تنها دو روز از افتتاحیه گذشته و ایران با کسب ۱۴ مدال ( ۳ طلا، ۴ نقره و ۷ برنز ) نه تنها رکوردهای خود را جابه‌جا کرده، بلکه پیامی روشن به جهانیان فرستاده: ورزش پایه در ایران، پس از سال‌ها انتظار، بالاخره جنبه عملیاتی یافته و حالا می‌خواهد طعم شیرین میوه‌هایش رابچشد.این رویداد، سومین دوره بازی‌های آسیایی جوانان والبته سومین حضور ایران دراین بازی‌هاست. اولین دوره سال ۲۰۰۹ در سنگاپور، با حضور ۵۴ ورزشکار ایرانی در ۹ رشته، به کسب یک مدال طلا، ۳ نقره و ۲ برنز ختم شد، مجموعا شش مدال که ایران را در رده یازدهم جدول قرار داد. دوره دوم در ۲۰۱۳ نانجینگ چین، با تمرکز بیشتر بر رشته‌های تیمی، نتیجه بهتری نداد: شش نقره و دو برنز، بدون هیچ طلایی. اما حالا در بحرین، کاروان ایران با اسم «سفیران امید»، همچون طوفانی مدال‌آور پیش می‌رود.
با گذشت دو روز از آغاز رسمی بازی‌ها در بحرین، ایران با ۳ طلا، ۴ نقره و ۶ برنز در رده چهارم جدول است و این آمار، بیش از دو برابر مجموع مدال‌های دو دوره قبل در کل رقابت‌هاست. این جهش، نه تصادفی، بلکه حاصل سرمایه‌گذاری هدفمند بر رده‌های سنی پایه است؛ چیزی که مسئولان ورزشی کشورمان طی چند سال اخیر روی آن تأکید زیادی داشته‌اند.
درخشش تکواندوکاران ایرانی، نمادی از این تحول است. در بخش پومسه، بهداد نقی‌یی و زینب شهریاری با کسب دو مدال طلا، ایران را بر بام آسیا نشاندند. رقابت‌های پومسه روز اول به «منصه ظهور» تبدیل شد و ایران با سه طلا و سه برنز، شش مدال در این رشته به دست آورد. در کبدی نیز، دختران ایرانی با شکست مقابل هند، نایب‌قهرمانی را به دست آوردند و پسران اگرچه در فینال به هند باختند اما فاصله آنقدر نزدیک بود که ترس از شکست در چهره هندی‌ها مشهود بود..
این مدال‌ها، تنها اعداد وارقام نیستند؛ آن‌ها نمادامیدند.احمد دنیامالی،وزیر ورزش وجوانان، که پیش ازاعزام کاروان قول حضور قدرتمند در بازی‌های جوانان را داده بود، بعد از سفری یک روزه به منامه،این موفقیت‌ها رانتیجه «برنامه‌ریزی بلندمدت» دانست، از تمرکز بر استعدادیابی در رده‌های پایه حرف زد: «بدون توجه به جوانان، قهرمانی بزرگسالان پایدار نخواهد ماند.»
این دیدگاه، با سیاست‌های اخیر وزارتخانه همخوانی دارد؛ جایی که بودجه‌های اختصاصی برای اردوهای آمادگی جوانان افزایش یافته و مربیان خارجی برای رشته‌های کلیدی دعوت شده‌اند.
مهدی علی‌نژاد، دبیرکل کمیته ملی المپیک که بازدیدهای میدانی از اردوی تیم‌ها را شخصا پیگیری کرده، نیز بر جنبه آینده‌ساز این رویداد تأکیددارد:«بازی‌های آسیایی جوانان ازجهت‌آینده‌سازی اهمیت‌دارد.این قهرمانان،آینده‌سازان ایران هستندو حضورشان در بحرین، تدارکاتی برای المپیک جوانان درسنگاپور والبته المپیک ۲۰۳۲ است.» حرف‌هایی که نشان‌دهنده نگاهی استراتژیک است؛ جایی که بازی‌های بحرین نه تنها رقابت، بلکه پلی به سوی قله‌های جهانی تلقی می‌شود.
این موفقیت‌ها، اتفاقی نویدبخش برای فردای ورزش ایران است. پس از سال‌ها انتقاد از تمرکز بیش از حد بر قهرمانان بزرگسال و غفلت از پایه، حالا سیاست‌های عملیاتی در حال بارور شدن است. طرح‌های استعدادیابی در مدارس، اردوهای منظم در رده‌های زیر ۱۸ سال و حمایت مالی از فدراسیون‌ها، میوه داده‌اند. دنیامالی در یکی از جلسات اخیر، قول داده که «این روند ادامه یابد و بودجه ورزش پایه دو برابر شود.»
در پایان، بازی‌های بحرین بیش از یک رقابت؛ یک مانیفست برای آینده ورزش ایران است. با ۱۴ مدال در دو روز، ایران نه تنها رکورد زده، بلکه نشان داده توجه به رده‌های پایه، کلید قهرمانی‌های پایدار است. حالا نوبت نسل نو است تا با مدال‌های بیشتر، ایران را بر بام آسیا بنشاند. آینده‌سازان ورزش ایران در منامه دارند قصه‌ای را می‌نویسند که ادامه‌اش، موفقیت در المپیک‌های آتی را رقم خواهد زد. شادی مدال‌ها، شیرین است؛ اما شیرینی واقعی، در ساختن نسلی شکست‌ناپذیر نهفته.
