ورزش، چشم انتظار یک چراغ سبز

از یک سو انتخابات کمیته ملی المپیک به منظور انتخاب رئیس، دبیرکل و اعضای هیات اجرایی این نهاد ورزشی چند ماه به عقب افتاده و از سوی دیگر، انتخابات فدراسیون‌های ورزشی به بن‌بست خورده است تا این وضع، شرایط خوبی را پیش روی ورزش ایران قرار ندهد. در حقیقت مادامی که اساسنامه کمیته ملی المپیک به تصویب نرسد، حق برگزاری انتخابات فدراسیون‌ها نیز وجود نخواهد داشت تا این مساله شرایط نامتعادلی را بر ورزش ایران حاکم کند.

اهمیت قضیه در اینجاست که معمولا در پایان هر المپیک باید ورزش ایران، برنامه چهار ساله خود را به منظور حضور در دور بعدی بازی‌ها مورد توجه قرار دهد، اما متاسفانه تا امروز که قریب 9 ماه از المپیک می‌گذرد، نه‌تنها شرایط برگزاری انتخابات ورزش به‌وجود نیامده است؛ بلکه این مساله به اختلاف‌ها و کدورت‌ها در جامعه ورزش دامن زده است تا در این عرصه نیز عده‌ای با سوءاستفاده از شرایط بخواهند از این آب گل‌آلود به نفع خود ماهی بگیرند. به دنبال فعل و انفعال‌های صورت گرفته و بویژه فرصت‌سوزی‌های معمول در ورزش ما به منظور به‌روز کردن اساسنامه کمیته ملی المپیک و همین‌طور فدراسیون‌ها، کمیته بین‌المللی المپیک بیش از حد روی شرایط ورزش ایران حساس شده است تا در تازه‌ترین نامه‌ای که از IOC به ایران رسیده، باز هم ایراداتی به اساسنامه ارسالی گرفته شود؛ هرچند که به گفته هاشمی، رئیس فدراسیون تیراندازی و عضو هیات اجرایی کمیته ملی المپیک، اساسنامه برگشتی فقط در حد چند سوال ساده در حد تعداد اعضای مجمع کمیته ملی المپیک است، اما به طور طبیعی اگر به این پرونده جو بیش از حد داده نمی‌شد و مسئولان ورزش با تدبیر بیشتری عمل می‌کردند، هیچ‌وقت نباید ورزش ما به بن‌بست فعلی دچار می‌شد.

هرچند که اعتقاد داریم IOC نیز باید شرایط دولتی ورزش ایران را مورد توجه قرار داده و بر این مبنا اساسنامه بازنگری شده را تائید کند، اما به هر حال نباید از نظر دور داشت که با گزارش‌های ارسالی به IOC ( به دروغ یا راست)، آنها نیز برای خود این حق را قائل شده‌اند که ریزترین مسائل ورزش ایران را زیر ذره‌بین ببرند. با وضع موجود قابل پیش‌بینی است که انتخابات کمیته ملی المپیک و فدراسیون‌ها به بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری کشیده شود که البته چاره‌ای جز آن نیست.

حجت‌اله اکبرآبادی / دبیر گروه ورزش