برف بازی در همین حوالی

اصلا یک جورهایی می‌شود گفت پیشنهاد امروزمان جایی نیست جز دارآباد، جان می‌دهد برای همین روزهای تهران بویژه برای آنها که اهل کوهنوردی آخر هفته‌اند.

این منطقه که اکنون به صورت یکی از نقاط مهم گردشگری تهران درآمده، هم به دلیل وجود رودخانه کوچکش که در داخل دره‌ای قرار دارد و هم به دلیل مسیر کوهنوردی و پیاده‌روی‌اش، دارای مشتاقان زیادی است.

این محل در شمال‌شرق تهران واقع شده و بهترین راه دسترسی به آن از میدان تجریش و قدس است.

دارآباد که در شرق شمیران قرار دارد، دارای آب و هوای کوهپایه‌‌ای است‌ و زمستان‌های سرد و سخت یکی از خصوصیات آن است.

این منطقه از شمال به رشته کوه توچال ‌، از جنوب به اقدسیه‌، از شرق به زمین‌های معروف به باقلازار و از غرب به زمین‌های رحمان‌آباد توچال منتهی می‌شود.

البته این‌که به کجاها منتهی می‌شود شاید الان خیلی مهم نباشد مهم این است که در حال حاضر دامنه‌ها و مسیرهای پربرف آن منتظر گام‌های محکم و هیاهوی شادمانه و سرشار انرژی کودک درون شماست.

دره دارآباد نسبت به سایر مناطق کوهستانی منطقه نسبتا پاکیزه‌ای است.

از آبشار آن که بگذرید، به مسیر دست به سنگ می‌رسید که مسیر سختی نیست اما به هرحال هیجانات بودن در ارتفاع و حس سنگنوردی را تا حدی در وجودتان ارضا می‌کند.

اولین چشمه بعد از پایان دره و ابتدای دشت سریونجه قرار دارد. بعد از نیم ساعت طی مسیر پاکوب به دشت بسیار زیبا با درختان گردو و زالزالک می‌رسید و پس از آن باغچه خلیل که به دلیل مسطح بودن جای خوبی برای کمپ زدن است.

برای برگشت هم می‌توانید مسیر پارک جمشیدیه را انتخاب کنید که گذر از آن خود لذتی دیگر دارد.

شاید بد نباشد کمی هم از خود دارآباد برایتان بگوییم؛ در جنوب شرقی دارآباد، تپه معروف سینه قلعه قرار دارد که اداره باستان‌شناسی در زمان رژیم گذشته طی حفاری‌های مختلف آثار زیادی در آن کشف کرده است‌.

درسال ۱۳۲۱ه.ق که مظفرالدین شاه به دلیل بیماری در این منطقه خوش آب و هوا ساکن شد، قصری در این‌ مکان برای خود ساخت و از آن به بعد این منطقه به شاه‌آباد معروف شد.

علاوه بر ساکنان کهنه دارآباد - که مهم‌ترین آنها طایفه قیدی‌ها بودند - به بومی‌های دیگری در این منطقه می‌توان اشاره کرد که از خلخال، اردبیل، لرستان و جوشقان به این منطقه کوچ کرده و در آن ساکن شده‌اند.

دارآباد دو قنات هم دارد که یکی به اقدسیه منتهی می‌شود (که هم‌اکنون مسیل باقلازار نام دارد) و دیگری که معروف به قنات سیدآبگوشتی است، به تهران می‌رسد.

این دو قنات برخلاف بسیاری از قنات‌های کشور که خشک شده‌اند، هم‌اکنون هم جریان دارند و از حصاربوعلی (جنب‌فرهنگسرای نیاوران‌) گذشته و به سمت زمین‌های رستم‌آباد می‌روند.

البته این منطقه هم مانند سایر مناطق تهران گسترش زیادی یافته است و در حال حاضر جمعیت زیادی هم دارد. به طوری که سه بافت جمعیتی در آن یافت می‌شود؛ جمعیت بومی که در محله‌های دارآباد و باقلازار هستند.

بافت نسبتاً جدید با ساختمان‌ها و برج‌های تازه‌ساخت که در شهرک‌های اطراف (شهرک‌های نفت‌، دانشگاه‌، پرواز، گل‌ها، البرز) و اقدسیه ساکن هستند و ساکنان مجتمع‌های آپارتمانی که بیشتر به شرکت‌های تعاونی مسکن مربوط است‌.

دارآباد چند مسجد هم دارد که مهم‌ترین آنها مسجد جامع دارآباد است‌.

بنای گورستان دارآباد هم هنوز باقی است و با ۲۵۰۰مترمربع مساحت در خیابان شهید اسماعیل هاشمی واقع است‌.

وجه تسمیه دارآباد وجود درختان زیاد در این منطقه ‌است؛‌ چراکه «دار» در بسیاری از گویش‌های فارسی به درخت گفته می‌شود.

فاطمه مرادزاده‌ -‌ گروه ایران