تلاش نافرجام منکوب کردن تفکر مقاومت علوی 

برغم همه این تکاپوها خلاف انتظارها در سال 1979 یک انقلاب با رویکرد علوی و شیعی در جهان شکل می گیرد که تمام متفکران دنیا از میشل فوکو، اسکاچ پل و هانتینگتون در تعریف نهضت ایران در می مانند و برخی مثل فوکو عنوان می کنند که اولین انقلاب پست مدرن در جهان شکل گرفته است. این تعبیر از آنجا ناشی می شود که تا پیش از این براساس ایده های مارکسیستی و کمونیستی و... انقلاب ها رخ می داد اما همین متفکران با توجه به نگاه های سابق خود نمی توانست این رخداد بزرگ را تفسیر و تحلیل کنند. 

بنابراین وقتی رهبر انقلاب بر این نکته تاکید دارند که تفکر مقاومت دوباره در خود سوریه سر بر خواهد آورد بدین معنا است که مقاومت از مرحله فکر و اندیشه تبدیل به گفتمان شده است و مجموعه های از وضعیت های سیاسی و کردارهای اجتماعی و نقطه عزیمت های فرهنگی و حتی سیاسی در دنیا را دربرگرفته است. 

لذا  امروز تفکر مقاومت نه در سوریه، یمن، بحرین، فلسطین، لبنان و عراق بلکه این گتفمان حتی در ایالات متحده و کشورهای غربی  هم بازتولید شده است. 

بنابراین مقاومت یک سازمان یا نظام سیاسی حکمرانی نیست که یک آرمان و نظام حکمرانی اجتماعی است و این نکته را باید مد نظر داشت.

از سوی دیگر نمی توان مقاومت را یک پروژه نامید که کارفرمایی به نام ایران  و پیمانکاران منطقه ای و جهانی داشته باشد و با رفتن زمامدارانی در سوریه و شهادت فرماندهانی در لبنان و فلسطین به پایان رسیده باشد. 

اگر مقاومت را یک گفتمان، فرایند و آرمان بدانیم اساسا این فرع بر جغرافیای سیاسی و ژئوپلتیکی است و این گتفمان خود را در اشکال مختلف بازتولید خواهد کرد. ما در دوران جنگ سرد نیستیم که رهبران پیمان ناتو و پیمان ورشو، جهان را به دو بلوک تقسیم کنند و هر کس بر نظم ناعادلانه جهان شورید در دیکتاتوری دموکراسی غرب یا استبداد کمونیستی شرق او را خفه کنند.

امروز ملت ها سفره خود را از حکومت ها جدا می کنند و در همین منطقه غرب آسیا خواهیم دید که راه ملت ها از حکومت ها جدا خواهد شد و اتفاقا در خصوص سوریه براساس تحلیل تاریخی و اجتماعی رهبر انقلاب و همچنین مبانی جامعه شناسی در می یابیم که مردمان این کشور همواره با بنیادگرایی دینی مقابله کردند و به جهت قرابت های مذهبی و تجریبات چند دهه اخیر خواهیم دید که جریان بنیادگرایی اساسا در روسیه ریشه نخواهند دواند و همین الان هم شاهدیم که محمد جولانی با اینکه آدم رادیکالی است در فضای اجتماعی تلاش می کند ژستی دموکراتیک بخود می گیرد و اتفاقا بر عناصری مثل آبادانی، وحدت ملی و تمامیت ارضی در سوریه تاکید می کند که همه  اینها عنصرهای بازتولید کننده و مقوم ملیت هستند. 

بنابراین تا الان تفکر مقاومت، پیروز میدان است و اگرچه در تظاهرات بیرونی ما شاهد قبض و بسط هایی به لحاظ سیاسی هستیم اما نباید تقلیل گرایانه موضوع مقاومت  را در حد تغییر زمامداران بدانیم.