مترو‌‌ پناهگاهی امن

با این حال، امروز در ایران، متروها در تمام ساعات شبانه‌روز فعال نیستند و عموم مردم نمی‌دانند در صورت وقوع حادثه چگونه و از کدام ورودی‌ها باید به آن دسترسی داشته باشند‌؛ این مساله‌ای است که نیازمند اطلاع‌رسانی مستمر و دقیق از سوی نهادهای مسئول است.نکته دیگر، وضعیت فعلی سازه‌هاست. در حملات احتمالی، عمدتا بخش‌های بالایی ساختمان‌ها و فضاهای روی سطح آسیب‌پذیرتر هستند. به همین دلیل، اگر مردم بتوانند پارکینگ‌های شخصی خود را با مقداری امکانات اولیه مثل آب، غذا و وسایل ضروری تجهیز کنند، این فضاها نیز می‌توانند پناهگاه‌هایی نسبی باشند. به‌ویژه اگر زیرزمین‌ امنی در ساختمان وجود دارد، پناه‌گرفتن در آن هنگام اطلاع یافتن از خطر ‌تصمیمی معقول خواهد بود. باید در نظر داشت که حضور مردم در این فضاهای زیرزمینی تنها زمانی مفید است که امکاناتی برای زنده‌ماندن برای دو تا سه روز در آنها پیش‌بینی شده باشد؛ تا زمانی که نیروهای امدادی بتوانند به محل برسند. موضوع دیگر بحث استفاده از سوله‌های بحران به‌عنوان پناهگاه است. سوله‌های بحران فعلی در سطح شهر تهران عمدتا روی زمین ساخته شده‌اند و زیرزمینی نیستند. این سوله‌ها در گذشته با نگاهی دوگانه طراحی شده بودند؛ هم برای استفاده اداری و هم برای پناهگاه، اما امروزه بیشترشان عادی و بدون تجهیزات کافی‌ هستند و نیاز به بازنگری و تجهیز مجدد دارند. به هر حال، اگر مردم در خانه یا محل کارشان پارکینگ یا زیرزمین مطمئنی در اختیار دارند، بهتر است این مکان‌ها را برای مواقع اضطراری آماده کنند. ایجاد آمادگی، آموزش، ذخیره آب و غذا و اطلاع‌رسانی مداوم از طریق صداوسیما و سایر رسانه‌ها، می‌تواند کمک کند تا در صورت وقوع بحران، مردم با کمترین آسیب مواجه شوند. از مسئولان انتظار می‌رود که اطلاع‌رسانی در این زمینه را به‌صورت مستمر در دستور کار قرار دهند.