ناگفته‌های بانوی قصه‌گوی رادیو

اگر چند کلامی با او هم‌صحبت شوید، یقین می‌کنید قصه‌گویی در ذات اوست. کلامش رنگ تصویر دارد، گرم و شیرین سخن می‌گوید. نشیبا و صدایش را از سال‌ها قبل و بیشتر با برنامه‌های باسابقه رادیویی چون «شب‌بخیر کوچولو» و «گلبانگ» می‌شناسیم. امسال هم شنبه دهم تیرماه به‌مناسبت فرارسیدن سالروز برنامه شب‌بخیر کوچولو رادیو، مراسم گرامیداشت تدارک دیده است. به همین مناسبت با او که مدت‌هاست با هیچ رسانه‌ای صحبت نکرده، گفت‌وگو کردیم تا از سال‌های متمادی حضورش در رادیو بگوید.

از خودتان بگویید؟
به نام نقاش بال پروانه‌ها و سلام خدمت همه عزیزانی که احیانا صدای من را می‌شنوند یا مطالبی که در ارتباط با من هست را لطف می‌کنند و می‌خوانند؛ من مریم نشیبا بچه تهران متولد ۱۳ اردیبهشت سال ۱۳۲۵ هستم. در حال حاضر حدود ۷۷ سال دارم. دبیر آموزش‌و‌پرورش بودم و بسیار مفتخرم این شغل را داشتم و خیلی هم پز می‌دهم از این تاج الهی که از این بابت به سر دارم.

برای پذیرفتن اجرای برنامه‌های جدید چه معیارهایی دارید؟
هنوز که هنوز است دوستان کارهای مختلفی پیشنهاد می‌کنند. یک مقدار حال و احوالم تغییر کرده و مثل گذشته نیستم. آن شادابی گذشته را هم ندارم. البته سعی می‌کنم به‌خاطر مخاطبان عزیزم ناله نکنم تا کسی اذیت نشود و به‌هر حال همه اینها در طولانی‌مدت انعکاس دارد.

شما به تنهایی زندگی می‌کنید؟
در حال حاضر با مامان گلم که ۱۰۰ سالگی‌اش را پشت سر گذاشته و عزیزم امیر که ۷۵ سالش است، سه تایی با هم در منزل پدری هستیم و گاهی خواهر و برادرانم هم کمک‌حال هستند ولی در کل مامان بیشتر با من است. خودم در این شرایط سنی قاعدتا هم شاید نیاز باشد که کسی به من کمک کند ولی اوستا‌کریم لطفش همیشه شامل حالم شده است‌.

در حال حاضر چه برنامه‌هایی دارید؟
هفته‌ای یک روز چهارشنبه‌ها با گروه برنامه‌ساز گلبانگ، کار می‌کنیم؛ شیما اهدایی‌وند صدا بردار، ندا حاجی‌اسماعیلی تهیه‌کننده و جعفر دست‌انبویه که کارهای ارتباطی را انجام می‌دهد.

گلبانگ از برنامه‌های پرمخاطب رادیویی است؟
گلبانگ اگر هست، به خاطر مردم است. چون من به‌شخصه نه چیزی بلدم، نه کاری می‌توانم انجام بدهم اما عشق مردم واقعا من را کشته، یعنی مدیون‌شان هستم. احساس می‌کنم به هر نحو ممکن باید انرژی‌ام را حفظ کنم و در خدمت‌شان باشم. عزیزی هفته پیش تلفنی تماس گرفته بود و با لکنت فراوان طوری که سخت می‌شد فهمید چه می‌گوید، می‌گفت، این برای من یک دنیاست، یک سعادت است.