چه کسی زیاده‌خواه است؟

آغاز: این حرف‌ها را محمد بنا هم شنید و باور کرد. از این‌رو برای زنده نگهداشتن و پیشرفت کشتی فرنگی در تمام سطوح و در تمام کشور درخواست بودجه کرد؛ بودجه‌ای که در مقام مقایسه با دستمزد یکی از مربیان خارجی تیمی از تیم‌های آخر جدولی فوتبال ما برابری می‌کرد.

این سرمربی که تا این زمان مورد عنایت و توجه بود و مدال افتخار گرفته بود ناگاه از چشم بسیاری از مدیران ورزشی و اهالی رسانه و ورزشی‌نویسان افتاد و در رسانه‌ها به‌هزار دلیل «من درآوردی» متهم به زیاده‌خواهی شد. متهم شد که دارد از نام خودش استفاده نادرست می‌کند. متهم شد که دارد اسراف می‌کند و....

متن: حالا باید از مدیران ورزشی، ورزش‌دوستان و ورزشی‌نویسان پرسید که آیا تمام کشتی فرنگی ایران که ریشه در زندگی و باورهای مردم دارد، که مردان خوشنام و الگویی را به جامعه تحویل داده است، ‌که بیشترین مدال‌های طلای المپیک لندن را به مردم ایران هدیه کرده است و سربلندی و افتخار برای ایرانیان به ارمغان آورده به‌اندازه یک مربی خارجی که توان به پایان رساندن یک لیگ را هم نداشته، ارزش ندارد.

چون همان گونه که ذکر شد تمام پول درخواستی محمد بنا برای صدر و ذیل کشتی فرنگی معادل دو میلیون دلاری (البته دلار با نرخ آزاد) بود که یک تیم آخر جدولی فوتبال به یک سرمربی خارجی برای یک فصل داده است که این روزها حکایت اخراج یا استعفایش « داستانی است که بر سر هر بازاری هست.»

آیا بهتر نیست وزارت ورزش یک بار دیگر با متر و معیاری دیگرتر به ارزیابی خود از ظرفیت‌ها و توانایی‌های رشته‌های ورزشی بپردازد و بعد متناسب با آنها بودجه تخصیص دهد؟

محمودرضا اکرامی‌فر - معاون سردبیر