با حکم معاون صدای رسانه ملی؛
کوچک‌زاده در پاسخ به سؤالات میثم رشیدی مهرآبادی، دبیر گروه رسانه روزنامه جام‌جم بیش از هر چیز به فضای باز رسانه‌ملی و شبکه رادیویی تهران در بیان مطالبات و دغدغه‌های مردم اشاره و تصریح کرد که با همکارانش تلاش می‌کند از تمام ظرفیت رسانه برای مطالبه‌گری، بهره ببرد و گامی در مسیر حل مشکلات کشور بردارد. برنامه «دور یک میز» از رادیو تهران که هر روز ساعت 12:30 پخش می‌شود نمونه‌ای از این برنامه‌هاست.
متن کامل این گفت‌وگو، اینک پیش‌روی شماست.
برای کار در رادیو باید عاشق بود. وقتی این ویژگی را در خود جست‌و‌جو می‌کنید به چه دریافتی می‌رسید؟ حضور در بدنه رادیو چقدر در عملکرد شما به‌عنوان مدیر شبکه تأثیرگذار بوده است؟
در رادیو بیشتر از سایر معاونت‌های حوزه پیام در سازمان، مدیران شبکه‌ها تجربه کار در این رسانه را دارند و معمولا در رادیو حضوری مستمر داشتند، از بدنه صدا هستند و از بدنه بالا آمده‌اند. وضعیت رادیو از جهات بسیاری خوب است. نیروی انسانی با سواد، متعهد و کار بلد، نظام برنامه‌سازی منسجم، تهیه‌کنندگان مسلط و خلاق و پای کار داریم که عموما دغدغه‌مند هستند. خلاقیت، ابتکار و نوآوری در سطح بالایی است و حس همراهی و فضای صمیمیت در رادیو یک وجه ویژه به این بخش از رسانه اعطا کرده است. بنابراین اهالی رادیو، عاشق کار و اهداف و مأموریت‌های خود هستند. اگر صدا می‌ماند و ماندگار می‌شود از نفحات این‌گونه انسان‌های خلاق و عاشق این حرفه است.
از طرفی دیگر، طرح و برنامه‌ریزی رادیو منسجم‌تر عمل می‌کند. در رادیو تنوعی از شبکه‌ها با مأموریت‌های مختلف وجود دارد. هیچ حوزه‌ای مغفول نیست و شبکه‌ها براساس تقسیم‌بندی به صورت اختصاصی، عمومی و تخصصی کار می‌کنند و موازی‌کاری و تداخل مأموریت‌ها یا اصلا نیست یا به حداقل رسیده است. طبیعی است که در چنین شرایطی نیرویی که در رادیو کار می‌کند به نیرویی ورزیده، خبره و متخصص تبدیل می‌شود.
بحث آموزش هم حتما در این بین، جایگاه مهمی دارد.
آموزش در رادیو اهمیت دارد و دوره‌های آموزش مستمر برگزار می‌شود. چه در حوزه فرم، چه در ساختار و قالب و چه در حوزه رویکرد و محتوا؛ همواره بدنه به‌روز می‌شود، مسلح است و دست خالی نمی‌ماند. این وضعیت به‌روز بودن چه در مدیران ارشد و میانی و چه در حوزه برنامه‌سازی دیده می‌شود. دوستان ما در شبکه‌های ایران، جوان، سلامت، تهران، گفت‌وگو و فرهنگ تا ورزش، قرآن، اقتصاد و سایر شبکه‌ها رسالت و مأموریت خود را می‌دانند؛ مخاطب‌شان را می‌شناسند و با زبان و ادبیات آنها ارتباط خوبی برقرار کرده‌اند و به‌راحتی می‌توانند کار کنند. لذا؛ این اتفاق که برنامه‌سازی از سرویس اقتصادی وارد سرویس سیاسی یا از سرویس علمی به سرویس سیاسی وارد شود در رادیو به این شکل رخ نمی‌دهد. جابه‌جایی در رادیو حداقلی است و موازی‌کاری در کمترین وجه خود را ظاهر ساخته است. این نظم با اضافه‌شدن خلاقیت و ابتکار موجب پیشرفت می‌شود، زیرا برون‌داد و اثرگذاری بالاتر شده است.
رد پذیرش دیدگاه‌های مختلف در برنامه‌های شبکه تهران دیده می‌شود. برنامه «دور یک میز» که به‌صورت تصویری نیز قابل مشاهده است ترکیب جذابی دارد و از مهمانان شاخصی دعوت می‌کند. سطح و نحوه پرسشگری در برنامه‌های شبکه تهران چگونه تعیین می‌شود؟
در رادیو برای ورود به بسیاری از سوژه‌ها جسارت لازم وجود دارد و فضا در حوزه‌های مختلف بازتر بوده و رادیو این امکان را به ما داده است. شبکه‌ها لکنت‌زبان ندارند و پرسشگرانه در پی رفع نیاز‌ها، دغدغه‌ها و مطالبات هستند. از این رهگذر ما هم در بستر رویکرد «گفت» و «گو» به‌عنوان یک نیاز سیاسی و اجتماعی در جامعه مخاطب برای تبیین امور، در بسط این وضعیت خود را واجد رسالت می‌دانیم. در نتیجه با شناسایی نظام مسائل استانی و ملی و کوشش برای آگاهی‌بخشی اجتماعی و روایت دقیق و درست از واقعیت‌ها و تشخیص صحیح اولویت‌ها، به وسط این میدان، آمده‌ایم. از این جهت ما باید بدانیم جامعه و مخاطب خاص شبکه ما امروز به چه چیزی نیاز دارد؟ وگرنه می‌توان ده‌ها برنامه پر کرد که هیچ‌کسی از آن بهره‌ای نبرد.
بنابراین، اگر موضوع و زاویه دید ما نسبت به آن سوژه مسأله‌محور باشد، برنامه‌ای که ساخته می‌شود قابل استفاده است. گاهی موضوع درست انتخاب می‌شود، ولی موضع شفاف نیست. دعوت از نمایندگان طیف‌های مختلف، پذیرش دیدگاه‌های مختلف، کار کردن با افکار و اندیشه‌های متفاوت و شکل‌‌گیری تضارب آرا حتی به‌طور نسبی بسیار مؤثر است. مخاطب هوشمند امروز این نکته را می‌فهمد. از این زاویه، مدیر یک رسانه نمی‌تواند و نباید محافظه‌کار باشد. اگر مدیر یک رسانه جسارت نداشته باشد، آن رسانه خنثی خواهد بود ولی ما نمی‌توانیم و نباید در شرایط فعلی رسانه خنثی داشته باشیم. رسانه خنثی، رسانه نیست! ما نیاز داریم تا در بستر رسانه‌های مختلف، روایت صحیح از رخدادها و گفتمان‌ها را ارائه دهیم؛ قطعا این کار با خودسانسوری مخرب قابل اجرا نخواهد بود. به‌همین دلیل تمام اعضای تیم رادیو تهران با توجه به مجوزهای خود، از آزادی عمل و فرصت اجرای ابتکارات بهره‌مند هستند. این فرصت هدفمند است، یله و رها نیست و براساس اتاق فکر‌های طراحی شده برای برنامه‌ها، در اختیار دوستان ما قرار می‌گیرد. این‌طور نیست که یکی بخواهد از این فرصت استفاده کند و دیگری نخواهد. کار ما به‌طور هدفمند و زیر نظر مدیریت پیش می‌رود و این مدیریت نباید محافظه‌کار باشد.
خطوط قرمز کار در رادیو چطور تعیین می‌شود؟
ما خطوط قرمز نداریم این محدودیت ساخته و پرداخته ذهن ماست. البته رعایت اصول، هنجارها و ارزش‌های دینی و اجتماعی امری ضروری است اما سانسور و سکوت در حوزه رسانه با توجه به محیط امری ناممکن است که به کوچ مخاطب منجر می‌شود. برهمین اساس، در مدیریت جدید براساس اسناد تحول سازمان خطوط سبزی داریم که به آن نرسیده و نپرداخته‌ایم. ما خطوط قرمز را بهانه می‌کنیم برای انجام ندادن بسیاری از کارها، سوژه‌های زیادی وجود دارد که به آنها ورود نکرده‌ایم. خطوط قرمز به بهانه‌ای برای ترک فعل و عدم ورود به بسیاری از موضوعات تبدیل شده است.
مخاطب امروز سبد رسانه خود را براساس شاخص‌های متنوعی تعیین می‌کند. از جذابیت فرم، محتوا و ساختار گرفته تا بسیاری از مسائل. مخاطب امروز بسیار هوشمند است چون دسترسی‌های فراوانی به اخبار، اطلاعات و تحلیل‌های متفاوت دارد. کار کردن برای این مخاطب سخت شده است. ما برای طراحی یک برنامه رادیویی باید ساعت‌ها وقت بگذاریم. چرا که می‌دانیم مخاطب کیست؛ برای او احترام قائلیم و می‌دانیم که به کار درجه2 و 3 و 4 نیاز ندارد.
من برای دوستان جمله‌ای به کار می‌برم و می‌گویم: در کاری که می‌خواهید انجام بدهید تصور و پیش‌فرض اولیه این باشد که مخاطب‌تان 80 درصد اطلاعات را دارد و شما باید برای ارائه 20 درصد باقیمانده تلاش کنید. این هم صددرصدی نیست و ممکن است مخاطبان 20درصد را از منبع دیگری کسب کرده باشند و همین کار ما را سخت‌تر می‌کند. مخاطب ما مقدمه و کلیات نمی‌خواهد این موارد برایش بدیهیات است. اگر بتوانیم مخاطب را در مورد آن 20درصد راضی کنیم موفق بوده‌ایم وگرنه وقت خود و مخاطب را تلف کرده‌ایم.
گاهی مخاطب ما دیدگاه‌هایی مطرح می‌کند که فراتر از دیدگاه کارشناسی است که به برنامه دعوت شده. دیدگاه‌هایی جذاب‌تر و حتی بهتر و ما برای چنین مخاطبی کار می‌کنیم و برنامه می‌سازیم. تیم طراحی برنامه و تیم برنامه‌ساز ما امروز کار سخت‌تری دارند. این کار زمانی ساده‌تر از این بود اما امروز حتی وقتی می‌خواهیم برای کودکان برنامه بسازیم، خلاقیت، دقت و ظرافت بیشتری می‌خواهد کار به آن سادگی که گمان می‌شود نیست.
به نظر می‌رسد در رادیو محدودیت فرم در برنامه‌سازی احساس می‌شود. با توجه به سابقه برنامه‌سازی شما در رادیو، چگونه می‌شود به شکل برنامه‌سازی تنوع داد؟
محدودیت همیشه وجود دارد به‌ویژه که در رادیو فقط صدا دارید و چیز دیگری وجود ندارد. صدای مهمان، کارشناس برنامه، مجری، گزارشگر، مردم یا صدای موسیقی و جز این چیزی نیست. در نگاهی تقلیل‌گرایانه از افکت هم استفاده می‌کنیم. هرآنچه از این به‌بعد می‌بینیم رویکردی است که وارد این فرم‌ها و قالب‌ها می‌شود.
می‌توان میزگردی داشت با دو آیتم و دو نریشن در ابتدا و انتها و با پخش صدای شاهدی در میانه برنامه، برنامه‌ای ترکیبی ساخته‌‌اید. دیگر اسم این برنامه میز گرد نیست همه چیز تلفیق است و با تلفیق چند فرم و قالب یک فرم جدید ارائه می‌کنید.
امروز تنوع ساختارها و قالب‌ها را داریم. مستند 7 تا 8 گونه مختلف دارد. مستند روایی، محض، گزارشی، پرتره، ترکیبی و... برنامه‌های ترکیبی، برنامه‌های نمایشی، ساختار میزگرد و گفت‌وگو نیز به همین صورت است. گاهی فرم برنامه گفتار محور است و یک نفر صحبت می‌کند و برنامه مجری مؤلف است. گاهی موضوع ممکن است تبیینی باشد و دو نفر با هم گفت‌وگو می‌کنند یا فرم مناظره که چند نفر به ارائه نظر می‌پردازند. گاهی برنامه‌ای مجله‌ای تدارک می‌بینیم و گاهی برنامه‌ای ترکیبی و چند فرم ساخته می‌شود. همه این کارها تلفیقی است. مرحله با اهمیت انتخاب موضوع است که کدام‌یک از این ظرف‌ها و قالب‌ها پیام مورد نظر را بهتر منتقل می‌کند و اثرگذاری بهتری دارد. درباره برخی موضوعات فرم مسابقه در برخی فرم طنز و بعضا نمایش بهتر جواب می‌دهد. برخی محتوا‌ها نیز باید وارد قالب گفت‌وگو یا برنامه‌ای مستند شود. از یک‌سو می‌توان گفت محدودیتی وجود دارد، اما با ورود به این حوزه و آشنایی بیشتر با تنوع فرم‌ها و قالب‌ها، متوجه می‌شویم که این محدودیت‌ها قابل رفع هستند. انواع مختلف فرم‌ها، قالب‌ها و ساختارها در اختیار ما قرار دارد که قابل استفاده در تولیدات متنوع از جمله تولیدی‌های ثابت و برنامه‌های زنده است.
اما ضمن تاکید بر اهمیت فرم، اساس تولید در رسانه بر محتواست. می‌توانیم مناظره‌ای در استودیویی شکیل تهیه کنیم و هزینه آنچنانی برای دکور‌های حجیم کرده باشیم و هیچ‌کسی این مناظره را نبیند ولی گفت‌وگوی دو نفر مقابل یک دوربین ساده دیده شود و مورد استقبال هم قرار گیرد. فرم و قالب نقش مهمی در تأثیرگذاری و انتقال پیام دارند. استفاده از قالب مناسب نه‌تنها هنر ویژه‌ای می‌طلبد، بلکه به دیده‌شدن و موفقیت برنامه نیز کمک زیادی می‌کند. ولی اگر حرف ما، حرف درست و حسابی باشد مثل رودخانه‌ای جاری مسیر خود را پیدا خواهد کرد. با این حال رویکرد تقویت اشکال برنامه‌سازی در معاونت صدا امری جدی شده است. پنج سالی است که در معاونت صدا جشنواره‌ای با نام «پژواک» با رویکرد برنامه‌های مستند به راه افتاده است که هدفش تقویت و بالابردن تعداد و حجم برنامه‌های مستند در جدول پخش است. چون به این جمع‌بندی رسیده‌اند که این فرم و قالب در انتخاب مفاهیم بهتر جواب می‌دهد. این نتیجه دیده‌شده که هرچه مباحث زنده‌تر، به‌روز‌تر، مستند‌تر و تخصصی‌تر باشد مخاطب استقبال بیشتری دارد.
گاهی در رادیو مقاومت و رادیو انقلاب، باند صوتی مستندی تلویزیونی با اصلاحاتی پخش می‌شد و چقدر ارتباط گرفتن با آن محتوا از طریق رادیو دلنشین‌تر بود... درباره استفاده از مستند‌های تلویزیونی در رادیو چه نظری دارید؟
مستند محتوایی است زمان‌بر در تولید و اتفاقی است که یک‌بار از صدا و تصویر شاهدی استفاده کرده و سند است. شاید دیگر به آن شاهدان دسترسی نداشته باشیم. من برای تهیه یک مستند از تمامی آرشیو‌هایی که می‌تواند به من کمک کند استفاده می‌کنم. برخی برنامه‌های مستند تلویزیونی و اسناد آرشیوی قابلیت تبدیل‌شدن به برنامه رادیویی را دارند و با حداقل بازتولید و بازسازی رادیویی به‌وسیله تهیه‌کننده‌ای حرفه‌ای، قابل پخش خواهند بود.
با توجه به محدود بودن منابع مالی، مدیریت در رادیو با چه چالش‌هایی دست و پنجه نرم می‌کند؟
متأسفانه منابع مالی رادیو همیشه محدود و کم بود. البته در سال‌های اخیر با کمک ریاست محترم سازمان و پیگیری‌های‌های معاون محترم رادیو اتفاقات خوبی رخ داده است. با توجه به همین منابع مالی تعهدات تولید شبکه‌ها برنامه‌ریزی می‌شود. شکی نیست که هزینه تولید در رادیو به‌مراتب پایین‌تر از هزینه تولید در سیماست اما منابع اختصاصی به رادیو بسیار محدود است و گاهی کل بودجه سالانه از برخی برنامه‌های سیما کمتر می‌شود. با همین منابع محدود هم می‌توانیم موضوعات، اولویت‌ها و نظام مسائل را در فرم‌های متنوع رادیویی مدیریت کنیم. نمی‌توانیم 24 ساعته نمایش تولید و پخش کنیم، نمایش هزینه‌بر است و از انتخاب سوژه تا نویسندگی و انتخاب بازیگر تا ضبط و تولید به نسبت دیگر برنامه‌های رادیویی در فرم ترکیبی هزینه بالاتری دارد. از سویی نمی‌توان تمام برنامه‌ها را ترکیبی دید باید تلفیقی از تمام ساختارها و قالب‌ها را در کنار ردیفی از موضوعات و سوژه‌ها به کار برد. باید به تمام موضوعات بپردازیم و از تمام ساختارها استفاده کنیم. با وجود این ما تلاش و اقدام خود را محدود به بودجه نکرده‌ایم. رسالت داریم تا در بستر روایتگری از واقعیت‌های جامعه همواره در خاکریز اول باشیم و با همین وضع موجود همواره با بهره‌وری بالا اقدام می‌کنیم اما حمایت و تقویت مالی رادیو یک مطالبه و نیاز جدی است.
در رادیو شنوندگان، شبکه را انتخاب می‌کنند؛ با این انتخاب، آنها به صورت ثابت و ادامه‌دار شنونده شبکه‌ای مثل رادیو تهران هستند. آیا این وضعیت کار مدیران شبکه‌های رادیویی را سخت‌تر نمی‌کند؟
حرف شما را قبول دارم ولی تئوری‌های ارتباطات می‌گوید امروز مخاطب از یک شبکه فراتر رفته و در حالتی خوشبینانه یک‌و‌نیم شبکه و حداقل بالاتر از یک شبکه را انتخاب می‌کند. مخاطب در تلویزیون برنامه را انتخاب می‌کند و در هر شبکه‌ای فقط به‌دنبال همان برنامه است. یکی برنامه‌های ورزشی شبکه‌ها را انتخاب می‌کند و دیگری سریال‌ها را در شبکه‌های مختلف دنبال می‌کند. در رادیو کسی که رادیو جوان یا رادیو تهران را دنبال می‌کند به‌ندرت پیش می‌آید که موج رادیو را عوض کند. مخاطبان دغدغه‌های مختلف دارند، دغدغه سلامت، اقتصاد، تحلیل‌های سیاسی و... اگر بدانند که در معاونت صدا 14 شبکه رادیویی با 14 مأموریت متفاوت وجود دارد، طیف گسترده‌ای از مخاطبان درگیر خواهند شد. از این جهت رادیو و بالطبع رادیو تهران، این ظرفیت را ایجاد کرده که هیچ موضوعی برای هیچ مخاطبی بدون پاسخ نماند.
با توجه به این رویکرد چه مخاطبانی را شنونده شبکه تهران می‌دانید؟ این شبکه رادیویی به چه نیازهایی از مخاطبان پاسخ می‌دهد؟
هدفی که برای رادیو تهران طراحی کردیم این است که به رسانه شنیداری مرجع برای شهروندان تهرانی تبدیل شویم. رسیدن به این هدف به مقدماتی نیاز داشت. اولویت اول شناسایی نیاز‌ها، نظام مسائل، مطالبات و دغدغه‌های شهروندان تهرانی بود. اگر در شناسایی این چالش‌ها و مطالبات موفق بودیم در ادامه کل شهروندان تهرانی جامعه هدف ما خواهند بود. مخاطبی که نیاز خود را از این مسیر بشنود، به ما اعتماد کرده و با رادیو تهران ارتباط برقرار می‌کند.
اگر رادیو تهران مطالبه‌گر، پرسشگر و مسئولیت‌پذیر باشد مخاطبان به آن مراجعه می‌کنند. زمانی می‌توانید مطالبه و پرسش کنید که مشکل و سؤال را بدانید. اگر این اتفاق بیفتد، اتفاق دوم هم رخ می‌دهد و تبدیل به رسانه‌ای تعاملی، خواهید شد. باید از مسئول بخواهیم که به پرسش شهروندان جواب بدهد. این اتفاق شدنی است و رخ خواهد داد. تقویت رویکرد تعاملی و خروج شبکه از رویکرد یکسویه نیاز امروز تهران است. تهرانی با همه فرصت‌ها و چالش‌ها و رنگین‌کمانی از اقوام و فرهنگ‌ها، نیاز است تا در بستر یک رویکرد تعاملی دیده شود و مبتنی بر اقتضائات و ذائقه مخاطبان تولیدات رادیویی شکل بپذیرد؛ ما در پی این واقعیت هستیم.
شبکه تهران را شبکه‌ای استانی می‌بینیم ولی مشکلاتی که در تهران وجود دارد دارای ابعادی ملی است.
ما سهم ملی بودن و سهم تهران را جدا می‌کنیم. اگر این‌طور نگاه کنیم تمام شبکه‌های رادیویی می‌توانند مأموریت‌های یکدیگر را به دوش بکشند. رادیو ایران ملی و سراسری است و می‌تواند همان‌طور که به سیستان‌و‌بلوچستان می‌پردازد به تهران هم بپردازد اما ما رادیو تهران هستیم. در بستر رسالت، تخصص و اهداف‌مان، بیشتر برنامه‌های مرتبط با شهر و استان تهران است اما می‌دانیم که تهران به‌عنوان پایتخت ایران اسلامی تمام چالش‌ها، مشکلات و دغدغه‌هایش سرریز کرده و بعدی ملی می‌یابد. لذا شناسایی این مسائل بخشی از حل مسأله است. ما حل مسأله را اصل می‌دانیم. دغدغه‌ها و مطالبات را بدون روتوش به بحث می‌گذاریم و مسئول را پای تریبون رادیو تهران می‌آوریم. اگر مسئول بیاید و این ارتباط برقرار شود و دغدغه‌های مردم را بشنود، اعتماد شکل می‌گیرد. اگر مردم صدای خود را بشنوند به همراهی‌شان استمرار می‌بخشند.
با توجه به این رویکرد حل‌المسائلی رادیو تهران که فرمودید، آیا این شبکه رسالت خود را از مطرح‌کردن مسائل، پیگیری تا حل مسأله قرار داده است؟
اولویت ما حل مسأله است و اگر این نباشد با طرح چالش و مشکل هیچ دردی از هیچ‌کسی دوا نخواهد شد. با طرح مسأله صرف، نه مطالبه مردم پاسخ داده می‌شود و نه کمکی به مسئولان خواهد شد. باید پل ارتباطی بین مردم و مسئولان را بنا کنیم. با تکیه بر نظام کارشناسی و فرهیختگانی تهران یا بهتر بگویم کشور، باید برای این مسائل راه‌حل ارائه کنیم وگرنه نمی‌توانیم خود را رسانه‌ای مسئولیت‌پذیر معرفی کنیم. رسانه مسئولیت‌پذیر شاخص‌های متعددی دارد که باید پایبند به اساسنامه خود باشد. ما اساسنامه خود را به این صورت تعریف کرده‌ایم.
در این دایره جنس ارتباط شما با دستگاه‌های مسئول در تهران چگونه طرح‌ریزی شده است؟ آیا ساختار جدیدی در کارتان شکل گرفته است؟
ساختار جدیدی نیست ولی وقتی خود را مطالبه‌گر و پرسشگر معرفی می‌کنیم خود به خود مسئولان پشت خط می‌آیند و در استودیو حضور خواهند داشت. مطمئنا نباید مشکلی در این سطح داشته باشیم. ما می‌خواهیم دغدغه مردم را بیان کنیم و از طرفی این تریبون را در اختیار مسئولان قرار بدهیم تا برنامه‌های خود، اقدامات، عملکرد و خدماتی که برای شهر ارائه می‌کنند معرفی شود و آگاهی مردم در قبال اقدامات مسئولان بالاتر برود.
ما در مأموریت‌های برنامه‌سازی خود چند رویکرد تعریف کرده‌ایم. رویکرد اطلاع‌رسانی چون مردم باید اطلاعات داشته باشند و بدانند چه اتفاقاتی می‌افتد؟ به‌عنوان نمونه در روز‌های اخیر و عصر‌های طوفانی تهران ارتباط خوبی با ستاد بحران استان تهران داشتیم. رویکرد ما اطلاع‌رسانی از قبل بود تا مردم آمادگی داشته و مراقبت بیشتری از خود داشته باشند. این رویکرد در حوزه‌های مختلف ادامه خواهد داشت.
برنامه‌ای با عنوان «همسایه سلام» ویژه شهرستان‌های استان تهران راه‌اندازی کرده‌ایم. این برنامه سابق براین تاریخچه‌ای در رادیو تهران داشت و در سال‌های 85 و 86 در آن مجموعه کار می‌شد. تهران فقط شهر تهران نیست و رادیو تهران فقط برای شهروندان کلانشهر تهران نیست. شهرستان‌های استان تهران هم سهم بالایی در جدول پخش جدید رادیو تهران خواهند داشت و باید حضور داشته باشند. ارتباط با مسئولان شهری و استانی در این برنامه مدنظر است.
شبکه تهران جزو شبکه‌های پر شنونده بوده و هست و برنامه‌های شاخصی داشت که نام‌شان بیشتر بر سر زبان بود؛ این برنامه‌ها چقدر دستخوش تغییر خواهند شد؟ آیا قله‌های قبلی رادیو تهران را حفظ کرده‌اید؟
جدول پخش قبلی بالای 60درصد تغییر داشت ولی بسیاری از برنامه‌های پرمخاطب همچنان در جدول پخش حفظ شده است. بنابر کارآمدی و مخاطب‌محوری است. اگر برنامه‌ای از اقبال عمومی برخوردار است تقویت خواهد شد. شاید اسامی برخی برنامه‌ها جابه‌جا شده باشد، ولی مأموریت آن برنامه دستخوش تغییر اساسی نشده است. کمربندی جدول پخش اکثر شبکه‌های رادیویی معمولا تغییر نمی‌کنند. برنامه‌های صبحگاهی و برنامه‌های عصرگاهی تغییر اساسی پیدا نمی‌کنند. برنامه «کتاب شب» که در جدول پخش ما استمرار دارد عمری سی 30 در جدول پخش حضور دارد.
در حوزه محتوا، فرم، ساختار و قالب تغییر اساسی نداریم ولی کمی سعی شده برخی سرفصل‌ها و موضوعات پر رنگ‌تر شود و براساس اساسنامه جدید کار شود. به برخی موضوعات نیز کمرنگ پرداخته می‌شود که به نیاز مخاطب بر می‌گردد، زیرا شناسایی به‌روزتری نسبت به نظام مسائل استان تهران پیدا کرده‌ایم. تمام این موارد مرتبط با اسناد بالادستی است که در سازمان داریم و ذیل این اسناد بالادستی طراحی‌ها و برنامه‌ریزی‌های‌مان انجام می‌شود.
بعد از 10 سال حضور در رادیو گفت‌وگو، چه چیزی باعث شد تغییر مسئولیت را بپذیرید؟
فضا در رادیو طوری است که اگر مدت کوتاهی در مجموعه‌ای باشید علاقه خاصی به آن محیط پیدا می‌کنید. این تجربه برای تمام دوستان رادیویی آشناست. من 10 سال تجربه کار در رادیو تهران را داشتم و سابقه کار در رادیو گفت‌وگو هم بیش از 10سال بود و همین زمان بالا جابه‌جایی را سخت می‌کند. ولی دوستان خوبی در رادیو گفت‌وگو پیدا کردیم و مجددا به جمع دوستان سابق در رادیو تهران پیوستیم و این، خوب است.
ضمن آرزوی توفیق برای دوستان و همکاران عزیزمان در رادیو گفت‌وگو، طبعا ما تابع دستور و تصمیم معاون محترم رادیو هستیم و بنا بر اعتماد ایشان، اینک در این شبکه حضور یافته‌ایم. حتما تجربیات موفقی از قبل وجود دارد که اینجا نیز به کار خواهند آمد. بنابراین محیط جدید و مخاطبان جدید، رویکرد جدید می‌طلبد و ما حتما در این‌باره اقدام خواهیم داشت.
سرنوشت رادیو‌های فصلی چه خواهد شد؟ رادیو مقاومت تحت مدیریت شما بود و گفته می‌شد این شبکه رادیویی دائمی خواهد شد؟ آیا این شبکه رادیویی در میان رادیو‌های فصلی، ظرفیت دائمی شدن دارد؟
تجربه رادیو‌های فصلی از سال 94 با رادیو اربعین شروع شد در انتهای سال با رادیو انتخاب ادامه پیدا کرد و در ادامه رادیو محرم، رادیو تبیین، رادیو انقلاب و رادیو مقاومت تجربه شد. رادیو مقاومت سال گذشته پنجمین سال خود را البته در بازه زمانی طولانی‌تر از سنوات گذشته اجرا کرد.
طبق دستور معاون محترم رادیو‌های مناسبتی کماکان استمرار خواهند داشت. فکر می‌کنم رادیو مقاومت سال 1404 در سوم خرداد که به نام روز مقاومت، ایثار و پیروزی و سالروز فتح خرمشهر نام‌گذاری شده فعالیت خود را آغاز خواهد کرد.
اغلب رادیو‌های مناسبتی ارتباط خوبی با مخاطب دارند. رادیو اربعین از جهت ارتباط با مخاطب فوق‌‌العاده است. رادیو محرم بسیار زیباست و ارتباط خوبی با مخاطب برقرار می‌کند. این شبکه‌ها از نظر پخش سالانه دائمی هستند.
رادیو مقاومت از نظر تحولاتی که در منطقه اتفاق افتاده بود به صورت ویژه از 7 اکتبر سال گذشته فرصت مجدد راه‌اندازی را پیدا کرد. هدف اولیه طراحی رادیو مقاومت ویژه اولین سالگرد شهادت سردار سلیمانی عزیز در دی ماه بود. در دو سال اول در همان بازه زمانی یک ماهه و در دی ماه فعالیت می‌کرد که 9 دی را در تقویم تحولات داخلی کشور داشتیم. در یکی دو سال گذشته به واسطه تحولاتی که در منطقه اتفاق افتاده بود رادیو مقاومت این فرصت مجدد راه‌اندازی را پیدا کرد و سال گذشته از اواسط مهرماه کار خود را شروع کرد و تا نیمه اسفند و زمان تشییع پیکر شهید سیدحسن نصرالله به کار خود ادامه داد.
رادیو مقاومت با تبیین گفتمان مقاومت و تعمیق این گفتمان که جزو ضروریات و نیازهایی است که احساس می‌شود فعالیت می‌کند. نظام ما با مقاومت به دستاورد‌های بسیاری رسیده و نیاز دارد این گفتمان تبیین، تبلیغ و ترویج شود.
شما را به دقت در جزئیات برنامه‌های شبکه می‌شناسند. آیا تمام برنامه‌های رادیو تهران را می‌شنوید؟ کدام برنامه در این شبکه برای شما لذت‌بخش‌تر است؟
تلاش دوستان ما بر این است که پیش‌تولید قوی‌تر دیده شود و تمام اتفاقات در پیش‌تولید رخ بدهد. به این معنا که تمام طراحی‌ها و سناریو‌ها آماده است و نباید در جریان تولید مشکلی برای برنامه‌ها به‌وجود بیاید.
وقتی حجم برنامه‌های زنده بالا می‌رود ضریب خطا افزایش پیدا می‌کند و این نیاز وجود دارد که دوستان آن موضع را از قبل تقویت کنند تا از خطا‌های احتمالی پیشگیری شود. این رویکرد بیش از آن که برنامه‌ها را بشنویم و در لحظه تذکر بدهیم، به ما کمک می‌کند. اگر خطایی وجود دارد باید از قبل پیشگیری شود.
وقتی برنامه‌ای دو هفته روی آنتن رفت ارزیابی انجام می‌شود تا ببینیم با هدف‌گذاری اولیه و مأموریتی که در طرح به برنامه محول شده پیش می‌رود یا از مسیر انحراف دارد. باید نقاط قوت و ضعف آسیب‌شناسی شود. نقاط ضعف آسیب‌شناسی و نقاط قوت تقویت شود تا محصولی متناسب با هدف‌گذاری اولیه در اختیار مخاطب قرار گیرد. البته با کمک مدیران و دوستان ناظر همه برنامه شنیده می‌شود.
رتبه شبکه تهران در مقایسه با دیگر شبکه‌ها در جذب مخاطب چقدر است؟
نظرسنجی‌های شبکه تهران جداگانه انجام می‌شود چون فرستنده‌های شبکه ویژه استان تهران هستند. البته شاید در برخی استان‌های مجاور هم شنونده داشته باشیم یا روی موج AM 1332 ولی اگر هموطنان‌مان بخواهند برنامه‌های شبکه تهران را دنبال کنند باید در بستر اپلیکیشن ایرانصدا شنونده برنامه‌ها باشند.
میزان شنوندگان یک شبکه استانی با مخاطبان شبکه‌های سراسری قابل مقایسه نیست، چون تعداد فرستنده‌ها و پوشش جغرافیایی و جمعیتی ما محدودتر است. اگر روش‌های جمع‌آوری اطلاعات متفاوت نباشد، می‌توانیم خودمان را با شش ماه قبل یا یک یا دو سال قبل مقایسه کنیم. البته اثر گذاری واحد فرهنگ اگر نگوییم به دهه رسیده است از پنج سال عبور کرده و باید زمان زیادی داشته باشیم تا بتوانیم فرهنگ‌سازی که برای یک سوژه می‌شود را مورد مشاهده و مطالعه آماری قرار داد. از این رهگذر تلاش ما در جهت جذاب کردن برنامه‌سازی شبکه، اهتمام به دغدغه‌های واقعی مردم، تقویت همگرایی ملی، توجه حل‌المسائلی به تهران، نگاه مناسب به شهرستان‌های استان و روستاها، حراست از رسوم، عادات و دارایی‌های فرهنگی پایتخت از موارد اقدام و مورد هدف ماست. امیدوارم در این‌باره با همکاری برنامه‌سازان، محققان و نیروهای توانمند حاضر در شبکه به این اهداف دست یابیم.
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفت‌وگوی «جام‌جم» با سرپرست دانشگاه علوم پزشکی ایران مطرح شد
دکتر امیدعلی مسعودی، استاد ارتباطات در گفت‌وگو با «جام‌جم» عنوان کرد
گفت‌وگوی اختصاصی «جام‌جم» با علیرضا نصیری، قهرمان جوانان جهان
سفیر سابق ایران در پاکستان در گفت‌وگو با «جام‌جم» تشریح کرد
