد با استفاده از این روش امکان افزایش طول عمر موش‌ها تا ۲۵ درصد وجود دارد.

چاپ سه‌‌بعدی اندام‌ها
نمی‌توان انکار کرد که چاپ سه‌بعدی با سرعتی باورنکردنی در حال گسترش است، تا جایی که به زودی برای چاپ اندام‌ها و بخش‌های جایگزین در بدن انسان قابل اجرا خواهدبود. برای مثال، یک تیم بریتانیایی با موفقیت قرنیه‌های جایگزین چاپ کرده‌است. اکنون باید دید آیا چاپ سه‌بعدی می‌تواند برای ساخت چربی و کلاژن گسترش یابد تا بتوان قلب انسان را نیز ساخت.

بیونیک فرامواد
فراماده ترکیبی است که به طور مصنوعی مهندسی شده و خواصی دارد که معمولا در طبیعت دیده نمی‌شود. از چنین موادی می‌توان برای ایجاد اندام‌های مصنوعی و تقویت اندام‌های موجود استفاده کرد تا افراد قوی‌تر و طولانی‌تر از همیشه زندگی کنند. تحقیقات در مورد استفاده از این مواد برای جایگزینی حلزون‌های گوش معیوب انسان در حال انجام است.

آواتارهای رباتیک برای جاودانگی سایبری
در مورد امکان‌پذیر بودن ذخیره و آپلود نسخه‌هایی از خودمان برای ذخیره آنلاین در آینده نزدیک اجماع فزاینده‌ای در جامعه علمی وجود دارد. این کپی‌های مجازی می‌تواند در بدن‌های رباتیک یا آواتارها نصب شود و به این ترتیب ما را قادر می‌سازد تا همیشه زندگی کنیم.

زیست تعویقی
این فرآیند در واقع هیپوترمی القایی نامیده می‌شود و اساسا شامل منجمد کردن و احیای افراد است. زمانی که فرآیندهای زیستی در بدن یک جاندار با وسایل گوناگون کندتر شود، بدون این‌که به زندگی آن جاندار پایان داده‌شود، حالت زیست تعویقی روی می‌دهد. سرمای مفرط می‌تواند امکان کندسازی عملکردهای فرد را فراهم آورد؛ با این حال این فرآیند هنوز باید تکمیل شود، زیرا اگر به درستی زمان‌بندی نشود، می‌تواند مرگ افراد را رقم بزند.

مبارزه با سرطان با فناوری نانو
فناوری نانو زمینه تحقیقاتی باورنکردنی‌ای است که ظرفیت ایجاد تحولی عمده در صنعت پزشکی را دارد. نانوربات‌های خودتثبیت‌شونده (یا نانوبات‌ها) که توانایی حمله به سلول‌های سرطانی را دارند، می‌توانند این سلول‌ها را از بین ببرند و بدن انسان را در سطح سلولی تعمیر کنند.

شبیه‌سازی اندام
اگرچه شبیه‌سازی، فناوری جدیدی نیست، اما ساخت اعضای بدن با استفاده از این روش کار ساده‌‌ای نیست. با این حال، تاکنون دانشمندان موفق به شبیه‌سازی گوش، استخوان و پوست شده‌اند. آنها اکنون در حال کار روی رشد اندام‌های پیچیده‌تر مانند قلب انسان هستند.

دستکاری مولکولی
محققان موفق شده‌اند با دستکاری مولکول‌هایی که بر انسولین و دیگر پیام‌رسان‌های مرتبط با موادغذایی تأثیر می‌گذارد، طول عمر برخی کرم‌ها را افزایش دهند. اگر این کار در مورد انسان هم انجام شود، ممکن است عمر انسان تا ۵۰۰ سال افزایش یابد.

منبع: ba-bamail.com