برای دوسالگی طوفان‌ الاقصی

تاکنون در تاریخ قتل‌عام‌هایی صورت گرفته ولی طول زمان آنها معمولا چند ساعت یا حداکثر چند روز بوده است. زمان قتل‌عام مردم در کربلا که به حرم امام حسین (ع) پناه برده بودند، در زمان صدام به یک روز تمام نکشید. قتل‌عام مردم مدینه به‌وسیله سپاه امویان در زمان یزید، سه روز طول کشید که یک رکورد در تاریخ آدم‌کشی و خشونت در تاریخ بشر تا آن روز بود ولی امروز شاهد دو سال قتل‌عام؛ بیش از ۷۲۰ روز و بیش از ۱۷۲۰۰ ساعت و بیش از یک میلیون و ۳۶ هزار دقیقه ترس و وحشت و کشتار بی‌وقفه توسط آدم‌های اطوکشیده، کراوات زده، ریش تراشیده و مدرن با پیشرفته‌ترین تجهیزات نظامی هستیم که شب و روز دم از حقوق‌بشر می‌زنند و روز و شب آدم می‌کشند.

فریاد از این همه قساوت و جنایت و نفرین بر این همه نفاق و دروغ. تداوم دعوت به مذاکره و همزمان بمباران مردم بی‌دفاع و بازهم دعوت به مذاکره و مجددا بمباران مردم بی‌پناه و بازهم دعوت به مذاکره همراه با چاشنی تهدید و ارعاب و باز هم بمباران خانه‌ها، بیمارستان‌ها، درمانگاه‌ها و چادر‌های آوارگان یا ناشی از جنون برخی از سران رژیم‌های حاکم بر آمریکا و فلسطین اشغال شده یا ناشی از احساس عجز و یأس مفرط جنایتکارانی است که بر فلسطین اشغال‌شده حکومت می‌کنند.

در هردو صورت نظام سیاسی حاکم بر غرب و در نتیجه آن نظام حاکم جهانی به بن‌بست رسیده است. در همین لحظه که این سطور را می‌خوانید، اسرائیل با حماس به طور غیرمستقیم در مصر مشغول مذاکره بوده، حماس با برخی از بند‌های پیشنهاد ترامپ بطور مشروط اعلام موافقت کرده است و همین الآن زنان، کودکان و سالخوردگان فلسطینی زیر بمباران قرار دارند و جنازه ۷۰ هزار شهید فلسطینی به خاک سپرده شده، جنازه ده‌ها هزار شهید دیگر زیر آوار‌ها مدفون است.

چشم تاریخ از این همه جنایت خون گریه می‌کند و قلب بشریت از این همه درنده‌خویی پرخون است. سران غرب با ارسال سلاح به فلسین اشغال‌شده برای کمک به اشغالگران هم اشغال را تایید می‌کنند و هم بر کشتار تاکید و بحران را تشدید می‌کنند و اگر زمین زبان می‌داشت، آنچنان فریاد می‌کشید که از امواج نعره صاعقه آسایش همه کاخ‌های ستم از هر رنگ که هستند را فروبریزد و اگر چشم داشت، چندین نیل و کارون و جیهون خون می‌گریست تا جهان را در خون بشوید و از این موجود مغرور سنگدل خیره‌سر اثری بر جای نگذارد.

انصاف را اگر بخواهیم رعایت کنیم باید بگوییم که در این کشتار بی‌همتای تاریخ فقط سران غرب مسئول نیستند. شیوخ و پادشاهان عرب نیز در این کشتار نقش مستقیم و تعیین‌کننده داشته‌اند. آنچه از حماس و جهاداسلامی برای آزادی فلسطین در جریان طوفان‌الاقصی شنیدیم یک سرود نبود که یک استغاثه بود.

حماس در شرایطی این استغاثه حماسه‌آسای خشمگینانه را فریاد زد که نوار غزه در یک محاصره ۱۶ ساله بود و مسجد‌الاقصی زیر چکمه سربازان صهیونیست قرار گرفته بود و هر روز بلکه هر ساعت حرمت آن به‌وسیله سربازان رژیم اشغالگر و سایر صهیونیست‌ها پامال می‌شد و برنامه شهرک‌سازی‌ها در کرانه غربی رود اردن پیوسته گسترش می‌یافت و هر روز یک قسمت جدید از وطن فلسطینی‌ها به وسیله صهیونیست‌ها در روز روشن دزدیده می‌شد و اژد‌های صهیونیسم یک پاره دیگر از آهوی فلسطین را با چنگ و دندانش می‌درید. در غزه برق قطع می‌شد، آب کمیاب بود، بیکاری فراوان شده بود و فقر به همه خانه‌ها سرک می‌کشید.

مردم در غزه ناامید از محمود عباس و تشکیلات فاسدش که بیشتر در حکم پلیس اسرائیل بود تا انیس مردم محروم فلسطین از سال ۲۰۰۷ به آغوش مهربان حماس و جهاداسلامی برای آزادی فلسطین پناه آورده بودند و حماس از همه طرف بی‌پناه مانده بود در حالی که باید برای این مردم کاری می‌کرد در چنین شرایطی نخبگان عرب در شیخ‌نشین‌های خلیج‌فارس با نخبگان یهود دست در دست هم به رقص و پایکوبی مشغول بودند و شیوخ عرب با دیپلمات‌های غربی در یک صف بلند رقص شمشیر می‌کردند و می‌کوشیدند تا نادیده گرفتن فلسطینی‌ها را و نابوده پنداشتن فلسطین را امری عادی جلوه دهند و روابط کهن خود با صهیونیست‌ها را تحت عنوان پیمان ابراهیم آشکار، عادی و معمولی کنند و به آن رسمیت ببخشند و اسم این برملاسازی را عادی‌سازی روابط کشور‌های عرب با اسرائیل بگذارند. در چنین شرایطی حماس چه کاری می‌توانست بکند غیر از این کاری که کرد؟ از قدیم گفته‌اند که دست بیچاره، چون به کس نرسد - چاره جز پیرهن دریدن نیست.

امروز حماس پیراهن دریده نه پیراهن خود را که پیراهن زربفت سران غرب و ارتجاع یهود و مرتجعین عرب را و پیکره سیاه و خشن و وحشت‌انگیز ماهیت آنها را در جهان آشکار کرده است. اسرائیل ساختمان‌ها را در غزه تخریب کرد ولی حماس بنای دروغ و فریب غرب را فروریخت.

اسرائیل در غزه کشتار کرده ولی حماس وجدان جهانی را بیدار کرده است. اسرائیل در غزه ساختار‌ها را درهم شکسته ولی حماس بنیاد‌های سانسور و اختناق جهانی صهیونیسم و سلطه بر افکار را ویران کرده است. اسرائیل در این بحران با نفت باکو، ترانسپورت ترکیه، تسلیحات آمریکا، تاسیسات لجستیک اروپا، سکوت ارتجاع عرب و تخلیه انواع کالا‌های مورد نیاز از طریق بنادر کشور‌های عربی به مقصد اسرائیل و به‌نفع صهیونیست به حیات خود ادامه داده ولی حماس در این مبارزه مرگ و زندگی به امداد‌های خداوند و ازخودگذشتگی فرزندان فلسطین و صداقت رهبران خود متکی بود و نادیده گرفته شدن قضیه فلسطین را به دیده شدن همه پلشتی‌ها و جنایات و ماهیت رژیم‌های مرتجع عبری و عربی و غربی مبدل کرده است ولی با این همه، این بحران نتیجه سیاست‌های پیشین و کنونی کشور‌های عربی از اقیانوس اطلس تا اقیانوس هند بوده است. راه‌حل، اما سرجای خود نشانیدن سران عصبانی و جنایت‌پیشه اسرائیل و سر عقل آمدن سران غرب برای حفظ بقایای آبروی‌شان در جهان و در تاریخ و سران عرب برای کاهش خطر یک انفجار اجتماعی در تک تک کشورهای‌شان که از درون هر یک، یک حماس شکفته خواهد شد، است آیا این عقلانیت در سران عبری، غربی و عربی وجود دارد؟