پرهیز رسانه ملی از ورود به حاشیه‌سازی‌ها

یک فعال دیگر رسانه‌ای هم معتقد است: «همون‌جوری که بابت توهین وعملکرد اشتباه صداوسیما به برادران اهل‌سنت فوری عمل کردید، اگه تو این مورد (پایکوبی شب شهادت) هم صراحتا عمل شد، برادریتون ثابت میشه!» این تقابل‌ها درچند روز اخیر همچنان ادامه دارد وحتی حادثه بندر شهید رجایی هم برخی را از توهین به رسانه ملی و تسویه‌حساب‌های شخصی بازنداشت.
درحالی‌که برخی کاربران فعال نوشتند: «الحمدلله صداوسیما با توهین‌کنندگان به اهل‌سنت به‌سرعت برخورد کرد، ولی حواسمون باشه چه کسانی با زدن توییت و پخش فیلم لجن‌پراکنی می‌کنند؛ همون‌هایی که تو بزنگاه به نظام لگد زده و بعضا خیانت کردند...». برخی افراد با کارنامه‌های درخشان! همچنان به تخریب‌های خود ادامه دادند و مثلا از این‌که صدا و سیما اعلام عزای عمومی نکرده است! انتقاد کرده‌اند.  
این تخریب‌ها بی‌توجه به این‌که اعلام عزای عمومی برعهده رسانه‌ملی نیست و باید در سطوح بالاتری تصمیم‌گیری شود، نشان از عمق اندک اندیشه و اطلاعات‌عمومی نویسندگان آن دارد. در نگاهی گسترده‌تر شاید با خودمان بگوییم نمی‌شود از کسانی که در ایکس یا سایر شبکه‌های اجتماعی فعالیت می‌کنند، لزوما انتظار نظرات کارشناسانه‌تری داشته باشیم، اما این انتظار را حتما می‌شود از روزنامه‌نگاران و رسانه‌های کثیرالانتشار داشت.  
چه این‌که روزنامه «جمهوری اسلامی» در صفحه اول خود نوشت: «هرکسی خیرخواه ایران باشد، قطعا خیرخواه رسانه‌ملی ایران هم خواهد بود. این خیرخواهی به این دلیل است که رسانه‌ملی زبان کشور و ملت است و نقش زبان در تأمین همه‌جانبه منافع بدن از بالاترین و تأثیرگذارترین نقش‌هاست. به خاطر همین نقش مهم است که هر جمعی با هر ابزاری به قدرت دست پیدا کند، قبل از هر چیز سراغ رسانه‌ملی می‌رود تا حضور خود در قدرت را با استفاده از آن اعلام کند.  
به عبارت روشن‌تر، رسانه‌ملی مهم‌ترین ابزار برای اعلام موجودیت حکومت‌ها و دولت‌ها و اصحاب قدرت است.» نویسنده البته به این نکته توجه نکرده است که رسانه‌ملی در ایران فقط‌وفقط در مسیر اهداف نظام مقدس جمهوری اسلامی گام برمی‌دارد و دولت‌ها را در این چهارچوب به رسمیت می‌شناسد. ضمن این‌که قدرت اصلی را بعد از خداوند، متعلق به مردم می‌داند و از حیثیت آن مراقبت می‌کند.
   
پایبندی به قانون اساسی
نویسنده این مطلب ادامه داده است: «در بسیاری از کشور‌ها رادیوتلویزیون در انحصار دولت‌ها و حکومت‌ها نیستند، بلکه علاوه بر دولت‌ها و حکومت‌ها افراد، احزاب، جمعیت‌ها و بعضی از مؤسسات هم رادیوتلویزیون‌های اختصاصی خودشان را دارند و به‌عنوان بخش خصوصی از این رسانه پرنفوذ استفاده می‌کنند. این کشور‌ها با برخورداری از رادیوتلویزیون‌های خصوصی امکان بیشتری برای آگاهی‌بخشی به مردم و هدایت افکارعمومی دارند.» باید به نویسنده مطلب مذکور یادآور شد که این انحصار به قانون اساسی برمی‌گردد و مردم پای صندوق‌های رأی نمایندگان خودشان در مجلس خبرگان قانون اساسی را انتخاب کرده‌اند.  
 
مدیران لایق و مجرب
نویسنده مطلب به گزاره اشتباه دیگری نیز اشاره کرده و نوشته است: «باید وضعیت رسانه‌ملی با نگاهی عمیق در نظر گرفته شود و با برخوردی جدی و قاطع به آن سروسامان داده شود.» این البته مطالبه اصلی شخص رئیس سازمان صداوسیما هم بوده و نگاهی به موضع‌گیری‌های دکتر پیمان جبلی نشان می‌دهد که زودتر از هر مقامی نسبت به اتفاقات اخیر واکنش نشان داد و دستور پیگیری جدی صادر کرد. سازمان صداوسیما هم فراتر از این مرز حرکت کرد و برای شفاف‌شدن موضوع، پای قوه قضاییه را هم به میان آورد و از این دستگاه حاکمیتی خواست که موضوع را ریشه‌یابی کند؛ کاری که بسیاری از مدیران راضی به آن نمی‌شوند و تلاش می‌کنند موضوعات را داخل مجموعه خود حل‌وفصل کنند. خط انتقاد‌های غیرکارشناسانه از اتفاقات اخیر در رسانه ملی البته به این روزنامه محدود نشد و چند روزنامه دیگر که مجموع تیراژ بسیار پایین و محدودی دارند نیز تلاش کردند از فرصت استفاده کرده و خدمتگزاران‌شان در رسانه‌ملی را بنوازند! کاش دست‌اندرکاران این رسانه‌ها به اندازه این کاربرشبکه‌های اجتماعی ازسوادرسانه‌ای برخورداروبه این نکته واقف بودندکه: «وقتی رسانه‌ای خودش اشتباهشو می‌پذیره، عذرخواهی می‌کنه و اقدام درست انجام می‌ده، یعنی مسئولیت‌پذیره. صداوسیما نشون داد که کنار مردمه. نباید بذاریم دشمنای وحدت از یه اشتباه، تفرقه بسازن ...».