آقای اصلانی، همین ابتدا برویم سر اصل مطلب. پرسپولیس چرا فصل را متزلزل شروع کرد؟
شرایط مناسبی نیست. به نظرمن جمع کردن این تیم کاربسیار دشواری است. تیم بالانس نیست و وضعیت روحی بازیکنان در هفتههای ابتدایی به شدت پایین بود. البته فشار هواداران و فضای مجازی هم بی تاثیر نیست.
شما هم موافقید که یکی از پاشنه آشیلهای پرسپولیس در این فصل خط دفاع این تیم است؟
بله. در خط دفاع، بازیکنان جوان تجربه کافی ندارند. دفاع چپ ما که ستاره جام جهانی بوده، از نظر روحی در وضعیت بدی قرار دارد. میلاد محمدی به لحاظ فنی بازیکن توانمندی است، اما از نظر روحی شرایط خوبی ندارد. فرشاد احمدزاده نیز آنقدر در پست غیرتخصصی بازی کرده که دیگر تمایلی به حضور در آن پست ندارد؛ زیرا فشار تماشاگران بر او تأثیر گذاشته است. تیم اکنون بیش از۱۲ بازیکن بالای ۳۰ سال دارد. تیم ملی ما هم یکی از دو تیم پیر انتخابی جام جهانی بود و قطعا در یک سال آینده، پس از پایان تورنمنت جهانی،بیش از۹۰درصد بازیکنان تیم ملی به دلیل سن بالا خداحافظی خواهند کرد.مانیازبه یک نسلسازی داریم که درتولید آن کوتاهی کردهایمودریکمسیرنزولیهفتهشت ساله قرار گرفتهایم.
یکی دیگر از ضعفهای پرسپولیس خط حمله این تیم است...
تیم برای موفقیت به ابزار نیاز دارد. پرسپولیس باید یک مهاجم هدف بلندقد جذب کند تا در شرایطی که تیم به بازی مستقیم یا ایستگاهی روی میآورد، بتواند روی توپهای دوم و سوم تأثیر بگذارد. البته بازیکن آزاد باکیفیت در حال حاضر وجود ندارد، با این شرایط، پرسپولیس باید با ابزار نیمبند فعلی ادامه دهد. تیم، پیر وکمتحرک شده است. اگر دوندگی بازیکنان را با تیمی مانند خیبر مقایسه کنیم، تفاوت آشکار است. یکی از مشکلات اصلی پرسپولیس سخت گل زدن است. این مشکل در فصل گذشته هم وجود داشت، اما نه به این شدت. به نظر من مشکل اصلی پرسپولیس درموقعیتسازی است. هافبکها نمیتوانند برای مهاجم ایجاد موقعیت کنند. در عوض بیشتر پاسها عرضی یا رو به عقب است که به آنها «پاس مرده» گفته میشود و در جریان بازی مؤثر نیست.
درمیان صحبتهایتان به عملکرد نسبتا بد خط میانی هم اشاره کردید. مشکل در این منطقه چقدر روی نتایج پرسپولیس تاثیرگذار بوده است؟
در حال حاضر خط میانی تیم بیش از حد ایستا و کند است و به همین دلیل پرسپولیس مجبور است با یک مهاجم بازی کند. در بازی با سپاهان اگر خوششانس نبودیم، باید پنج گل دریافت میکردیم. تنها در یک ضدحمله توسط علیپور به گل رسیدیم، اما نباید خودمان را با آن گول بزنیم. ما در بازی اول مقابل فجر و تراکتور، در دقایق پایانی گل مساوی را زدیم. مقابل سپاهان یک گل زدیم و گلی دریافت نکردیم. بازی با خیبر را باختیم و سایر بازیها نیز مساوی شد. در واقع تاکنون بازی درخشانی از پرسپولیس ندیدهایم.
حتی نفرات ملیپوش پرسپولیس هم در حد و اندازه خودشان نبودند در این چند هفته...
بازیکنانی مانند میلاد محمدی، حسین کنعانیزادگان و مرتضی پورعلیگنجی همگی عضو تیم ملی هستند، اما در عملکرد باشگاهیشان ضعف دیده میشود که این سایهای از وضعیت نامناسب تیم ملی نیز هست. آقای قلعهنویی معتقد است تیم ملی عملکرد خوبی دارد، اما واقعیت خلاف این است. مقابل روسیه یکی از ضعیفترین بازیهای خود را ارائه دادیم. در بازیهای مقدماتی هظم اگر به جای گروه فعلی، در گروهی با عربستان، ژاپن، کره جنوبی یا استرالیا قرار میگرفتیم، شرایط بسیار دشوار میشد. عملکرد تیم ملی در برابر ازبکستان نیز نشان داد که از نظر فنی و فیزیکی در سطح مطلوبی نیستیم. طبیعی است وقتی چنین بازیکنانی در تیم ملی حضور دارند، در لیگ نیز نمیتوان انتظار نمایش درخشانی داشت. امروز در فوتبال ایران تولید استعداد متوقف شده و بیشتر بازیکنان بالای ۳۲سال هستند. چندین بازیکن هم بالای ۳۵ سال سن دارند و این برای تیم ملی فاجعه است. در جام جهانی آینده تیم ما یک سال پیرتر میشود. به یاد دارم در سال ۲۰۰۰، پس از حذف آلمان از جام ملتهای اروپا، تیتر روزنامهها این بود: «خداحافظ پیرمرد». همین اتفاق برای تیم ملی ایران نیز خواهد افتاد. من امروز، با اطمینان میگویم ۹۰ درصد این بازیکنان پس از تورنمنت پیشرو از تیم ملی خداحافظی خواهند کرد و دوران سختی برای فوتبال ایران آغاز میشود. به نظر میرسد انتقادها از امیر قلعهنویی بجاست. میگویند تیمش تاکتیک ندارد، عملکردش ضعیف است و بیش از حد نتیجهگراست. اشتباهات تاکتیکی متعددی دارد و با این روند، حتی در جام جهانی ۴۸ تیمی هم نمیتواند صعود کند.
یکی از عوامل مهم این افت، پولهای کلانی است که بدون منطق ورزشی در فوتبال ایران رد و بدل میشود. موافقید؟
فوتبال در سراسر دنیا یک صنعت است، اما در ایران بهصورت سیستماتیک اداره نمیشود و دلالی در آن رخنه کرده است. بسیاری از کسانی که در فوتبال حضور دارند، به دلیل پورسانتهای حاصل از جابهجایی بازیکنان وارد این عرصه شدهاند. این چرخه شامل مدیران، مربیان و واسطههایی است که از پولهای کلان سهم میبرند. بازیکنان میلیاردها تومان دستمزد میگیرد، اما کیفیتی در زمین دیده نمیشود. به نظرمن برخی بازیکنان حتی بایدبابت حضور در پرسپولیس یا استقلال مبلغی پرداخت کنند، نه اینکه مبالغ کلان بگیرند. من کاری به فرد خاصی ندارم، اما بازیکنی که بالای صد میلیارد تومان قرارداد دارد، واقعا باید نشان دهد ارزشش را دارد. اگر بازیکنی چنین دستمزدی میگیرد، باید غیرت، تلاش، جسارت و خلاقیت داشته باشد تا هوادار احساس کند او برای تیم میجنگد. به نظر من در ایران بازیکنی که واقعا بیش از ۲۰ میلیارد تومان ارزش داشته باشد وجود ندارد. متأسفانه حالا با تورم و افزایش قیمتها، یک صفر جلوی هر قرارداد گذاشتهاند و معلوم نیست این پولها دقیقا به چه کسانی میرسد. دلالها، واسطهها، برخی ایجنتها و حتی بعضی از مدیران و مربیان در این چرخه حضور دارند. در تیمهای خصوصی هم از طریق حامیان مالی بازیکن جذب میشود.
در بحث لیگ، مدعی اصلی قهرمانی این فصل کدام تیم است؟
استقلال و تراکتور روندشان رو به رشد است شانسهای اصلی قهرمانی هستند. سپاهان هم نحوه بازیاش نشان میدهد در امتیازگیری میتواند موفق باشد. اما کار برای پرسپولیس سخت است.
پولهای بی حساب و کتاب
چیزی که مرا آزار میدهد این است که پولهای بیحساب و کتاب در فوتبال ایران جریان دارد. من خودم ۸۰۰ میلیون از پرسپولیس طلب داشتم، ولی بخشیدم تا پنجره باشگاه باز شود. درحالی که واقعا به آن پول نیازداشتم.اما حالا اعداد چندصد میلیاردی میشنوم. واقعا دلم میسوزد. اگر در زمان ما چنین پولهایی بود، آن نسل چقدر میارزید؟ نویدکیا، جباری، عابدزاده، علی دایی... اگر قرارداد پیام نیازمند بالای ۲۰۰ میلیارد است، پس باید جلوی عددهای آن نسل یک صفر دیگر بگذاریم! دوره ما و قبل از ما، مثل مرحوم شفقتیان، خیلی از پیشکسوتان پرسپولیس در سختی زندگی کردند. بعضیها حتی راننده تاکسی شدند. من یادم هست اولین قراردادم ۳میلیون تومان در سه قسط بود. آخرش هم بهجای پول، یک گوشی موبایل و یک خط دادند!روزهایی بودکه سه نوبت تمرین میکردیم؛۶صبح، ۱۰صبح و ۵عصر. تمرینهای سنگین، ولی مصدوم نمیدادیم. الان بازیکن با کوچکترین حرکت رباط پاره میکند. تمرینها سبک شده،خواب ندارند، زندگی حرفهای ندارند، مدام سرشان در گوشی است.