شاعر پروانه‌ای

او انسانی خیر است و زندگیاش را وقف امور خیر کرده است و ردپای خیر بودنش را در شعرهایش میتوان دید و احساس کرد. هر کدام ازآثار پروانی را ورق بزنی پر از حس نوع دوستی و عشق به خالق هستی است حتی در رمان و زندگینامه هم از این ویژگی دور نمیشود و فضا و زمان را با اشعاری ناب به تو میشناساند. او کلمات و واژهها را به تسخیر خود در آورده و چنان میسراید که محو در اشعارش میشوی و زمان از دستت خارج میشود. مضمون برخی اشعار ایشان بر مسائل اجتماعی مانند زندگی و حیات، مسیر و راه، مهربانی و محبت و دوست داشتن اشاره دارد اما عمدتا اشعار وی عاشقانه و ترسیمکننده مفاهیمی همانند عشق، انتظار و جدایی است. او مدیرتوسعه سرمایه انسانی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است. در برخورد او با مراجعهکنندگان نيز لطافت و مهربانی شاعرانگی را میتوان دید. تا به حال دیده نشده در رفتار و کردار ایشان کوچکترین بیاحترامی به طرف مقابل صورت گیرد به خصوص در ارتباط با دانشجویان بیشتر شنونده است تا گوینده و قبل از اینکه حرفی بزند با عمل آن حرف را بازگو میکند. همیشه پر انرژی و مشغول کار است و وقت خود را تلف نمیکند. او در مسائل و امور کاری به حواشی ایجاد شده اهمیت نمیدهد و کار را تا حصول نتیجه پیگیری کرده و در کار صبوری به خرج میدهد. حواسش به همکارانش هست و به کار تیمی اهمیت میدهد و جدیت در کار توأم با همدلی و همراهی و مهربانی با همکاران است. میشود گفت شاعر غزلسرای امروزی و سنتی است.نمیتوان گفت هیچ وقت عصبانی نمیشود همه ما عشق، مهربانی، دوستی، عصبانیت و خشونت در وجودمان نهفته است اما روش او را در عصبانیت دور شدن از فضای موجود دیدهام و بیشتر عصبانیتش هم از دلسوزیهایش نشأت میگیرد. او در حال حاضر مدیرکل نیروی انسانی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، شاعر و نویسندهای که آثارشان همواره مورد توجه نسل جوان و دانشجویان بوده و در کارگاه شعر «شبهای پروانهای» اصول شعر و موضوعات مرتبط با ادبیات را تدریس میکنند و در این کارگاه نیز اول دوست و رفیق راه است و بعد معلم و شاعر.