نصرت عشقی نانوا

او با ساخت سریال سه‌دونگ سه‌دونگ داستان فردی به‌نام نصرت عشقی را بهانه قرار داده که سال‌هاست در یکی از محلات تهران نانوایی سنگک دارد. او به اتفاق سه پسرش مسعود، محمود و منصور آنجا را اداره می‌کند. با آمدن پرویز، شریک او در نانوایی ماجراهایی برای این خانواده پیش می‌آید. پرویز ۱۰سال قبل به ایتالیا رفته و حالا برای فروش سه‌دانگ از مغازه‌اش به ایران آمده است. احمدلو برای ساخت این اثر سراغ بازیگران شاخص و امتحان‌پس‌داده در طنز همچون زنده‌یاد سیروس گرجستانی، جواد عزتی، مرجانه گلچین و... رفت؛ بازیگرانی که همیشه با بازی در آثار طنز تلاش کرده‌اند تا خنده را بر‌لب مردم بیاورند. به‌همین‌دلیل آنها در سریال سه‌دونگ سه‌دونگ همچون کارهای قبلی‌شان از هیچ تلاشی دریغ نکردند. احمدلو نقش اول این سریال که نصرت نانواست را به شادروان گرجستانی سپرد و حالا تماشای قاب‌های ماندگار از این هنرمند باعث شده تا تداعی‌کننده خاطرات خوب مردم از ایشان باشد که تا قبل از مرگ نقش‌های بسیاری خلق کرد؛ نقش‌هایی که هرکدام از آنها رنگ‌ولعاب ویژه‌ای داشت.
او در کنار محمد کاسبی که نقش پرویز و شریکش را ایفا می‌کند، بده‌بستان‌های زیبایی در دیالوگ‌های‌شان دارند که به جذابیت کار اضافه کرده است. گرچه دیگر بازیگران این مجموعه هم موفق بودند. احمدلو در این سریال سعی کرده قاب‌های درستی از قشرهای متوسط و پایین جامعه ارائه دهد که با چه مسائلی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. درواقع می‌توان گفت خاستگاه اجتماعی این سریال، آدم‌های جنوب‌شهر است که با وجود داشتن مشکلات بسیار اما اصالت خودشان را فراموش نمی‌کنند و آدم‌های واقعی هستند. همچنین به موضوع مهاجرت هم می‌پردازد که علی‌رغم هیاهوهای بسیاری که در این زمینه وجود دارد اما در غرب خبری نیست! می‌توان گفت که نویسنده و کارگردان سعی کردند بسیار روان در این مجموعه به مفاهیم زندگی بپردازند تا مورد توجه مخاطبان قرار بگیرد. علاوه‌برآن در این سریال مخاطبان شاهد زندگی نصرت و خانواده‌اش در خانه‌ای قدیمی و سنتی هستند که تماشای این قاب‌ها همه را به خاطرات خوب گذشته می‌برد که تداعی دورهمی‌ها، مهربانی‌ها و ... است. درواقع گروه سازنده سریال سه‌دونگ سه‌دونگ سعی کردند در قالب قصه‌ای ساده و روان و به دور از پیچیدگی‌های داستانی، قصه‌ای ملموس از زندگی مردم را به تصویر بکشند و برای این کار از زبان طنز هم بهره بردند تا بتوانند خنده را بر لب مردم بیاورند تا هم تلنگرشان را به معضلات اجتماعی بزنند و هم این‌که مردم را سرگرم کنند. نشان‌دادن محله‌های قدیمی و جنوب تهران برای مخاطبان حس نوستالژی به همراه دارد. از سوی دیگر احمدلو با ساخت این اثر نخواست که فقط مردم را بخنداند، بلکه تلاش کرد تا بتواند به مشکلات آنها هم بپردازد و در لایه‌های زیرین قصه نکات و پیام‌های اخلاقی به چشم می‌خورد. در مجموع باید گفت که سادگی در مضمون و محتوای سریال شکل دلپذیری به کار داده است.