تهران و اسلام آباد؛ فرصت‌های پیش رو برای همکاری

جمعیت، وسعت و همسایگی و همچنین قدرت بالای نظامی از جمله ویژگی‌هایی هر دو کشور محسوب می‌شود و از این رو تلاش‌هایی زیادی صورت می‌گیرد تا میان اسلام آباد و تهران تنش بوجود آید و طبعا بروز هر گونه تنشی میان دو کشور برای هر دو خطرناک است.

این نکته را باید در نظر داشت که هر دو کشور دارای دشمنان و رقیبان سنتی هستند. هند رقیب اصلی پاکستان بشمار می‌رود و از سویی دیگر اسرائیل هم دشمنی سنتی ایران محسوب می‌شود و طی هفته‌های اخیر هم شاهد افزایش تنش میان جمهوری اسلامی و رژیم صهیونیستی بودیم. مضاف بر اینکه برای ایران رقبای منطقه‌ای دیگری هم وجود دارد.

موضوع دیگر اقتصادی است. در شرایط کنونی پاکستان به لحاظ اقتصادی وضعیت خوبی ندارد و علاوه بر اینکه جمهوری اسلامی هم سال‌ها است که درگیر تحریم است و طبعا بعد از اجرایی کردن قانون صلح قرن ۲۱ از سوی ایالات متحده ممکن است با تشدید فشار‌ها از سوی غرب مواجه شویم؛ بنابراین طبیعی است که دو دولت برای همکاری با هم در حوزه‌های مختلف اقتصادی تعاملاتی داشته باشند.

نکته دیگر اینکه هر دو کشور در نواحی مرزی با گروه‌های تجزیه طلب مواجه هستند و علاوه بر اینکه پدیده تروریسم هم از جمله مسائلی است که به عنوان یکی از مشکلات سر راه هر دو کشور وجود دارد و بنابراین همکاری در این حوزه‌ها حتما باعث ارتقای وضعیت امنیتی در نواحی مرزی میان دو کشور خواهد شد. 

 از این رو، اقتضای وضعیت جاری و همچنین مبتنی بر واقعیت‌های موجود گسترش روابط و تعاملات میان ایران و پاکستان است. مضاف بر اینکه هر دو از پیشینه تاریخی خوبی در حوزه روابط سیاسی و امنیتی برخوردارند.

طبعا گسترش روابط میان اسلام آباد و تهران بر نوع تعاملات آن‌ها با دیگر همسایگان هم تاثیرگذار خواهد بود. در واقع ایران و پاکستان مطلقا در حوزه افغانستان رقیب هم محسوب نمی‌شوند و هر دو کشور می‌توانند برای رسیدن ثبات در افغانستان با هم همکاری خوبی داشته باشند. 

نگاهی به گذشته نشان می‌دهد که ایران و پاکستان هر دو از تاریخچه درخشانی در حوزه روابط همسایگی برخوردارند و بویژه در حوزه استراتژیکی می‌توانند تعاملات خود را گسترش دهند.