هفته مبارزه با مواد مخدر؛ فرصتی برای آگاهی، پیشگیری و بازسازی اجتماعی

به گزارش جام جم-در تقویم ملی کشورمان، هفته مبارزه با مواد مخدر (۲۹ خرداد تا ۵ تیر) تنها یک مناسبت تقویمی نیست؛ بلکه فرصتی‌ است برای مرور دوباره‌ی زخم‌ها، عبرت‌ها و تلاش‌ها در مسیر مبارزه‌ای که هنوز ادامه دارد.

مواد مخدر، تنها یک "ماده" نیست، بلکه یک بحران چندلایه است: روانی، خانوادگی، اجتماعی و فرهنگی. هر معتادی که امروز در گوشه‌ای از شهر ما به‌ظاهر تنها و خاموش نشسته، حاصل ترکیبی‌ست از ناآگاهی، فشار، رنج، و گاه بی‌عدالتی‌های ساختاری.

چرا هنوز آسیب می‌خوریم؟

به‌عنوان روانشناس بالینی، طی سال‌های اخیر بارها شاهد این بوده‌ام که اولین مواجهه‌ی نوجوانان با مواد، نه از روی "سرکشی"، بلکه از کنجکاوی، تقلید یا بی‌پناهی عاطفی بوده است. بسیاری از جوانانی که وارد مسیر مصرف می‌شوند، مهارت «نه گفتن» را نیاموخته‌اند و در غیاب گفت‌وگوهای واقعی در خانواده یا مدرسه، قربانی ندانستن می‌شوند.

آسیب فقط جسم نیست، روان است

مواد مخدر مدرن مانند شیشه، گل، قرص‌های روانگردان و محرک‌های مصنوعی، تنها جسم مصرف‌کننده را نابود نمی‌کنند؛ بلکه ساختارهای مغزی، هیجانی و هویتی او را در هم می‌ریزند.

ما با نسلی مواجهیم که گاهی مواد را به اشتباه، راه فرار از اضطراب یا بی‌انگیزگی می‌دانند. این، زنگ خطر بزرگی‌ست.

پیشگیری؛ وظیفه‌ای فراتر از سیستم درمان

در سازمان بهزیستی شهرستان دشتستان، با همکاری مشاوران و مربیان آموزش‌دیده، تلاش کرده‌ایم برنامه‌هایی برای آگاهی‌بخشی به خانواده‌ها، آموزش مهارت‌های زندگی به نوجوانان، و مداخلات زودهنگام طراحی کنیم. اما کافی نیست.

پیشگیری، تنها یک بروشور یا سخنرانی نیست. بلکه نیاز به:

افزایش گفت‌وگوی خانوادگی درباره مصرف مواد

آموزش مهارت‌های مقاومت در برابر فشار گروهی

شناخت علائم مصرف و اختلالات وابستگی و ایجاد فضاهای سالم برای تخلیه هیجان و رشد عزت‌نفس جوانان دارد.

صدا باشیم، نه قضاوت

در هفته مبارزه با مواد مخدر، بیایید از شعار عبور کنیم و به تجربه‌های انسانی نزدیک شویم.

قضاوت‌نکردن، شنیدن بدون سرزنش، و همراهی‌کردن با کسانی که خواهان درمان و نجات‌اند، رسالتی انسانی‌ست.

 هفته مبارزه با مواد مخدر، فرصتی است برای یادآوری این واقعیت:

هر مصرف‌کننده‌ی مواد، یک انسان است.

و هر انسان، شایسته‌ی فرصت دوباره.