هرچند عیار این سخنان عیانتر از آن است که نیازی به توضیح داشته باشد، اما بد نیست چندکلمهای خدمت ایشان عرض کنم: آقای پناهی! شما خودتان بهتر از هر کسی میدانید که اعطای این جایزه و دیگر جوایز سینمایی و غیرسینمایی در کن و دیگر جاها به شما و امثال شما، دستمزد سیاهنمایی و وطنفروشی شماست. صدالبته که ما هم میدانیم. حتی یکایک آنها که در آن سالن تمامقد ایستاده و برای شما کف میزدند هم میدانند، اصلا همه میدانند. یعنی قضیه بهقدری واضح و مشخص و تکراری است که اظهر من الشمس است. واقعا کیست که نداند آنها با دادن این جوایز شما و امثال شما را «عنواندار» میکنند تا بهعنوان برنده جایزه صلح نوبل، اسکار، نخل طلا و... همان را بگویید که آنها میخواهند. پس راجع به چیزی که همه عالم و آدم میدانند، حرفی نمیزنیم.
بیایید راجع به این حرف بزنیم که آیا شما و امثال شما آزادید در فرانسه، آمریکا و بهطور کلی در مغربزمین که آنجا را مهد آزادی و دموکراسی میدانید، هرطور خواستید رفتار کنید، هرطور خواستید بگویید و بنویسید، هرطور خواستید فیلم بسازید و حتی هرطور خواستید لباس بپوشید؟ واقعا آدمها در آن دیار اینگونه آزادیها را دارند؟ اگر دارند، پس چرا رؤسای چنددانشگاه بزرگ و بسیار معروف آمریکا به جرم اینکه تعدادی از دانشجویان آن دانشگاه به نفع ملت مظلوم غزه تظاهرات کردند اخراج شدند؟ چرا بودجه دولتی دانشگاه هاروارد قطع شد؟ چرا تظاهرات دانشجویان در سراسر اروپا و آمریکا با خشونت سرکوب شد و تعدادی از آنها اخراج شدند و بقیه هم تهدید شدند در صورت تظاهرات به نفع فلسطینیها اخراج میشوند؟ چرا مدارک تحصیلیشان ابطال شد؟
آقای پناهی! آیا شما در دیار فرنگ آزادید در مورد کشتار هزاران کودک بیگناه در غزه کلمهای بر زبان بیاورید یا چیزی بنویسید یا فیلمی در این خصوص بسازید؟ آیا میتوانید در پاریس لباسی به تن کنید که عکسی از یک کودک غرق به خون فلسطینی یا حتی نشانی کوچک از سبوعیت و جنایتکاری رژیم صهیونیستی روی آن نقش بسته باشد؟ اصلا از قضیه غزه و فلسطین و کشتار کودکان و داغدار کردن مادران و فروریختن بمبهای چندتنی بر سر مردم عادی و گرسنگی دادن به صدها هزار نفر و استفاده از سپر انسانی و تصفیه قومی و نژادی و جنایت علیه بشریت و این حرفها که بگذریم، آیا شما در فرانسه آزادید درباره هولوکاست تحقیق کنید و کلمهای برخلاف قرائت رسمی صهیونیستها بگویید؟ البته میدانم که جنابعالی روحاً و جسماً وابستهتر از آن هستید که اساسا انجام چنین کارهایی به مخیلهتان خطور کند. گذشته از این، حتما سرنوشت روژه گارودی فیلسوف فرانسوی را بهخاطر دارید که بهدلیل گفتن و نوشتن مطالبی درباره هولوکاست، در همان فرانسه پای میز محاکمه رفت. قطعا نمیخواهید جای آن همه جایزه و تشویق و تکریم، پشت میلههای زندان منتقل شوید.
من میدانم، شما میدانید و آنها هم میدانند. اصلا همه عالم و آدم میدانند که شما تا آنجا آزادید در چارچوب چی بپوش چی نپوش، چه بکن چه نکن و چی بساز و چی نساز حرکت کنید که فرنگیها میگویند. قدمی از این چارچوب بیرون بگذاری....
میگویید نه! امتحانش بسیار ساده است. حتما میدانید هر کشوری طبق معاهده انپیتی، حق برخورداری از چرخه غنیسازی اورانیوم برای مصارف صلحآمیز را دارد. حال میپرسم اگر شما (بهفرض محال) فیلمی با موضوع حق مسلم ایران؛ همان ایرانی که در حرف برایش غش و ضعف میکنید، برای برخورداری از چرخه غنیسازی اورانیوم بهمنظور استفاده در امور صلحآمیز بسازید، باز هم به این فیلم شما در جشنوارههای مختلف فرنگی جایزه و مدال و نشان میدهند؟ لازم نیست زیاد فکر کنید. پاسخ روشن است: جایزه که هیچ! یک هل پوک هم که کف دستتان نمیگذارند. تازه با یک اردنگی چنان از دیار فرنگ بیرون پرتابتان میکنند که وسط کویر لوت با سر به زمین بخورید؟!
پس آقای پناهی! شما را بهجان تمامی مسئولان و برگزارکنندگان جشنواره فیلم کن سوگند میدهم، با این حرفهای صد من یک غاز، خودتان را سبک و مضحکه عام و خاص نکنید. سرتان به همان کاری گرم باشد که برعهدهتان است. همان فیلمهای سیاهتان را در مورد ایران هی بسازید و هی جایزه بگیرید. راستی منتظر وحدت اپوزیسیون هم نباشید. ۴۵ سال است نتوانستهاند به وحدت برسند و با این رهنمود حضرتعالی هم به وحدت نخواهند رسید. پس آقای پناهی! با این حرفهای صد من یک غاز، خودتان را سبک و مضحکه عام و خاص نکنید لطفا!
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
بهروز سلطانی در گفتوگو با «جامجم» آنلاین:
گلستان جعفریان معتقد است نقش زنان در جنگ و مقاومت هنوز به اندازه کافی در ادبیات دیده نشده است
نضال حماده، پژوهشگر لبنانی جبهه مقاومت و نویسنده کتاب «سقوط دمشق» در گفتوگو با «جامجم» مطرح کرد