یک گلایه کوچک

نمونه‌هایش هم در دنیای هنر کم نیستند که خبرنگاران با آن‌که شماره تماس آنها را دارند، می‌دانند که نباید به آنها زنگ بزنند حتی زنگ نزدن به این دست هنرمندان هم بین خبرنگاران دهان به دهان می‌چرخد تا مبادا تماسی با آنها گرفته شود.

هنرمندانی هم هستند که فقط با برخی رسانه‌ها یا خبرنگاران خاص حاضر به صحبت هستند. برخی دیگر از هنرمندان هم هستند که بسته به موضوع، مصاحبه می‌کنند.

اگر موضوع چنگی به دل آنها بزند، حاضر به گفت‌وگو می‌شوند و در غیر این صورت خیر. برخی دیگر هم میزان شناخت خبرنگار از آن هنرمند و میزان تسلط مصاحبه‌کننده بر سوژه را حائز اهمیت می‌دانند.

اما گاهی دیده می‌شود که برخی هنرمندان با خبرنگارانی حاضر به صحبت هستند که خوب زبان بریزند. در واقع خبرنگارانی را دوست دارند که خوب تملق آنها را بگویند و برایش «به‌به و چه‌چه» راه بیندازند.

این دست هنرمندان که تعدادشان کم نیست و در حوزه‌های مختلف فرهنگی و هنری به فعالیت می‌پردازند، وقتی خبرنگاری برایش استاد استاد راه بیندازد، نرم می‌شوند.

از آن طرف اگر خبرنگاری خیلی جدی با او تماس بگیرد و حتی اطلاعات خوبی هم راجع به کارهایش داشته باشد، بهانه می‌تراشد و با هر ترفندی می‌خواهد از تن دادن به مصاحبه شانه خالی کند.

این یادداشت را نوشتم تا خطاب به این دست از هنرمندان بگویم شما که در عرصه فرهنگ و هنر کشور فعالیت می‌کنید، خوب است در مواجهه با خبرنگارانی که به شما زنگ می‌زنند، کمی مهربان‌تر باشید. درست است که امروز تعداد رسانه‌ها زیاد شده و ممکن است مدام خبرنگارانی که مثل قارچ رشد کرده‌اند، هر روز به شما زنگ بزنند، درست است که ممکن است خیلی از آنها اطلاعات کافی درباره سوژه یا شخص شما نداشته باشند، درست است که خیلی از آنها زحمت مطالعه به خودشان نداده‌اند، اما با همه این شرایط شما هم باید قدری منصف باشید و جانب اخلاق را بگیرید.

جانب اخلاق را گرفتن به این نیست که حتما مصاحبه کنید. جانب اخلاق را گرفتن شامل خیلی چیزها می‌شود؛ این‌که خبرنگار را اصطلاحا نپیچانید. این‌که اگر بنا بر مصاحبه ندادن است، تا خبرنگاری برایتان «به‌به و چه‌چه» راه انداخت سریع به گفت‌وگو با او تن ندهید. این‌که خبرنگار را با مسئول دفترتان اشتباه نگیرید و با او لحن مودبانه‌تری داشته باشید.

این بحث دراز دامانی است که گاه خود خبرنگاران هم از یکدیگر می‌پرسند که آیا باید یک خبرنگار خوش‌زبان بله‌قربان‌گوی مداح و استادگو و «به‌به، چه‌چه» زن بود یا این‌که باید شأن خبرنگاری را حفظ کرد و اطلاعات و دانش از فرد مصاحبه‌شونده یا سوژه را بالا برد.

سجاد روشنی ‌-‌ گروه فرهنگ و هنر