چرا طرح ترامپ برای انتقال مردم غزه «احمقانه» است؟

سؤال اینجاست چطور می‌شود مردمی که نزدیک به دو سال در یک جنگ پایداری نشان دادند و زیر بمباران‌ها و فشارهای اسرائیل مقاومت کردند و حاضر نشدند سرزمین خود را ترک کنند با وعده‌های ترامپ که نیت شوم آن هم بر هیچ فلسطینی پوشیده نیست، اعتماد کنند؟! بنابراین واضح است که این طرح به جایی نمی‌رسد و دنیا نیز در برابر آن موضع می‌گیرد. طرح چنین موضوعی با چنین پیش‌فرض‌هایی معنایی جز حماقت ندارد. 

در تعریف حماقت می‌توان گفت زمانی که فردی مطلبی را مطرح کند که امکان تحقق نداشته باشد و بخواهد به‌خاطر آن هزینه بپردازد کاری بی‌فایده و احمقانه است. از سوی دیگر ترامپ چیزی را می‌بخشد که متعلق به خودش نیست و این کار نیز به‌نوعی حماقت محسوب می‌شود.

این طرح نه‌تنها از نظر اخلاقی و حقوقی غیرقابل دفاع است، بلکه از جنبه‌های عملی و سیاسی نیز با چالش‌های جدی روبه‌روست. 

طرح ترامپ برای انتقال اجباری مردم غزه، به‌وضوح نقض حقوق‌بشر و حقوق بین‌الملل است. براساس قوانین بین‌المللی، هیچ کشور یا فردی نمی‌تواند بدون رضایت مردم، اقدام به جابه‌جایی جمعیت‌ها کند. این اقدام نه‌تنها غیراخلاقی است، بلکه می‌تواند به‌عنوان یک جنایت جنگی یا جنایت علیه بشریت تلقی شود.

 مردم غزه حق دارند در سرزمین خود زندگی کنند و هرگونه جابه‌جایی اجباری بدون رضایت آنها، نقض آشکار این حق است.

هیاهوی رسانه‌ای 

ترامپ در طرح خود، از انتقال مردم غزه سخن می‌گوید، درحالی‌که هیچ مالکیت یا حقی نسبت به این سرزمین ندارد. غزه نه بخشی از خاک آمریکاست و نه تحت حاکمیت آن. بنابراین، طرح ترامپ فاقد هرگونه پایه حقوقی و قانونی است. این طرح بیشتر شبیه به یک ادعای نمایشی است که هدف آن، نمایش قدرت و ایجاد هیاهوی رسانه‌ای است.
البته باید گفت ترامپ اصلا دنبال پایه حقوقی نیست، بلکه در ذهن خود این‌گونه ترسیم کرده که آمریکا طی دو دهه گذشته به‌طور خاص تضعیف شده و تاکید دارد که این کشور از دوره اوباما افول را تجربه کرده است. 

او گمان می‌کند راه‌حل افولی که برای آمریکا طی نزدیک به ۵۰ سال اتفاق افتاده با یک سلسله‌اقدامات نمایشی قدرت‌مآبانه قابل اصلاح است و طرح بی‌محابای یک‌سری ادعاها و موضوعات به آمریکا قدرت خواهد داد اما شاهد هستیم که در برابر هر ادعای نادرست ترامپ موجی از مخالفت با او در سطح بین‌المللی شکل می‌گیرد که نشانه قدرت و همراهی کشورهای دیگر با آمریکا نیست.
 
چالش‌های عملی 

همچنین غزه یکی از متراکم‌ترین مناطق جهان از نظر جمعیت است و انتقال بیش از دومیلیون نفر به مکانی دیگر، نیازمند منابع عظیم مالی، لجستیکی و زمانی است. با توجه به بحران‌های سیاسی و اقتصادی جهان امروز هیچ کشوری حاضر به پذیرش این تعداد زیاد از مردم نیست. حتی اگر چنین طرحی اجرایی شود، مشکلات اسکان، امنیت و معیشت این جمعیت، غیرقابل حل خواهد بود.

در نهایت، اگر فرض کنیم که طرح نادانانه ترامپ واقعا به مرحله اجرا درآید، با چالش‌های عملی زیادی مواجه خواهد شد. جمعیتی که در این بحث مورد نظر ترامپ قرار دارد، تنها ساکنان غزه نیستند. حدود 7.5 میلیون فلسطینی در داخل سرزمین‌های اشغالی و مناطق غیراشغالی زندگی می‌کنند. درواقع، 7.5 میلیون نفر در چه کشوری و در چه بخش‌هایی اسکان دارند؟ شاید در جنگ بشود آوارگان را به شکل موقت اسکان داد مثل جنگ سوریه که نزدیک به نزدیک شش‌میلیون نفر آواره و مجبور به خروج از کشورشان شدند، ولی این خروج و اسکان موقت بود و مسلما چنین چیزی به شکل دائم قابل اجرا نیست. 

واکنش بین‌الملل 

طرح ترامپ با مخالفت گسترده جامعه بین‌المللی نیز مواجه شده است. سازمان‌هایی مانند سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و سازمان‌های حقوق‌بشری، به‌شدت با جابه‌جایی اجباری جمعیت‌ها مخالفند. این طرح نه‌تنها حمایت بین‌المللی ندارد، بلکه می‌تواند به تشدید تنش‌ها در خاورمیانه و بی‌ثباتی منطقه‌ای منجر شود.

طرح ترامپ به‌جای حل ریشه‌ای مشکلات، تنها یک راه‌حل موقت و سطحی ارائه می‌دهد. بحران غزه ناشی از سال‌ها محاصره، جنگ و بی‌عدالتی است و انتقال مردم بدون حل این مسائل، تنها مشکل را به جای دیگری منتقل می‌کند. این طرح نه‌تنها به صلح و ثبات کمک نمی‌کند، بلکه می‌تواند به تشدید بحران‌های موجود منجر شود.

راه‌حل واقعی برای بحران غزه، پایان‌دادن به محاصره، احترام به حقوق مردم فلسطین و تلاش برای یک راه‌حل دوجانبه و عادلانه است.