شهیدی که ‌تک‌خوری کرد

در این مراسم زینب‌سادات هاشمی، سخنان خود را از نحوه آشنایی با سوژه کتاب، شهید ابراهیم عشریه، آغاز کرد و گفت: نحوه آشنایی من با این سوژه یک فرآیند شش‌هفت‌ماهه بود. طی این مدت من با خانواده‌های شهدای زیادی روبه‌رو شدم اما به جهت شرایط زندگی و محل سکونتم، پافشاری من بر این بود که از شهید مدافع حرمی که اهل قم است، بنویسم و در این زمینه تحقیق می‌کردم و بارها بین تحقیقاتم عکس شهید عشریه را می‌دیدم ولی توجه نمی‌کردم تا این‌که ایشان به من معرفی شدند. اما باز هم ترغیب به نوشتن نشدم. حتی همان روز مصاحبه‌ای از دختر ایشان در تلویزیون پخش شد که من را متوجه نشانه‌هایی کرد تا این‌که یکی از دوستان با من تماس گرفتند و گفتند جلسه امروزمان قرار است منزل شهید عشریه برگزار شود. من آنجا بود که استخاره کردم و وقتی این مسأله را با همسر شهید مطرح کردم، ایشان به من گفتند که دنبال نویسنده هستند و این نشانه آخری بود که دست من را برای نوشتن این کتاب گرفت و حتی چند باری در مسیر نوشتن کتاب رؤیای صادقه دیدم.
هاشمی با بیان این موضوع که نوشتن «ابراهیم ساره» از سال ۹۶ کلید خورد و با وقفه‌های زیاد سرانجام در سال۱۴۰۲ به ثمر نشست، در اشاره به چالش‌های نوشتن این کتاب گفت: به‌خاطر‌آوردن جزئیات برای همسر شهید از جهت دردناک بودن اتفاقات و این‌که سعی کرده بودند آنها را فراموش کنند، سخت بود. به همین دلیل خیلی اطلاعات کلی به من می‌دادند که من سعی می‌کردم خاطرات را از دوستان و اقوام پیگیری کنم و این به یادآوری خاطرات‌شان کمک می‌کرد.
وی اضافه کرد: چالش دیگری که طی مدت نوشتن کتاب با آن روبه‌رو شدم، تولد دو فرزند من بود که در نگارش کتاب وقفه ایجاد کرد.
زینب‌سادات هاشمی در ادامه با اشاره به قسمت ثبت‌شده پشت جلد کتاب، تاثیرگذارترین قسمت کتاب را تماس تلفنی شهید عشریه و همسرش دانست که شهید به همسر می‌گویند که من برمی‌گردم و جبران خواهم کرد و همسر ایشان خیلی به این جمله دل می‌بندد ولی شهید برنمی‌گردد.
وی اضافه کرد: شهید به همه می‌گفتند تک‌خوری ممنوع. به همین جهت همه دوستان، هم‌رزمان و همسرشان بعد از شهادت گفتند ابراهیم تک‌خوری کرد و همه ما را در بهت گذاشت.
هاشمی در سخنان پایانی خود نیز بیان کرد: پرداختن به اصل خلقت واقعا نیاز است و اگر به زندگی شهید هم نگاه کنیم، می‌بینیم که اولویت زندگی شهید عشریه هم پرداختن به چیستی و چرایی و اصل خلقت است. خوب است که این اولویت را در نوشتن کتاب‌ها در‌نظر بگیریم و از کسانی که در این راه جان‌شان را فدا کردند سخن بگوییم.