اضافه شدن 2 تالاب جدید به کنوانسیون رامسر

مسعود باقرزاده کریمی درخصوص وضعیت تالاب های کشور اظهار داشت:  عمده ترین موضوعی که تالاب های کشور را تهدید می کند، کمبود آب است زیرا ایران کشوری نیمه خشک بوده و تعادل بسیارشکننده ای  میان آب تالاب و محیط اطراف آن برقرار است.

معاون امور تالاب ‌های دفتر زیستگاه‌ های سازمان  محیط زیست با بیان اینکه میزان بارش در کشور250 میلی متر است افزود: این در حالی است که میزان تبخیر در کشور بالای یک و نیم متر است و اگر رودهایی که به سمت تالاب ها سرریز می شوند را به درستی مدیریت نکنیم با کمبود آب مواجه خواهیم شد و این موضوع مهم ترین عامل تهدید برای تالاب های کشور محسوب می شود که در این راستا می توان به عنوان نمونه به دریاچه ارومیه، گاوخونی، پریشان و بختگان اشاره کرد.

به گفته وی، یکی دیگر از این موارد تغییر کاربری اراضی حاصلخیز اطراف تالاب ها است  به گونه ای که در اطراف تالابهای خشک شده معمولاً اراضی کشاورزی زیادی  موجود است.

باقرزاده کریمی در ادامه درخصوص اعتبارات اختصاص یافته به موضوع احیای تالاب ها نیز گفت: در این رابطه در سال جاری 30 میلیارد تومان اعتبار از محل اعتبارات گرد و غبار اختصاص پیدا کرد.

این مقام مسئول در سازمان حفاظت از محیط زیست تصریح کرد: اعتباری که به منظور احیای تالاب ها در نظر گرفته شد در استان‌ هایی که مستعد تولید گرد و غبار هستند هزینه می شود که عمده این اعتبار برای لایروبی رودخانه‌ هایی که وارد تالاب ‌ها می ‌شوند و همچنین احیای مسیل ‌ها و تعیین حریم تالاب ‌ها و استفاده از سیستم پایش در نظر گرفته شده است.

وی  با بیان اینکه 24 سایت تالابی کشوردر کنوانسیون رامسر به ثبت رسیده و فعال هستند، گفت: همچنین در تلاش هستیم 2 تالاب جدید زریوار کردستان و سد نیل مغان در اردبیل را به فهرست کنوانسیون رامسر اضافه کنیم که امیدواریم مراحل آن انجام شود و این دو تالاب در سال 92 به فهرست تالاب های ثبت شده افزوده شود.

به گزارش مهر، روز جهانی تالاب‌ها (World Wetlands Day)‏ سالیانه در روز ۲ فوریه( 14 بهمن ماه) برگزار می‌شود.

 در ۲ فوریه ۱۹۷۱ در شهر رامسر، کنوانسیون رامسر منعقد شد وروز جهانی تالاب‌ها برای اولین بار در سال ۱۹۹۷ جشن گرفته شد.

تالاب طبیعتاً با آب و رطوبت معنا پیدا می کند و حیات آن مبتنی بر رطوبت است. قطع منابع آب تالاب زمینه ساز نابودی  اکوسیستم پیچیده  آن است.

قطع منبع آب تالاب به دو شکل امکان پذیر است. یکی اینکه، اساساً اجازه ندهیم که آب از بالادست وارد تالاب شود؛ مثل آنچه که در دریاچه ارومیه شاهد آن هستیم. همچنین بسیاری از دیگر تالاب های ایران نظیر پریشان، بختگان، انزلی، هورالعظیم و شادگان، که در بالادستشان برداشت های بیش از حد آب صورت گرفته، چنین وضعی دارند و در معرض تهدید هستند.

علت دیگر از بین رفتن تالاب ها زهکشی زمین های پایین دست تالاب و خارج کردن آب از تالاب است که تالاب هایی همچون  آهوچر و شائور در خوزستان به این سرنوشت دچار شده اند. آب تالاب انزلی هم به همین شکل خارج شده و بستر خشکش به کشاورزی اختصاص یافته است.

در حالی که ارزش اکولوژیک تالابها 10 برابر جنگل‌ها و 200 برابر زمین‌های زراعی است، تالابهای 27 کشور در قالب 48 سایت تالابی در فهرست مونترو کنوانسیون رامسر (فهرست قرمز) قرار گرفته‌اند که به ترتیب یونان با 7 تالاب، ایران 6 تالاب، جمهوری چک با 4 تالاب، بیشترین مونترو تالابها را دارند. همچنین نام 32 تالاب 20 کشور جهان نیز به دلیل بهبود شرایط اکولوژیکی تالابهایشان از این فهرست خارج شده است.