مبارزی علیه فساد

شهید آیت‌ا... ابراهیم رئیسی را باید شخصیتی جامع‌الاطراف دانست که در دوران بعد از انقلاب همواره در خدمت نظام اسلامی بود. ایشان، هم مورد اعتماد امام خمینی (ره) بود و در آن دوران ماموریت‌های مهمی به ایشان واگذار شد.

علاوه بر این رهبر فرزانه انقلاب نیز به شهید رئیسی اعتماد داشتند و مسئولیت‌های خطیری مانند تولیت آستان قدس رضوی و ریاست قوه قضاییه را به ایشان سپردند. لازم به یادآوری است که آیت‌ا... رئیسی با اخلاصی که داشتند در مسئولیت‌های مختلف موفق عمل کردند و توانستند خدمات ارزنده‌ای را به کشور ارائه کنند.

 در حدود سه سالی که ایشان به‌عنوان رئیس‌جمهور فعالیت می‌کرد از نزدیک شاهد مجاهدت و دلسوزی‌های‌شان برای مردم بوده‌ام. برای نمونه در جلسات هیات دولت تاکید می‌کردند که باید نهایت تلاش برای انجام کار‌های زمین مانده و محقق‌شدن منویات رهبری انجام شود. افزون بر این، روحیه مردمداری آیت‌ا... رئیسی نیز بسیار ممتاز بود. ایشان با تواضع و فروتنی در کنار مردم شهر و روستا‌های مختلف کشور حضور پیدا می‌کردند.

 یکی از اهداف آیت‌ا... رئیسی از انجام سفر‌های استانی منظم؛ رفع کمبودها، فعال‌تر شدن مدیران و نظارت میدانی بود. در سفر‌های میدانی، ایشان تلاش می‌کرد پروژه‌های نیمه‌تمام را به سرانجام برساند و کارگاه و کارخانه‌های تعطیل و نیمه‌تعطیل احیا شوند تا به این شکل فرصت‌های شغلی بیشتری در اختیار جوانان قرار بگیرد.

 در کنار خدمات فراوان آیت‌ا... رئیسی، باید به روحیه مبارزه با فساد و عدالت‌محوری ایشان نیز توجه داشت؛ همچنین زمانی که در قوه قضاییه و ریاست‌جمهوری فعالیت می‌کردند به این موارد توجه ویژه داشتند. به همین دلیل در قوه قضاییه سند تحول قضایی را نهایی کردند و اهتمام ورزیدند تا این سند عملیاتی و اجرایی شود. در دولت نیز در آغاز کار سند تحول را نهایی کردند و از همه وزارتخانه‌ها خواستند که بر مبنای این سند فعالیت کنند و به این شکل به روزمرگی و کار‌های معمول تن ندهند.

 آیت‌ا... رئیسی به وزرا و مدیران خود تاکید می‌کرد، مسائلی را که در سال‌های متمادی تلنبار شده است، حل کنند. به عبارت دیگر ایشان دائما تلاش می‌کرد تا شرایط کشور به وضع مطلوب برسد. در واقع این ویژگی خستگی‌ناپذیر ایشان بی‌بدیل بود. به همین دلیل در روز‌های جمعه نیز به سفر استانی می‌رفت یا جلسات و پیگیری‌های لازم را انجام می‌داد. این روحیه آیت‌ا... رئیسی سبب فعال و پرکار شدن مدیران نیز شده بود. ایشان بار‌ها تاکید می‌کرد که نباید زمان را از دست داد. برای نمونه اگر قرار بود توافقی بین دو وزارتخانه انجام شود تاکید می‌کردند که بعد از جلسه توافق‌های لازم انجام شود و این مهم را به تاخیر نیندازند. علاوه بر این، ایشان از سعه‌صدر بالایی برخوردار بود و هرگز مشغول حواشی نمی‌شد. در واقع وقت خود را صرف پاسخگویی به افرادی نمی‌کرد که با اغراضی خاص مطالبی را مطرح می‌کردند. به وزرای خود نیز توصیه می‌کرد چنین رویکردی را اتخاذ کنند.