دیر اما قابل‌تأمل

در ۴۵ سال از عمر تاسیس این مکان فرهنگی و هنری، کمتر نمایشگاهی را در این موزه شاهد بودیم که غرابت با هدف تاسیس موزه هنرهای معاصر داشته باشد تا بتواند نقش این مکان هنری را در گفتمان هنری کشور و در میان دانشجویان هنر بازنمایی کند. موزه‌ها در سراسر دنیا، علاوه بر مقصدی برای گردشگری و ارتقای سطح فرهنگی جامعه، مکان‌هایی هستند برای گسترش اندیشه‌ها و گفتمان‌های رایج هنر تا زمینه آگاهی‌بخشی را برای جامعه هنری و دانشگاهی هنر فراهم کند و این مهم توسط موزه‌های هنرهای معاصر صورت می‌گیرد و نمایشگاه‌های کیوریت شده و نشست‌های تحلیلی در کنار نمایش آثار، باعث شکل‌گیری چنین گفتمان‌هایی در جامعه هنری می‌شود.
دو نمایشگاه «رد پا - درنگی بر مراوده هنرمند و جهان پیرامون» و «هایپررئالیسم: از تصویر تا واقعیت» این روزها در موزه هنرهای معاصر تهران برپاست تا با نمایش آثار ایرانی و خارجی موزه هنرهای معاصر تهران، تحلیل‌های هنری در میان جریان‌های هنر مدرن و معاصر را بازخوانی کند.نمایشگاه «ردپا» در پی بازخوانی جهانی است که هنرمند از محیطش الگو می‌گیرد و آن را با تحلیل ذهنی خود در اثر بازتاب می‌دهد. این‌که هنرمند چگونه دنیا را می‌بیند و چگونه آن را با سبک هنری خود بازنمایی می‌کند، ایده شکل‌گیری این نمایشگاه است. در این مجموعه از هنرمندان صاحب‌نام خارجی و ایرانی، آثار قابل‌توجهی به نمایش درآمده تا علاقه‌مندان به هنر از میان آنها به نوع روایتگری محیط هنرمند در جهان نقاشانه‌اش را مرور کنند.
نمایشگاه «هایپررئالیسم» نیز سعی دارد تا با طرح پرسش در مورد جنبه‌های مختلف این جریان هنری که بیشتر متکی بر تکنیک است و سال‌ها این هنر مورد نقد صاحب‌نظران قرار داشت که از مفهوم و بیانگری تهی است، را پیش چشم مخاطب قرار داده تا ابعاد مفهومی و وجوه انتقادی فرهنگی ـ اجتماعی این گرایش هنری را برای مخاطبان آشکار سازد. باید به این موضوع توجه کرد که خیلی دیر موزه هنرهای معاصر تهران به خوانش چنین جریانات هنری پرداخته اما با وجود آن‌که هنوز رویکرد به هنر مدرنیستی در فضای هنری به‌ویژه دانشگاه‌های هنری ایران در جریان است و موضوع تکنیک در ارائه اثر هنری هم مورد توجه هنرمندان جوان است؛ این دو نمایشگاه می‌تواند تاثیر خوبی در آگاهی‌بخشی به جامعه و هنرجویان هنری داشته باشد تا راه را برای فعالان هنری کشور برای درگیر کردن مخاطبان هنر برای عبور از تفکر زیباشناسی صرف در تولید اثر هنری و رسیدن به مفهوم در رسانه هنر فراهم کند.
این دو نمایشگاه میزبان ۱۱۶ اثر از هنرمندان ایرانی و خارجی است که متاسفانه انعکاس قابل‌توجهی نیز در رسانه فرهنگی و هنری نداشته‌اند؛ در حالی‌که کارکردهای آموزشی این هنر می‌تواند تاثیر قابل‌توجهی بر هنر معاصر کشور داشته باشد.